Sink or swim

Jinx was niet altijd in het kamp te vinden en op hete dagen zoals deze was zijn aanwezigheid al helemaal zeldzaam. De Bloodclan had de neiging om heel veel jonge, onbeholpen katten aan te trekken. Katten die dachten dat ze geen toekomst hadden, dus die dan maar definitief verpesten. Hoe dan ook, het betekende drukte. Drukte, onrust en lawaai. Geen van dat alles stond hem aan, al helemaal niet op hete dagen zoals deze. Hij had dan ook zijn gevangen rat meegenomen een oude eiken boom in, waar hij zich wel vaker verscholen hield. Zijn rust werd echter al spoedig doorbroken door een grote, verminkte poes die waarschijnlijk net als hij de rust en koelte op zocht. Het was Lethal, een Windclanner die zich niet lang geleden als deel van de Elite had verklaard. Jinx schraapte zijn keel om haar aandacht te trekken vanaf de tak waar hij op lag. "Ook een goedemiddag," klonk zijn stem droogjes.

Ze drukte haar tanden in haar vers gevangen prooi en scheurde langzaam het velletje er af zodat het vlees makkelijker te eten was. Echter voor ze überhaupt een echte hap kon nemen werd haar aandacht getrokken door een raspende keel vanaf bovenaf. Vragend kneep ze haar wenkbrauwen samen en keek naar boven waar ze een langharige zwarte kat zag zitten op een tak. Ze herkende hem vaagjes maar na kort nadenkend herkende ze hem. Jinx was zijn naam als het goed was. Brat had hem wel eens aangewezen toen ze haar rommelige stamboom aan het uitleggen was. Hij was de partner geweest van de overleden Commandant Zira. Ze had de she-cat slechts eenmaal gezien, voor kort, toen ze samen in gesprek was geweest met Claw. "Ook een goedemiddag," De verminkte she-cat ging rechtop zitten en keek de zwarte tom aan. “Goedemiddag” Sprak ze terug terwijl ze haar verschillend gekleurde ogen op de ander hield. “Ook de rust opzoekend?” Vroeg ze met een trek van haar half weg geschroeide oor. Is een praatje maken kon vast geen kwaad. Ze moest immers iedereen leren kennen, nu ze bij een nieuwe geoep hoorde.

Zijn hersenen begonnen te ratelen toen de verminkte poes hem met haar verschillende ogen aankeek. Er was iets aan haar wat de alarmbellen in zijn kop lieten rinkelen, al kon hij er niet precies zijn poot op leggen. Dat was, totdat een hint van een bekende geur van haar af kwam. Aha, Brat. Daarvan herkende hij haar ook, Lethal dartelde nog wel eens vol liefde bij Brat en diens haarballen rond. Dat kon niet veel goeds betekenen. “Goedemiddag” klonk er terug en Jinx liet een brommend geluidje horen. “Ook de rust opzoekend?” ze kwam overeind en ging zitten, kort haar prooidier latend voor wat het was. Wat een eer, kennelijk was hij interessanter dan haar maaltijd. Hij voelde zich vereerd. Jinx maakte kort een gebaar naar het opengescheurde beest. "Laat me niet je eetlust verpesten. Je kan het beter nu opeten, ander trekt de geur andere schooiers aan en heb je alsnog niets aan je rust," klonk zijn stem geamuseerd, maar niet onvriendelijk. Kort rekte de kater zich uit, al was hij niet van plan uit zijn boom te springen. Hier zat hij prima met een goed uitzivht over de omgeving. "Maar ja, ook ik ben het kamp ontvlucht. Al dat gerommel van de jeugd van tegenwoordig kan wat mij betreft opdonderen," Hij kwam hier voor zijn rust.

De verbrande ragdoll ging weer liggen, maar wel zo dat ze naar de zwarte tom kon kijken en eten te gelijk. Ze trok met haar recente oor als soort: ‘dankje wel?’ En begon weer aan bet stukje prooi. Ze nam een hap en slikte de verse vlees door. Genietend likte ze even kort haar lippen af die ruw aanvoelde sinds haar incident met het vuur. Aghja, ze moest er maar mee leren leven. Ze ademde nog en dat was wat gelde. “Maarja, ook ik ben het kamp ontvlucht. Al dat gerommel van de jeugd tegenwordig” Sprak Jinx nadat ze gevraagd had ook hij de rust opgezocht had. Ze murmelde instemmend en nam nogmaals een goeie hap. “Ik ben ook geen fan van drukte” Sprak ze met haar gespierde schouders ophalend. “Al die pottenkijkers” Voegde ze er aan toe. Al was het niet special tegen Jinx wat ze zei. Ze snapte het wel tho, ze was een ex Windclanner die bloed aan het poten geleefd had en bijna helemaal verbrand was dusja. Het was niet zo dat ze heel onopvallend was.