Let's Talk

Hij moest zeggen dat het nieuws hem... Onaangenaam verrast had. Vandaar ook dat zijn blik op categorie 'donderwolk' stond toen de kater naar de afgesproken plek liep en daar niet al te subtiel neerplofte om te wachten op de poes die hem hier zou ontmoeten. Het was verwarrend om te bedenken wat ze zouden moeten gaan doen, maar vooralsnog had hij het er met niemand over gehad - zelfs zij wist niet waarom ze hem hier moest ontmoeten - dus directe actie was nog niet nodig. Het viel hem wel zwaarder dan hij had gedacht om het nog even stil te houden voor Acorn, maar het was niet alsof zijn deputy er nu mee lastiggevallen moest worden. Bovendien, Tall was leider, hij hoefde niet alles mét Acorn te regelen toch?

@Sinclaw

Toen ze eindelijk kwam begon hij met zijn ogen rollen al voordat ze überhaupt was gezegd had. Het was niet alsof ze van niets wist, er waren zeer weinig redenen waarom een kater een poes buiten het kamp vroeg op een random tijdstip. En het was duidelijk dat het niet uit liefde was. Vandaar dat zijn volgende blik een van ongeloof was en hij ongeduldig met zijn poot op de grond tapte. "Ja," Mauwde hij bits terug. "Doe niet alsof je het niet weet Sin," Hij had haar potverdorie plenair voor de bus moeten gooien. Maar hij was teveel gentleman om niet eerst haar verhaal te horen. Dus kom op, do tell. Hoe kon ze het zo verschrikkelijk verpesten in haar leven en zijn clan?

Zodra ze met haar oren bewoog wist hij dat de poes precies wist waar ze het over hadden en hij boorde zijn blik in die van haar. Bij haar grappen rolde de kater met zijn ogen, met elk woord wat de poes aan deze situatie wijdde die niet vol van verontschuldigingen en oprecht berouw zat werd hij kwader en kwader. Uiteindelijk scheen ook zij dat in te zien, en kreeg hij een wat zakelijker kant. Iets waar hij voor op moest passen, maar waar hij mee kon werken. Bij haar woorden was het zijn beurt om met zijn oren te wiebelen, Ace was pissed? Het was algemeen bekend dat hij die twee om duidelijke redenen niet bij elkaar wenste, maar tot nu toe waren zijn pogingen gestrand in een ballade van Ace die de schoonheid van Sin bezong. Hij vernauwde even zijn ogen, speelde ze nu spelletjes met hem? "Ik heb geen idee waar je het over hebt," Besloot hij het maar weg te wuiven en richtte zijn vlammende blik toen weer op de poes. "Ik heb het over Inner, Sin," Al wist ze dat vast. Deze poes was niet zo dom als ze zich voor deed komen, had prima door voor welke 'fout' Tall haar bij zich geroepen had, en hij zou die niet zomaar over zijn kant laten gaan.

Nog een keer met zijn ogen rollen, die spelletjes was hij wel zat om eerlijk te zijn. Ook toen ze doorging over hoe ze haar had proberen te redden. Zijn haren gingen hierbij overeind staan, de kater had geen tijd voor, of zin in, spelletjes. Sin moest maar even open kaart spelen, dat werkte niet. Bij het punt over of Inner het misschien gezien had boorde hij zijn ogen in die van haar, dat was de enige manier waarop de poes het hem in Starclan had kunnen vertellen? Of niets soms? Sin haar verklaring hierover deed hem even met de staart zwaaien. Er zat een punt in dat Starclan niet alles wist. Bovendien was de haat van Inner naar Sin bekend, maar Tall was nog niet verkocht op het punt dat de voormalig leidster vanuit het hiernamaals Sin enkel het leven zuur wilde maken.
"Je kan je voorstellen dat ik.." Hij zuchtte even en klemde zijn kaken op elkaar - beleefd woord vinden Tall. "Teleurgesteld ben," Het was niet de eerste keer dat Sin wat had uitgehaald, hij was ook niet echt verbaasd om eerlijk te zijn. Ja, toen Inner het net verteld had wel, maar daarna had hij het met een gevoel van teleurstelling en woede moeten accepteren. Vandaar dat hij dit gesprek ook relatief rustig kon voeren.

Toen ze zijn woord herhaalde bestudeerde de kater haar gezicht, of ze er een greintje verdriet om had. Het verbaasde hem weinig toen dat niet te vinden was, Sin was verpest wat emoties betrof. Manipulatief, vervelend en volledig onlogisch. Dat het vermoorden van haar leader, terwijl die haar zag, bij haar paste en berouw om die fout vreemd zou zijn was eigenlijk gek, maar inmiddels verwachtte hij misschien niet anders van haar. Bij haar toezegging dat het 'niet weer zou gebeuren' kon hij niet anders dan ongelovig een wenkbrauw optrekken. Niet alleen was het een grote zaak waar ze om praatten en hoopte hij maar dat het niet weer zou gebeuren - hij hield geen clan over anders - maar haar houding beviel hem niet.

Zeker toen ze over de rest van de clan begon keek hij haar even strak aan, het had hem allerminst bevallen hoe die situatie was verlopen. Zo voor de clan zich stilhouden had niet in het plan gestaan, hij had haar daarvoor willen spreken en zijn gedachten erover opmaken. Hij gromde dan ook gevaarlijk, "Voor nu," Waarschuwde hij haar, zijn gouden ogen strak in die van haar kijkend, niet afgeleid door welk spel ze nu weer speelde. Zijn toon maakte het duidelijk, dit was menens. De kater was er nog niet over uit en daar profiteerde de poes van, zoals hij gezegd had, voor nu.

De leider was ook niet zwaar onder de indruk van haar woorden om zichzelf te redden, 'innig eenzaam' puh, alsof hij dat niet was als ze er wel was. Bovendien zou het zijn leven waarschijnlijk een stuk makkelijker maken, maar het verhaal was nog niet volledig, er misten stukjes en voor hij die op de plek had kon hij de poes niet verbannen. Hij stond dan ook op, ademde zwaar in, duidelijk zwaar geïrriteerd door dit gesprek en zette een paar stappen van haar weg. Hoewel hij de poes niet onaardig vond viel het hem zwaar dat hij haar niet nu zijn clan uit zette. Maar beter om dan ook niet te lang te blijven hangen voor hij het wel deed.

Terwijl hij wegliep keek hij wel nog een keer om naar de poes, zijn ogen hard als graniet. "Oh en Sin," Mauwde hij koud, en zette zich even stil zodat hij zijn nek niet zo hoefde te draaien en ze hem aan kon kijken. Haar vraag over jagen negeerde hij, moest ze zelf weten, zolang er maar geen kat meer aan te gronde ging want dan was ze weg voor ze 'Tall' kon zeggen - en dat kon Sin snel zeggen. Hij wiebelde kwaad met zijn staart, er waren teveel gesprekken met te grote inhoud de laatste tijd. "Beter maak je het goed met Ace," En met die woorden draaide hij zich resoluut om en paradeerde weg, zijn staart langzaam heen en weer slaand. Als ze dan toch nog even mocht blijven tot hij een beslissing had genomen, kon ze maar beter iets nuttigs doen zoals zijn vriend gelukkig maken.