Time to move on

Een bekende zwarte kater kwam naar haar den toegelopem. Hoewel het vroeg in de ochtend was; waren de meeste katten al in de weer en nadat ze met Abysshowl bijgepraat was had ze besloten ook aan haar dag te beginnen. Voordat ze echter haar den kon verlaten kwam het bekende gestalte van Barksound haar richting op; dus stapte ze weer terug naar binnen toe om op de kater te wachtten. Hij zou haar vast willen spreken. De laatste keer dat ze oog in oog met hem had gestaan had ze hem een klap verkocht; een die hij toendertijd verdient had. De leugen over haar broers dood en de oorlog die erdoor was ontstaan hadden haar woest op hem gemaakt. Ze had net kittens gekregen en miste haar broer bij elke mijlpaal van haar leven. Een leven waarin ze veel had geleerd en was gegroeidm Ook de laatste paar ervaringen; zoals het krijgen van haar negen levens en het ontmoeten van haar moeder in Starclan hadden haar meer gevormd. De zwarte kater nam plaats voor haar den voordat hij sprak. "Oceanstar," Mauwde de kater kort. "Ik wilde je even spreken." Vervolgde de kater waarop ze in het halfduister van de den enkel knikte voordat ze haar staart rustig om haar voorpoten sloeg. "Kom er in," Mauwde ze kalm; haar stem rustig en relatief warm. "Ik heb wel even tijd." Immers had ze altijd tijd voor haar Warriors zelfs die ze minder vertrouwde al had Barksound zijn trouw inmiddels wel bewezen.

Barksound hield zijn kop hoog, net zoals haar broer had gedaan. Een trotse houding; een die elke Warrior die zijn taken goed uitvoerde mocht dragen. Toch was hij ook overduidelijk respectvol; in tegenstelling tot Wolfpaw. De kattin voelde haar haren oprijzen enkel aan de gedachte dat de oude Apprentice onder haar ogen zou verschijnen. Bij het horen van haar stem stapte hij naar binnen toe. Bij de ingang bleef hij staan waardoor er een klein glimlachje op het gezicht van de jonge Leader verscheen. Ze had nooit verwacht hem in haar den te zien. Het gaf aan dat hij moed had om haar aan te spreken nadat ze zoveel Moons geleden hem een klap had verkocht. "Ik wilde het even hebben over het mentorschap." Mauwde de kater waardoor ze enkel met een oortje wiebelde. Vele katten van zijn leeftijd hadden al Apprentices gehad. "Het zou fijn zijn, moest ik in de toekomst ook een apprentice krijgen. Ik denk wel dat ik onderhand mezelf bewezen heb als volwaardige warrior." Het laatste mauwde hij op een vragende toon waardoor ze hem met een korte zwiep van haar staart uitnodigde naast haar te komen zitten. "Barksound; het doet mij goed je hierover te spreken. Ik heb er niets op tegen dat je een Apprentice traind. Echter kan je een goede berisping verwachtten als je weer wat achterhoudt. Leugens staan Windclanners niet goed; ik geloof dat Wolfpaw dat ook geleerd heeft." Dat laatste zei ze er met een serieuze maar warme blik bij. Hij had niks te vrezen maar ze zou hem aanpakken als hij haar vertrouwen brak.

Oceanstar had haar blauwe ogen op de zwarte kater gericht. Een kater die Apprentice was geweest van haar broer. Ze had hem als kitten nog gekend; echter was ze na zijn leugens hem niet meer tegengekomen. Had de kattin besloten hem te negeren. Echt lang was ze niet boos geweest; haar kittens waren uiteindelijk veilig gebleven maar dat betekende niet dat ze hem meteen had vergeven. Haar boodschap was duidelijk geweest. Oceanstar wist dat hij niet anders dan geleerd kon hebben van zijn fouten. Hij was in staat de verantwoordelijkheid te dragen. Ze kon hem niet langer zonder Apprentice houden en moest hem vertrouwen dezelfde fout niet nogmaals te maken. De kater knikte begrijpelijk met zijn kop waarna de jonge Leader hem een zachtere blik gunde. "Ik begrijp het." Mauwde hij instemmend. "Bedankt voor deze kans," De kater trok zich al recht; waarschijnlijk met het idee haar den te verlaten waardoor ze fronsde. Hopelijk was ze niet zo eng; ze vond dat ze als Leader bereikbaar diende te blijven voor haar Clangenoten. Bereikbaar maar gerespecteerd. De kater draaide zich om; zette enkele stappen voordat hij stilhield. "Oceanstar.." De kattin maakte een vragend geluidje. "Het spijt me dat ik de waarheid achter heb gehouden." Vervolgde hij waardoor ze glimlachte en hem met een zachte stem bedankte. "Het is al goed. Leer de kittens kennen. De volgende ceremonie is aan jou de beurt." Mauwde ze vriendelijk.