Finest hours

Het was vroeg in de ochtend geweest toen ze uit het kamp was vertrokken, de zon begon net op te komen, de oranje gloed kleurde de blauwe lucht die steeds een beetje lichter werd in plaats van de donker blauw die de nacht tekende. Ze had zich uitgestrekt voordat ze het kamp was uitgelopen, haar blik even laten rond gaan over het kamp en de prooistapel, voor ze echt uit het kamp was vertrokken. De prooistapel kon wel iets meer gebruiken, maar dat was meestal wel, dat was niets nieuws, maar de meeste katten mochten wel iets meer vet op hun lichaam krijgen voordat leafbare hen alweer zou gaan bereiken, want de reis had al zoveel van hun tengere lichamen gevraagd. Dus alle prooien die ze nu zouden vangen zouden andere katten uit de clan helpen om zich klaar te maken voor het koudste seizoen. Ja, ze waren er net uit, maar dat betekende niet dat ze zich nu geen zorgen moesten maken om het koudste seizoen van het jaar. Ze wisten niet wat de andere seizoenen hen zouden brengen en daarom was het belangrijk om bezig te zijn met voorbereidend werk, zoals dit. Wie weet zou leafgreen hen een heet seizoen brengen waardoor het water laag stond, zoals manen geleden. Dat wilde ze liever niet nog een keer meemaken, maar dat had ze helaas niet in de poot, ze lagen in de poten van StarClan. Ze zuchtte zachtjes, terwijl ze haar ogen op de rivier hield, in de hoop dat er ook maar een vis in haar zicht kwam om deze eruit te scheppen, maar tot nu toe had ze helaas nog niet veel geluk gehad.

Tag: @Butterstar

Het water was kalm in de vroege ochtend, maar dat gaf alleen maar voordelen. De vissen waren soms wat actiever en durfde meer aan de oppervlakte te komen, want het was rustig. Door de dag heen werd er veel gejaagd en dan waren de ‘slimme’ vissen allang weg, dat konden meestal best wel grote vissen zijn. Het was daarom dan ook een voordeel om vroeg in de ochtend te vissen, want in de avond waren ze niet echt actief, maar zodra de zon op kwam, kwam er leven in het water. Maar tot nu toe had ze nog niet veel geluk gehad, misschien was ze té vroeg gekomen. Maar dan kon ze natuurlijk wel de eerste vissen pakken die zouden komen en ze bad StarClan om een paar grote vissen voor de Clan. Al zouden ze al blij zijn met elke vis, groot of niet. Ze wist nog wel toen ze haar eerste vis ving, ze was apetrots op zichzelf. Want dit was iets eigens. De enige clan die de vis uit het water kon vangen op een regelmatige basis. Iedere Clan kon vogels, eekhoorns, muizen en konijnen vangen. Maar een vis? Dat kon alleen RiverClan.

Een bekende geur bereikte haar neusgaten, waardoor er iets in haar los kwam. Hoezo dat nou weer? schoot er door haar gedachten heen, het was niks bijzonders. Ze hoefde geen extra druk te voelen omdat Butterstar dichterbij kwam. En toch dacht haar lichaam daar anders over. Of tenminste, dat was niet echt haar lichaam, iets in haar kop dacht toch dat er spanning was. De flame point kwam naast haar en nu was het echt, Butterstar kwam naast haar en de druk was groot in haar kop. ”Goede morgen. Lukt de jacht?” klonk er zachtjes, waarna ze de blauwe ogen ontmoette van de leader, ze waren warm, vertrouwelijk. En ze had nooit gedacht dat ze nerveus zou zijn voor de ogen van Butterstar. Maar toch was dat zo en ze wist niet zeker of dat was omdat ze de leader was, of omdat het was omdat ze de moeder van Smokegaze was. Want ze was er vrijwel zeker van dat bijna de hele clan zag hoe de twee met elkaar om gingen, al vanaf de mountains al die manen geleden. ”Goedemorgen Butterstar, actief zijn de vissen nog niet echt.. maar ik verwacht ze ieder moment.” sprak ze rustig tegen de leader met een zachte glimlach op haar gezicht. Zolang ze haar nervositeit niet zou laten zien, zou het langzaam wel goed komen. Hoopte ze.

Ze zou zich helemaal miet zo gespannen moeten voelen. Dit was de leader van hun clan verdomme. Ze moest zich gewoon.. Goed gedragen. Ze gedroeg zich goed, zo ver ze dacht tenminste. Ze jaagde, ging mee op patrouilles, respecteerde iedere Warrior, iedere elder. Respecteerde de high ranks, had laatst zelfs een goed gesprek met Chivypaw die tegen haar aan was komen zitten voor comfort.. Dus dan zou ze het goed moeten doen.. Geen reden om iets tegen haar te zien.. Toch? Ze slikte even toen de poes naast haar kwam zitten, waarom? Dear lord. ”Is er.. Iets aan de hand Chillybreath?” er was zoveel mis. Ze wist niet wat ze moest doen tegenover de kater. Er waren problemen zoals kittens, iets wat ze misschien wel nooit, never ever wilde. Het feit dat ze nog niet eens echt de woorden hadden uitgesproken tegen elkaar, wel indirect, maar.. Het was anders. En ze wist niet wat ze ermee aan moest. Ze wist ook niet eens of ze het hem aan kon doen, want Smokegaze verdiende het om iemand te krijgen die van hem hield en kittens wilde. En misschien was dat ongemakkelijk, om het daarmee over te hebben met zijn moeder… maar het was niet bepaald dat ze het er met haar eigen moeder over kon hebben. Niet met alles wat ze naar haar hoofd gooide.. Dat zou haar alleen maar nog meer terugtrekken om ooit kittens te nemen. ”Hoe.. Uhm… Hoe is het om een moeder te zijn?” vroeg ze zachtjes, ietwat onzeker terwijl ze haar oren wat naar achteren draaide. Een echt voorbeeld had ze immers niet, niet dat de Clan daar ooit achter was gekomen. Mazelock deed het minimale voor haar, gaf haar genoeg eten en deed alsof ze haar aandacht gaf, maar dat was zonder liefde geweest. Haar broertje aan de andere kant kreeg alles wat zijn hartje begeerde. Als ze dat als voorbeeld moest nemen… ”Sorry,” klonk er met een kort lachje. ”Dat moet vast raar zijn om te vertellen..” sprak ze zachtjes.