Drugstore [+Chivypaw]

Geïnteresseerd luisterde de zwarte tom maar één van de moederkatten die hem een verhaaltje vertelde. Hij had specifiek gevraagd naar een verhaal over zijn moeder, Feathertail maar ook over de kat waar hij naar vernoemd was: de Riverclan elder Ravenfall. Hij was een zwarte tom geweest net zoals hem maar hij was geboren met een aandoening. Ravenfall was namelijk blind geweest. Eerst wist hij niet wat dat was maar de queen had het hem zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen. Waar het dus op neer kwam was dat Ravenfall niks anders kon zien dan zien dan duisternis: precies zoals je je ogen dicht deed om te gaan slapen. Hij vond het erg zielig voor de ander, hij had daardoor nooit een warrior kunnen worden. Ravenkit wiebelde met zijn oortjes toen de queen, die hem en zijn sibs zoogde, vroeg wat hij nu wou gaan doen. Meteen krabbelde hij overeind en keek met stralende oogjes buiten. Hij was al een keertje naar buiten gepeerd en was toen met Possumpaw op avontuur geweest, al had dat niet al te lang geduurd. De Riverclan deputy, Panthergrowl, had hen tegengehouden voor hij überhaupt alles van het kamp gezien had. “C-chi.. Chivy!” Sprak hij blij. “Chiv-y-Chivypaw!” Jup, hij wou naar de medicine cat apprentice toe. Zij had namelijk de leukste verhalen van iedereen zoals over coole kruiden’s enzovoort. De moederkat schudde haar kop maar na een tijdje zeuren gaf ze eindelijk toe en pakte hem op bij zijn nekvel. Protesterend wiebelde hij tegen zodat hij zelf mocht gaan lopen. Blij zette hij zijn vacht op en sprintte zo snel zijn als kittenpootjes hem konden dragen naar de uitgang van het hol. De queen die met hem mee liep nam de leiding en bracht hem naar de den waar hij zo graag was. Eenmaal binnen rende hij meteen op Chivypaw af waardoor die bijna over zijn eigen zwarte voetjes struikelde. “Chivy!” Snorde hij blij terwijl de queen aan de Medicine cat vroeg als hij hier even mocht rondhangen. Wat vast en zeker wel mocht, Ravenkit was namelijk hartstikke schattig, niemand kon nee zeggen tegen deze lieve kittentje.

Chivypaw lag op haar zij. Ze lag helemaal uitgespreid in haar den en met haar poot tikte ze tegen een mosbal. Ruffkit, Robinkit en Ravenkit waren haar den uit, al een paar weken, maar zonder hen verveelde ze zich. Ze moest eigenlijk ook denken aan een geschikte apprentice. Er waren veel apprentices en kittens, maar stiekem zocht ze een evenbeeld. Een brutaal jong dat... Ze werd overvallen door een zwarte vlaag. Oef! Hij landde toch wel recht in haar buik. Chivy rolde zich om tot ze op haar poten stond. "Natuurlijk mag je blijven." Een enthousiaste blik kwam in haar ogen. Ze gaf het jong een lik en sprong naar achter in haar den. "Kom ik weet een leuk spelletje!"

Ravenkit spinde blij toen hij een lik van Chivypaw kreeg. Zijn staart zwiepte als een enthousiaste hond heen en weer. Hij wist nog altijd dat hij de eerste weken bij de grijze Medicine cat verbleven had en dat zij hem zijn naam gegeven had. Hij was heel dankbaar naar de queens die hem opvoedde en verzorgde maar de zwarte tom zal nooit zo gek zijn op hen dan op Chivy. Ze was nou eenmaal een soort moeder voor hem. Toen Chivypaw zei dat hij mocht blijven piepte hij de moederkat gedag die terugkeerde naar de nursury en rende met nieuwsgierige bewegende oortjes achter de she-cat aan die riep dat ze een leuk speeltje had. Geïnteresseerd keek hij rond en nam alle luchtjes in zich op die in zijn neusje stroomde. Het rook weer allemaal vertrouwd en hij was blij om terug te zijn. “W..wat v-voorn spelletje is het?” Vroeg hij met een brede glimlach.

Chivypaw keek naar het drentele jong. Ze schudde zuchtend haar hoofd. Dit ging moeilijk worden. "Het spelletje heet zit stil en zwijg om ter langst." Alsof het een echt spel was, ook al vond ze het goed gevonden van haarzelf, ging ze zitten en zweeg ze voor zeker een paar minuten lang. Twinkelende lichtjes kwamen in haar ogen. Ze porde de kitten. "Grapje, verzin jij maar een spelletje."

note: ik ben vergeten wat het was

Zijn mood ging van super blij naar een sippe, teleurstellende bui binnen 0,1 milliseconde. Stil zitten en niks zeggen? Wat was dat voorn stom spelletje! De zwarte tom drukte zijn oortjes in zijn nek. Nouja zeg, hij had wel verwacht dat Chivy iets leuks had maar dit was echte apen-stom. Na enkele minuten kreeg hij een por van de grijze she-cat, de twinkeling in Chivy’s ogen vertelde hem meteen dat maar met hem zat te dollen. Toen de med cat mauwde dat hij een spelletje mocht verzinnen sprong hij op en liep naar alle stapels met kruiden’s die in haar den lagen. “Ikke weet iewts lweuks!” Piepte hij met nieuwsgierige ogen naar alle geneeskrachtige planten. “Ikke medcat! J-jij zi..zieke kwat!”

Ze keek lachend toe. Hmmm. Van haar mocht het, maar hij mocht haar kruiden niet plunderen. Chivypaw keek even naar haar stock. Ze had het onlangs nog geordend. "Okey, je mag alleen 'kruiden' halen van die stapel." Ze wees naar een grote stapel helemaal links. Het waren vervoersbladen. Daar kon hij niets mis mee doen en grote eikenbladen waren makkelijk te vinden. Chivypaw keek even naar het jong en liet zich toen op de grond vallen. "Auw auw, mijn poot doet pijn!" Ze zwaaide naar hem met de poot die pijn deed.