near death experience

Het was al weer even geleden dat de kater de rol van bemoeizuchtige 'oom' op zich had genomen en had besloten dat hij dat vandaag maar weer eens zou doen bij de pleezoon van zijn broer. Als een blij ei waggelde hij rond opzoek naar Coyote en grijnsde dan ook breed toen hij deze gezien had. "Coy-" Solar werd afgebroken door een takje die in zijn gezicht sloeg en sprong naar de andere kater toe. "Ik heb net een poging tot moord overleefd." Sprak hij bloedserieus en keek hem recht in zijn blauwe ogen aan om te laten zien hoe serieus deze zaak wel niet was.

[ & Coyote ]

Zijn rust werd verstoord toen een zwart-witte kater zijn kant op kwam waggelen. Het was zijn adoptief oom, Solar. Coyote zijn vader was vrij afwezig geweest bij zijn opvoeding waardoor Lunar eclipse where moon is gone de rol van pleefvader op zich had genomen. Iets waar de bruin-witte kater voor altijd dankbaar om zou zijn. Het enige was dat dit ook betekende dat hij met diens broer Solar opgeschept zat, die overduidelijk een goed hart had, maar alles behalve een handige Harry was en zijn overblije karakter botste nog wel eens met hem. Dat bleek ook toen hij zijn kant op kwam. ”Coy-“ een takje sloeg in zijn gezicht voordat hij überhaupt zijn naam uit kon spreken. Coyote draaide zich kalmpjes naar hem om en zuchtte in stilte, waarna hij besloot dan maar te luisteren wat hij te zeggen had. ”Ik heb net een poging tot moord overleefd,” De serieusheid van zijn stem was in schril contrast met zijn vrolijke houding van net. Coyote kwam met een ruk overeind. ”Wat?” siste hij met een grote woede in zijn stem. ”Wie heeft je dit aangedaan? Wat is er gebeurd?” miauwde hij bloedserieus. Hoewel hij en zijn oom nog wel eens botsten, zou hij het niet toestaan als iemand hem ook maar eeen haartje krenkte.

Verbaasd om de reactie van Coyote keek hij hem even aan alsof hij een spook gezien had. "Daar," Mauwde hij snel toen hij realiseerde dat hij aan het staren was en gebaarde naar het takje wat hem in zijn gezicht raakte. "Dat zach je toch?" Vroeg hij en hield zijn kop een beetje scheef. De twee botste zeker erg, maar dat maakte hem niet uit, alleen het idee dat de andere kater in ieder geval iets om hem gaf maakte hem blij. "Of zijn je ogen slechter geworden?" Vroeg hij opnieuw en ging zitten waardoor zijn bouw iets minder vrouwelijk leek, maar nog steeds leek hij op een shecat.

De groene ogen van de kater stonden verbaasd en die verbazing weerspiegelde in zijn eigen ogen toen zijn pleeg oom verder sprak. "Daar," hij wees naar een plek iets verderop, waar hij net langs was gekomen. Alert maar verward scande Coyote de omgeving op mogelijke bedreigingen, maar vond er geen. "Dat zag je toch?" Coyote vernauwde zijn ogen terwijl het kwartje viel. "Of zijn je ogen slechter geworden?" hij klemde zijn kaken op elkaar, kort kwaad omdat hij zich zo opgewonden had om niets. Solar was een nietsnut die niet in staat was ook maar één ding serieus te nemen. Bear had hem echter genoeg geleerd om zijn woede onder controle te houden en niet meteen uit te vallen, meestal. Toch kon hij het niet laten om geïrriteerd en vermoeid te zuchtten. "Jouw dodelijke ervaring.. Was... Met een takje," klonk er van zijn kant, terwijl zijn ogen koud naar de ander keken. "Solar eclipse where moon is gone, denk alsjeblieft na voordat je spreekt," klonk er vrij bot van zijn kant. De ander verdiende zijn koude karakter allicht niet, maar dat was nu eenmaal hoe de bruin-beige kater in elkaar stak.