Food piles

Onderwerp: Food piles ma 25 jun 2018 - 17:32

Een blik op de prooistapel leerde hem dat het goed ging met de clan, in de ochtend was de stapel semi vol, in de middag na de hunt patrols was 'ie heel erg vol, en in de avond was het weer semi vol. Dit hield in dat er niet alleen goed gejaagd werd, maar ook goed gegeten, en goed eten was belangrijk voor een kat. Daar wist Ace alles van, maar Tall ook. Want naja, als je zo lang vrienden was met Ace als hij, dan leerde je dat wel.

@Demonslayer

#Awesome:

Onderwerp: Re: Food piles di 26 jun 2018 - 11:56

Demonslayer had zijn wenkbrauwen nadenkend samengeknepen toen hij zich neer had gezet bij de Marshlands. Hij was hier een nacht geleden geweest om vuurvliegjes te kijken met zowat heel Shadowclan. Enkel had hij Skullpaw nergens gezien. Zijn andere kittens wel, die hadden dolgelukkig van de vliegende lichtjes genoten. Het maakte hem lichtelijk zorgen. Zijn zoon was altijd nergens te vinden waar zijn siblings of hij en Amberhunt waren. Vaak had de massieve tom geprobeerd on Skullpaw mee te nemen naar dingen om samen tijd door te brengen maar de jonge grijze tom had nooit echt gewild. Zuchtend trok hij met zijn witte snorharen en keek met zijn vel blauwe ogen in de verte, nog steeds nadenkend wat hij toch met zijn jongste zoon aanmoest. Na een tijdje gezeten te hebben stond Demonslayer op en liep terug naar het kamp, het begon al laat te worden en misschien was het tijd om even zijn familie welterusten te wensen voor hij op nachtpatrouille ging. Eenmaal aangekomen in het kamp botste hij bijna tegen een tabby tom aan omdat hij weer te ver in zijn gedachten gezonken was. De grote warrior sprong naar achteren toe en keek in de twee ogen van Tallshadow. “Sorry Tallshadow” Mauwde hij met zijn schorre stem. “Ik had je niet zien staan” Mauwde hij terwijl hij repsectvol zijn kop even neeg, misschien was zijn leader wel een grote kleuter hij was en bleef de leider van Shadowclan.

::::

Onderwerp: Re: Food piles za 30 jun 2018 - 18:08

Naast dat je veel over eten leerde met Ace, was het ook makkelijk om veel op te steken van hoe het was als katten tegen je aanliepen. Ace was groot, dik - niet zeggen dat Tall dat zei - en ook relatief fluffy. In ieder geval twee van deze woorden waren ook van toepassing op de kater die nu tegen hem aanliep, waardoor Tall niet erg onder de indruk was en enkel even opkeek. "Oh hey Demon," Mauwde hij in antwoord, en kon even niet zijn geamuseerde blik onderdrukken toen de ander reden gaf voor zijn aanloop. "Ik ben ook wel heel onopvallend," Mauwde hij met een amusante ondertoon, en hield zijn hoofd schuin. "You okay?" Want normaal werd hij wel gezien, dus dat betekende dat er vast iets was waar Demon mee zat.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Food piles do 5 jul 2018 - 15:56

Met een wat zorgende afwezige blik keek hij kort weg van Tallshadow maar toen de andere tom hoorde spreken keek hij terug. De emoties in zijn ogen waren maar raar. Was het bezorging, vermoeidheid, angst? Zelf hij zelf kon we geen vinger op leggen. De massieve tom keek op toen Tall vroeg hoe als alles wel okay was. Demonslayer was geen typ om over gevoelens te praten en thee kransjes te houden maar het bracht hem wel even kort van zijn stuk af. Waarom in Starclans naam deed zo apart ineens? “Ik maak me wat zorgen” Gaf hij eerlijk toe naar een lange tweestrijd met zich zelf om het wel of niet te vertellen tegen zijn leider. Hij was altijd een vreemde eend die gestreepte Shadowclanner maar was ook goed in adviessen geven. Tenminste dat had Amberhunt hem toen eens verteld. Zijn mate had namelijk eens met Tall gesproken over dingen waarmee hij gezetten had.

::::

Onderwerp: Re: Food piles wo 11 jul 2018 - 15:38

De ander leek te twijfelen of hij dit met Tall moest bespreken, maar dat was de kater gewend. Als je jezelf was gingen sommige mensen je vreemd vinden, daar was weinig aan te doen. Bovendien was het helemaal aan Demon zelf of hij wel of niet de persoonlijke verhalen moest delen of niet. Uiteindelijk had de ander besloten inderdaad de leider in vertrouwen te nemen, en Tall keek even verbaasd opzij toen de ander het over bezorgd zijn had. Over eten, over de clan, over zichzelf? "Waarover?" Vroeg hij als logische vervolgvraag dus, en sloeg zijn staart om zijn poten, dit kon wel eens dieper gaan dan een muis in de food pile.

#Awesome: