Not your friend, not your enemy.

Russetpaw’s flanken zwoegde terwijl ze zich op de grond liet vallen en zich buiten het bereik van de klauwen van haar vader liet rollen. Meteen daarna kwam ze weer overeind, want ze moest zich weer klaarmaken voor een nieuwe aanval. Maar die kwam nooit. Haar vader gaf aan dat ze genoeg getraind hadden en Russetpaw, diplomatiek als altijd, gaf enkel een knikje, niet laten ziend hoe vermoeid ze was door hun sparsessie. Maar haar vader kende haar natuurlijk al langer dan vandaag en grijnsde naar haar. Hij liet zijn staartpunt kort op haar schouder rusten en vertelde haar dat ze het prima gedaan had. Hij gaf aan dat ze van hem nog wat mocht jagen, maar daarna wel direct terug zou moeten komen naar het kamp. Russet antwoordde door kort haar kopje langs zijn flank te laten glijden en zich snel om te keren zodat ze nog wat tijd buiten het kamp kon spenderen voordat ze weer terug naar het kamp moest gaan. Ze vond het altijd jammer als de dag weer voorbij was en hoewel ze dol op de trainingen was met haar vader vond ze het ook wel eens leuk als ze gewoon een dagje in het territorium door kon brengen. Ze besloot om dichterbij de grenzen te gaan jagen. Misschien had ze geluk en had één van de katten van de andere Clans een mislukte jacht waardoor de prooi zo over hun grens gejaagd werd. Niet dat ze de andere katten nodig hadden, maar soms gebeurde het wel eens en dan was het des te grappiger om de frustratie te zien als de prooi voor ShadowClan was. Niet dat ze er echt voldoening uithaalde of iets dergelijks, maar het was gewoon grappig. En dus bevond ze zich niet veel later aan de grens. Ze keek goed om zich heen en stak toen snel het Thunderpath over zodat ze in de richting van Fourtrees kon rennen. Het laatste stukje grens van ShadowClan begon hier voordat Fourtrees zou beginnen, waar alle Clans maandelijks samen kwamen voor the Gathering. Of dat was vroeger toch zo, als ze de verhalen van haar vader moest geloven. Toen ze Fourtrees naderde, rook ze meteen de visachtige geur van RiverClan. Ze was hier niet alleen. En dat werd haar des te duidelijker toen ze een apprentice van haar leeftijd in de verte op zag duiken. Russet deed geen moeite om de apprentice tegemoet te lopen, maar ze liep ook niet weg. Ze wachtte enkel af op wat de RiverClanapprentice zou gaan doen.