Chi
235
Actief
“It's so hard to forget pain, but it's even harder to remember sweetness. We have no scar to show for happiness. We learn so little from peace.”
| |
|  Onderwerp: Hop hop  vr 27 jul 2018 - 7:26 | |
| ONE THING YOU CAN'T HIDE
IS WHEN YOU'RE CRIPPLED INSIDE
Het was weer een van zo'n dagen waarin Silverwolf overvloed aan energie had. Wat deed de zilvergrijze kattin dan? Juist, ze ging op verkenning. Verkenning als in patrouilleren. Ze was geen apprentice meer, ze kon niet zomaar naar her en der gaan zonder enige purpose. Nouja, ze kon dat wel maar dat zou niet bepaald 'professioneel' overkomen. Haar blauwe ogen waren gefocust op de weg die ze volgde richting de Fourtrees, de plek waar alle Clans éénmaal per volle maan samenkwamen. Zijzelf had helaas nog niet de eer gehad een vergadering bij te wonen. Merendeels omdat de Clans ook voor een lange tijd weg waren geweest, en voorheen was ze nog te jong om aan zo'n vergadering deel te nemen. Silverwolf schudde het echter van zich af, ze wist toch dat er nog een dag, moment zou komen waarop zij ook kon en mocht meegaan. En wie weet was die dag zelfs dichterbij dan dat ze dacht!
Plots betrad er een vreemde geur haar neusgaten. Niet volledig vreemd, maar wel vreemd voor het stuk Shadowclangebied waar ze zich nu bevond! Konijn! Onmiddellijk dook ze naar de grond, haar oren naar voren gespitst en haar ogen alert. Ze had nog nooit eerder een konijn gevangen! Silverwolf voelde adrenaline door haar aderen gieren bij het zien van het pluizige gestalte dat overduidelijk niet doorhad dat ze zich in diens bijzijn bevond. Moest ze lang wachten, of juist niet? De grijze kattin woog haar kansen af en besloot uiteindelijk razendsnel naar voren te flitsen. Ze graaide met haar nagels in de richting van het konijn maar was net te laat. Het beestje schoot ervan door. Zonder na te denken zette de zilvergrijze kattin de achtervolging in. Ze mocht dan niet zo snel zijn als een Windclan kat, maar blijkbaar toch net snel genoeg om dit konijn bij te kunnen benen. Nogmaals zette ze zich af, deze keer in volle vaart, en landde ze op het prooidier. Zonder nog een tel langer te wachten beet ze het dood. Pas toen ze met het slappe lijfje in haar bek zich terug rechter op haar benen zette, merkte ze dat ze zich vlakbij de Windclan grens bevond.
|
  “You should see me in a crown.” Post count: 65 |
|
