In a golden cathedral I'll be praying for the faithless [Med. Cat naming!]

Het was tijd geworden om met haar apprentice naar de highstones te gaan om haar naam te ontvangen. Ze had hard getraind, zichzelf keer op keer bewezen om een goede medicine cat te zijn en nu mocht ze haar volledige naam ophalen. Mistgaze wist nog hoe spannend zij dat had gevonden. "Maak je vooral niet teveel zorgen als je er eenmaal bent, ik weet zeker dat ze je accepteren en dat je volledige naam een mooie zal zijn." verzekerde ze Rousepaw. Ze liepen samen door de opening naar binnen toe, tot ze de moonstone zagen. "Je weet nog hoe dit werk, toch? Gewoon liggen en je neus er tegen aan drukken, ik wacht hier op je tot je terug bent." Mistgaze liet haar ogen op haar apprentice rusten. In tegenstelling tot haar had Rousepaw wel altijd de juiste keuzes gemaakt in het leven. "Ik ben trots op je. Ga ervoor." een warme glimlach stond op haar gezicht en ze ging zitten, wachtend tot Rousepaw klaar was om met Starclan te dromen.

- Rousepaw alleen!!

Ze voelde haar hart in haar keel kloppen, een gek gevoel in haar buik en ze had het warm. Allemaal tekenen van... de zenuwen. Ja, zij die nooit zenuwachtig was, was zenuwachtig. De reis had zo veel korter gevoeld dan de eerste keer dat ze hier heen ging. Naar deze heilige plek die gelukkig door de regen niet aangetast leek te zijn. "Maak je vooral niet teveel zorgen als je er eenmaal bent, ik weet zeker dat ze je accepteren en dat je volledige naam een mooie zal zijn." Rousepaw kon niet veel meer dan een knikje geven. De kans was niet groot maar toch had ze nog altijd het gevoel dat ze afgewezen zou kunnen worden. 'Wat als', spookte door haar hoofd. De twee katten betraden de grot en na een kleine wandeling kwam de Moonstonein beeld. "Je weet nog hoe dit werk, toch? Gewoon liggen en je neus er tegen aan drukken, ik wacht hier op je tot je terug bent." Nogmaals gaf Rousepaw een knikje. De zenuwen waren nu zo ongeveer op zijn hoogtepunt. Ze zou hier nog wel dagen kunnen blijven twijfelen, geen probleem. Alleen was het hier nu of nooit, ze moest dit gewoon doen. Ze had vaker met Starclan gedroomd, deze keer zou dat ook gewoon goed gaan. "Ik ben trots op je. Ga ervoor." Rousepaw haalde een keer diep adem voor ze - deze keer wel wat zelfverzekerder - knikje. "Dankjewel voor de vele moons training Mistgaze, ik ben je er eeuwig dankbaar voor." Dat moest er eerst even uit. Dan was het nu tijd voor het echte werk. Rustig wandelde de zilvertabby richting de Moonstone. Ze nam plaats naast de steen en raakte deze zacht met haar neus aan. Het volgende moment vielen haar ogen dicht.

"Dankjewel voor de vele moons training Mistgaze, ik ben je er eeuwig dankbaar voor." zei haar apprentice nog voordat ze haar neus tegen de steen drukte. Ze zou binnen nu en een aantal minuten haar apprentice niet meer zijn. Een warme glimlach stond op Mistgaze haar gezicht terwijl ze ging liggen in de grot om te wachten tot Rousepaw bij kwam.
Het duurde eventjes, Mistgaze was lichtjes ingedommeld voordat ze opeens beweging hoorde. Was Rousepaw wakker geworden? "Rouse? Ben je wakker? Wat hebben ze verteld?" wie weet kreeg ze met haar naam nog een prophecy mee. Al hoopte ze van niet, de clan waren nog aan het opbouwen en waren niet klaar om een nieuw avontuur van Starclan aan te gaan. Ze was zo benieuwd naar Rouse haar nieuwe naam.

Haar lichaam bewoog al wat nog voor haar hoofd er weer helemaal bij was. Beduusd werd ze wakker in een grot met een glimmende steen. Moonstone. Ohja, daar waren we gebleven. "Rouse? Ben je wakker? Wat hebben ze verteld?" Klonk een heel bekende stem op een wat doffe manier. Een geeuw verliet haar bek en haar lichaam rekte zich uit. Met nog half slapede ogen ging de kattin rustig overeind zitten. Ze schudde een keer met haar kop, geeuwde nogmaals en deed uiteindelijk haar ogen fatsoenlijk open. Even dwaalde de ijsblauwe kijkers door de groot, voor ze uiteindelijk op haar mentor landde. Nu drongen de woorden die Mistgaze iets eerder had gezegd wat beter bij haar door. Er verscheen een grijns op haar gezicht. "Rousebell," zei ze enkel. Haar grijns werd nog wijder. Persoonlijk vond ze het een leuke, en ook wel wat toepasselijke naam.