We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Invisible boundaries za 16 jun 2018 - 17:38
Serpentpaw was apprentice geworden in de bergen en daar had ze moons door gebracht, samen met de andere clans. Om nu weer terug te zijn in het woud, met de grenzen weer op hun oude plek, voelde enorm raar. Zeker omdat Serpentpaw in al die moons zat vrienden had gemaakt met apprentices uit de andere clans. Thistlepaw, Cavepaw... De zwarte apprentice baande dan ook een weg door het Shadowclan territorium door naar de fourtree's. Het was vreemd om te beseffen dat over enkele dagen hier weer een Gathering zou zijn. Het was ook vreemd dat tot een quarter moon geleden hier de Bloodclan had gewoond. Maar die waren weg, Starclan zij dank. Nog steeds kreeg ze de rillingen als ze aan het gevecht dacht. Ook voelde ze zich nog steeds ongemakkelijk, omdat het hele gebied nog steeds die walgelijke geur van Bloodclan over zich heen had. Gelukkig begon deze geur langzamerhand toch weer te vervagen. De zwarte apprentice kwam aan bij de fourtree's en keek op naar de vier grote eiken die er stonden. Het was nog steeds wennen, zeker omdat ze een kit was geweest toen ze het woud verlaten had. Eigenlijk had ze dit gebied nooit echt gekend en was ze de bergen toch als ene soort thuis gaan beschouwen.
Onderwerp: Re: Invisible boundaries za 16 jun 2018 - 18:02
Cavelion
E V E R Y O N E wants to E A T, but few are willing to H U N T ☆
Zijn leven was in een vingerknip een hel geworden. Hij moest terugkeren van zijn geliefde bergen naar huis waar hij moest vechten en zijn moeder hem verlaten had. De harde waarheid was nu pas binnengekomen, na het gesprek met Stallionheart. Hij was roepend ineen gezakt en nu... nu moest de tijd de wonden helen. Cavepaw sjokte nutteloos en verdrietig verder. Hij wist niet echt waar hij naartoe ging, gewoon weg van alles. De grote kater hield halt toen de wind een geur zijn kant op bracht. Een kleine grijns kroop over zijn gezicht. Ah, de perfecte afleiding! Hij nam even het gebied in hem op, blijkbaar hadden zijn poten hem naar Fourtrees gebracht. En een goede vriendin was er ook. Hij had niet echt vrienden in Windclan zelf dus dat ze hier was stemde hem al beter gezind. Cavepaw trippelde met dezelfde grijns naar voren. Hij keek naar beneden, waar het land in een soort vallei glooide. Ze stond tussen de vier grote bomen, dichtbij de steen. Geruisloos zette hij zich af. Cavepaw vloog door de hoge heide dat langzaam veranderde in iets lager gras. Hij maakte bijna geen geluid, iets waarop hij vroeger had moeten trainen van zijn moeder. Ze stond tevens ook met haar rug naar hem toe en... Met zijn zware poten vermorzelde hij Serpentpaw helemaal, hij liet zijn fluff over haar heen vloeien terwijl hij een duik maakte en zo probeerde te koprollen. "Serpieeeee", bulderde hij.
Onderwerp: Re: Invisible boundaries za 16 jun 2018 - 18:21
Daar stond ze dan; tussen de vier grote eiken, dicht bij de grote rots waar de vier grote leiders op zouden staan. Ze vroeg zich af of Tallshadow, wie tevens haar mentor was, haar zou uitnodigen om mee te gaan naar de eerst volgende Gathering. Ook vroeg ze zich af hoe dit zou zijn, aangezien de nooit een echte Gathering had bijgewoond. Er waren wel een soort-van Gatherings geweest in de bergen, in de Clan Cavern, maar ze had gehoord van vele anderen dat dat zoveel anders was. In de Clan Cavern hadden de vier clans toch meer op één clan geleken. En toen werd ze ineens geplet tegen de grond door een zwaar gewicht. Ze rolde over de grond, met een andere lijf over haar heen. Toen ze de bulderende stem haar naam uit hoorde spreken, of meer haar bijnaam, besefte ze dat het Cavepaw was. Ze wist zich onder zijn enorm dikke vacht weg te wurmen en schudde vervolgens haar eigen, gladde zwarte vacht uit. "Wil je me dood hebben?" hijgde ze, maar er verscheen een stralende grijns op haar gladde gelaat. Hem had ze al lang niet meer gezien en het voelde goed om één van haar beste vrienden weer te zien. Waarom waren de clans niet gewoon één clan geworden? Zou dat niet zoveel makkelijker zijn?
Onderwerp: Re: Invisible boundaries zo 17 jun 2018 - 0:08
Cavelion
E V E R Y O N E wants to E A T, but few are willing to H U N T ☆
Een brede grijns kwam naar voren. Ze wurmde zich onder zijn fluff vandaan en hij rolde verder tot hij eindigde met zijn kop op de grond en zijn kont in de lucht. Zo bleef hij even liggen. "Jaaaa, we zijn toch vijanden nu?", grinnikte hij met een knipoog. Het was misschien een beetje ironisch gezien de omstandigheden, maar voor hem zou ze altijd tot zijn clan behoren, want oh wat zou het makkelijk zijn geweest als ze 1 clan bleven. De gebieden delen en de taken, het camp en de leiders. Alles zou zo veel vlotter gaan. Als er een medicine cat ziek was, nam de ander het gewoon over. De grote grijns verbrede zich terwijl hij zijn schouders ontlastte door op zijn rug te ploffen. Het zand dat tussen het gras lag pufte een beetje naar boven. "Hoe gaat het met mijn princess?"
Onderwerp: Re: Invisible boundaries zo 17 jun 2018 - 1:40
Nadat Serpentpaw zich onder al dat pluizige vacht van Cavepaw vandaan had gewurmd, draaide ze zich om, om vervolgens te zien hoe hij door rolde tot hij op zijn schouders gekruld lag met zijn kop op de grond. Een vreemde houding en het leek Serpentpaw alles behalve comfortabel. Daarom trok ze haar wenkbrauwen ook naar hem ook, al sprankelde haar ogen geamuseerd. Ze moest dan ook lachen toen Cavepaw haar vertelde dat ze nu vijanden waren. "Aartsvijanden, tot in de kern," reageerde ze extra overdreven. Ze zonk door haar voorpoten, in een schijngevechtshouding, alsof ze klaar was zo op hem af te schieten om hem er van langs te geven. Did deed ze natuurlijk niet. Cavepaw rolde door, waarna hij op zijn rug plofte. Het zand wat tussen het gras zat stoof op. "Hoe gaat het met mijn princess?" Serpentpaw proestte het door deze vraag uit. "Jouw princess?' Cavey, ik ben alles behalve een princess," grinnikte ze, waarna ze naar voren sprong en hem een speelse tik op zijn snuit gaat. "Maar eigenlijk gaat het niet echt geweldig," sprak ze vervolgens naar waarheid. Ze miste hem, ze miste Thistlepaw, en ze miste haar andere vrienden. Een zuch rolde over haar lippen, waarna ze zich ook in het gras, op de grond neer liet ploffen, naast hem, waardoor ze kop aan kop lagen.
Onderwerp: Re: Invisible boundaries di 19 jun 2018 - 18:11
Cavelion
E V E R Y O N E wants to E A T, but few are willing to H U N T ☆
Cavepaw gooide lachend zijn poten om haar nek toen Serpent een tik gaf op zijn neus. "Wel... my foxypie dan," grapte hij met een dikke knipoog. Toen ze naast hem kwam liggen of eerder vallen antwoorde ze het volgende: "Maar eigenlijk gaat het niet echt geweldig." De kater met de zwarte dikke vacht zuchtte zachtjes. Hij gaf een likje over haar neus en stopte toen de zijne in de vacht van haar wang. Cavepaw zuchtte zachtjes. "Wat is er foxypie?" Al kon hij het antwoord al raden. Ze mistte elkaar. "Hoe gaat het eigenlijk met Thistlepaw en Firepaw? Al gehoord van hen?" Het was duidelijk dat de bergen een effect hadden op de katten.
Onderwerp: Re: Invisible boundaries do 21 jun 2018 - 1:51
Foxpie? Serpentpaw schudde lachend haar kop. Hoe kwam hij er op? Ze maakte zichzelf los uit zijn greep, toen hij zijn poten om haar nek heen had geslagen. Cavepaw vroeg haar hoe het ging, waarop Serpentpaw eerlijk antwoordde dat het niet geweldig ging. Ze liet zichzelf op de grond ploffen en ging naast hem liggen. Cavepaw vroeg haar wat er was, weer die rare bijnaam gebruikend. "Zie ik er uit als een vos?" Vroeg ze dan ook plagerig en lachend. Toen zuchtte ze weer, om vervolgens te antwoordden op zijn vraag. "Ik mis jullie, ik mis Thistlepaw, Firepaw, jou, de bergen," sprak ze allemaal eerlijk uit. Vervolgens vroeg Cavepaw hoe het met Thistlepaw en Firepaw ging. "Thistlepaw heb ik een paar zonsopkomsten geleden nog gezien," vertelde ze. "Zijn mentor vind hem te onserieus om warrior te worden," vertelde ze. "Firepaw heb ik niet meer gezien," vertelde ze en ze hoopte hem ook snel weer te treffen. Eigenlijk leek het haar wel leuk om elkaar met z'n allen eens te treffen. Een apprentice meeting bij fourtree's... of zou dat te opvallend zijn naar de warriors toe? Vast wel. "Het lijkt wel alsof de anderen van mijn clan zijn vergeten dat we met z'n allen hebben gereisd, overleeft en gevochten... dat we een grot met z'n allen hebben gedeeld en hebben geleefd als één clan," vertelde ze.
E V E R Y O N E wants to E A T, but few are willing to H U N T ☆
Cavepaw luisterde naar wat hij eigenlijk al had geraden. Hij knikte en ging iets rechter liggen toen hij het nieuws hoorde van hun andere maatjes. "Pfff wat een saaie mentor heeft Thistle dan wel niet, hij is gewoon grappig, niet onserieus!", bromde hij met een kleine knipoog bij het woord grappig. Toen hoorde hij iets wat hij al de gehele tijd wou negeren. "Ja...", knikte hij terwijl er een rimpel in zijn neus kwam. "Bij ons in het ook zo, vooral Oceanbreeze is veel strenger geworden. En mama is het afgebold denk ik, ik krijg nu een nieuwe mentor." Hij vond het ding van Ocean wel oké hoor, maar nu ze terug waren gekomen was de warrior code eens zo belangrijk. Misschien moesten zij gewoon een nieuwe generatie maken, terug naar Oneclan. Er waren toch wel meer katten die er zo over dachten?
Onderwerp: Invisible boundaries 
za 16 jun 2018 - 17:38
