Howl like a Wolf [Abysshowl]

Oceanstar had haar blauwe ogen op de Nursery gericht terwijl ze twee kleine muisjes op de prooihoop gooide. Het was een redelijke jacht geweest; niets bijzonders al wou ze wel graag een konijn zien te vangen. Iets waarin ze tot nu toe nog geen geluk had gehad; niet alleen tenminste. Ze had wel voldoende sporen geroken en gevonden echter waren de konijnen te snel geweest. De jonge grijze Leader had besloten nog even haar zusjes te zien. Iets dat ze bijna dagelijks probeerde. Immers zou ze de kittens niet in de steek laten. Dat kon ze niet. Toen ze de Nursery binnen kwam rook ze de bekende geur van Amberstorm en Abysshowl. De grijze kattin met vele littekens was aan het spelen met een klein gevlekt katertje. Nimblekit; haar ogen fonkelden geamusseerd terwijl ze toe bleef kijken. Ze had niet geweten dat de ander een softie was naar de jongste generatie. Alhoewel; had Abyss haar als kitten ook niet beschermd?

De blauwgrijze kattin was weer eens te vinden in de Nursery. Stiekem vond ze het best leuk hier, ze hielt van de open gedachtes die kittens hadden. Van hun onschuld. Ze had ergens een diep verlangen om deze onschuld te beschermen. Vandaar dat toen kleine Nimblekit haar had ‘aangevallen’ en er toch niemand in de buurt was… ze compleet inging op zijn spel. Ze had zich op haar rug laten vallen op dramatische wijze, zodat de kleine op haar borst kon springen als overwinning. “Oh nee, ik ben verslagen door de grootste warrior van het hele woud. Wat een afschuwelijk lot” De kitten keek haar lichtelijk verward aan bij haar moeilijke woorden, waardoor ze een rustige glimlach gaf en fluisterde “Je hebt gewonnen” Ze wilde een knipoog geven maar kwam er toen achter dat dit geen verschil was van normaal knipperen, in ieder geval niet voor de buitenwereld. Urgh stom missend oog. Nimblekit ging verder met zijn overwinning, waardoor ze met een plagend grijnsje haar snuit in diens donzen pelsje drukte en een vreemd geluid maakte, waardoor de kitten schrok en begon te lachen. Ze legde deze zachtjes op de grond terwijl ze verder plaagde, zichzelf over hem heengebogen. Compleet onbewust van de toezichter tot Nimble zelf opkeek “Oceanstar wilt u ook meedoen?” Abysshowl keek lichtelijk verschrokken op en duwde haar verscheurde oren in haar pels. Owh. “Ik ehem. Was bezig met de den verstevigen” Gaf ze als slecht smoesje voor haar gedrag, beschaamd dat ze haar normaal stugge karakter wat had laten vallen.

She’s strong but she’s exhausted

Nimblekit was aan het ravotten met Abysshowl en ergens was het erg amusant om de sterke Elder zo vertederend te zien spelen. Ze had nooit verwacht dat Abysshowl zo goed met kittens zou zijn waardoor ze zonder schaamte toe bleef kijken hoe de twee speelden. Voorzichtig maar leuk; iets dat zijzelf als Queen ook wel eens had gedaan en stiekem wel eens miste. Hoeveel kits had ze wel niet mogen zien opgroeien. Nimblekit keek op van zijn spel waarna hij vrolijk piepte. "Oceanstar wilt u ook meedoen?" Abysshowl keek haar geschrokken aan terwijl ze overeind schoot waardoor de jonge Leader haar best moest doen een serieus gezicht te behouden. Voordat ze het uit proeste in een lach. Arme Abyss... "Ik ehem. Was bezig met de den te verstevigen." Mauwde de kattin als slecht smoesje waardoor Oceanstar grinnikend de kit even een speels tikje gaf en haar vriendin onbeschaamd een neusje gaf tegen diens schouder. Waarop ze fluisterde. "Weet je zeker dat je niet vertederd was door Nimblekit," Haar stem klonk warm en plagerig.

Abysshowl kon het jammer genoeg niet helpen. Hoewel ze voor het openbaar haar muren hoog had opgetrokken kon ze voor de jongere kits wel eens uit haar schulp kruipen. Het was dat kleine beetje Cattlekit wat haar nooit verlaten had, dat speelse en vol fantasie. Ze had zelf nooit een jeugd gehad en dat gunde ze niemand. Ze gunde iedere schattige kit het beste leven mogelijk… haar blik bleef dus ook warm en speels op Nimble tot ze opmerkte dat Oceanstar haar aan het bekijken was. Van alle katten die haar kon betrappen was Ocean… natuurlijk… haar leader. Maar goed, ook haar beste vriendin. Ze wist nog niet precies of dat de situatie erger of beter maakte. Snel verzon ze een smoesje, al was deze alles behalve goed te noemen. Het zat niet in haar natuur om te liegen, ze was juist eerlijk tot op het bot toe. Ze voelde het snuitje van de ander in de pels van haar schouder, waardoor ze het gebaar terugdeed en kort diens nek aanraakte, al lieten diens woorden haar staart nerveus op en neer zwiepen. “Ik weet het héél zeker… goed… misschien was ik wel een klein beetje afgeleid geraakt. De grote warrior Nimbleleap had me immers gevangen” Haar blik ging weer op speelse wijze naar de kitten, om hierna weer schuldig naar Ocean te glijden “Hij is gewoon zo klein en onschuldig Oceanstar, ik kon het niet laten” Zuchtte ze alsof ze hier een diep persoonlijk geheim deelde, terwijl Nimble kort zijn moeder bezocht.

She’s strong but she’s exhausted

Abysshowl leek altijd moeite te hebben gehad in de Clan en het zien van haar met Nimblekit verwarmde het hart van de Leader dan ook. Zelf was ze ook dol op kittens; als katten dat nog niet gemerkt hadden. Ze had voor haar leeftijd al best wel wat nestjes gehad. Niet eens geplanned; ze raakte zwanger als ze dacht de liefde gevonden te hebben. Neverland was een goede vader geweest; echter overleden terwijl hun band afbrokkelde en ook met Tigergaze had ze minder contact. De kater had het contact verbroken; ze zouden er altijd zijn voor hun kits; echter voelde hij zich niet waardig genoeg; passend genoeg voor haar. Oceanstar had vele pleegkittens gehad en wist hierdoor het belang van een goede kittentijd. Een goede kittentijd maakte voor een vaak betere Warrior. Gelukkige kat. Ooit zou ze vast nog wel een nest krijgen maar tot die tijd bezocht ze de Nursery gewoon. Een nieuw gevoel rees in haar borstkas toen de andere kattin haar even een neusje in haar nek gaf; waardoor ze een zacht snorrend geluid liet horen. Haar woorden deden de Elder nerveus met haar staart zwiepen. "Ik weet het héél zeker... goed... misschien was ik wel een heel klein beetje afgeleid geraakt. De grote Warrior Nimbeleap had me immers gevangen." Verklaarde haar goede vriendin waardoor Oceanstar een trotse blik op de kit wierp. De speelse blik van Abysshowl naar de kitten ontging haar niet en vertederde haar. Ze had de hoop voor de oudere kattin nog niet opgegeven. Wellicht zou Abysshowl ooit de liefde vinden en hier liggen. "Hij is gewoon zo klein en onschuldig Oceanstar, ik kon het niet laten." Zuchtte de ander alsof het een groot persoonlijk geheim was terwijl de jonge kit naar zijn moeder liep. Waarschijnlijk om op te scheppen over zijn geweldige gevecht. "Ik weet het," Mauwde ze zacht terwijl ze diep inademde. Het geklop van haar hart en de warmte die het verspreidde negerende. Ze kon toch niet? Het was Abysshowl; haar goede vriendin, haar redder en misschien haar zus. "Het doet mij goed je zo te zien, je zou een geweldige moeder zijn." Mauwde ze zacht en warm.

De grijze kattin liet zichzelf niet vaak gaan op deze manier. Maar toch, wanneer niemand keek wilde ze het best nog eens doen. Even alles vergeten en met de onschuldige kittens spelen. Soms was het te leuk om af te slaan. Al voorkoos ze nog altijd om verhalen te vertellen tegenover het actief meespelen. Ze was te oud voor het stoeien en het geklim, ze was daar te serieus voor om dat iedere keer te doen. Maar ergens zat die Cattlekit nog in haar, die kat die ze ooit was geweest die een liefde had gehad voor verhalen. Ze was er ook vrij goed in, al zei ze het zelf. Dit was ook de reden dat ze vaak verhaaltjes verzon om de jongere van de clan bezig te houden als de rest ander werk te doen had. Voor beiden partijen was dit een goed tijdsbedrijf. Haar helder blauwe oog viel in de poelen van Ocean. Hoewel ze het niet leuk vond dat ze betrapt was in haar privé speelmoment, moest ze toegeven dat ze liever Ocean had gehad dan een ander. Al keek ze was overrompeld bij diens woorden. Moeder? Zij? Het was een gedachte die haar nog niet eens was opgekomen. Het was immers onmogelijk voor iemand zoals haar. Hoe kon iemand ooit van haar houden? Fysiek was ze zo lelijk als ze maar kon zijn. De ooit mooie kattin was aan flarden gescheurd, de helft van haar gezicht was weggetrokken. Maar zelfs al zou iemand door dat alles heen willen kijken, wie wilden nu liefde zoeken bij iemand zo gebroken? Vandaar dat ze enkel ging zitten en eens zuchtte, al bleef haar blik zachter bij de ander. “Zou is het juiste woord. We weten beiden dat ik nooit moeder kan worden” Hell, ze wist niet eens of alles in haar nog werkte. Ze was van buiten zo beschadigd, wie weet of het vanbinnen ook nog goed zat. “Hoe is het om moeder te zijn Oceanstar? Je hebt zelf een hoop nestjes onder je hoede gehad, hoe voelt dat?” ze was geïnteresseerd hoe het werkelijk zou zijn. Ergens was dit ook een gemis dat ze zelf had. Ze wilde graag een partner met kits, een normaal leventje, een clan bestaan. Zelfs de wolf had kinderen gehad… zelfs hij leek hiervoor te smelten en van ze te houden. Het was bijna alsof kittens een magie over hun heen hadden waar niemand stand tegen kon houden.

She’s strong but she’s exhausted

Oceanstar wist dat Abysshowl zich meestal afgesloten hield van de rest van de Clan. Of het door wantrouwen was of door haar onzichtbare littekens; dat wist ze niet. Toch deed het de Leader goed om te zien dat de grijze kattin nog steeds kon genieten van jong leven. De kittens op kon vrolijken, hen verhalen kon vertellen of zelfs met hen speelde. Hoewel haar uiterlijk wellicht veel littekens droeg; was de grijze kattin mooi van binnen. Een helderblauw oog was op haar gericht. Waarschijnlijk voelde Abysshowl zich betrapt. Ze leek overrompeld bij haar woorden. Niemand verwachtte waarachijnlijk dat Abysshowl ooit een familie zou startten. Fysiek was ze krachtig ook al zag de kattin het wellicht niet. Kracht en pracht waren dingen die op meerdere manieren omschreven konden worden. Abysshowl ging zitten en zuchtte even. "Zou is het juiste woord. We weten beiden dat ik nooit moeder kan worden” Oceanstar keek de ander met een zachte blik aan. Ze wist dat veel katers op uiterlijk af zouden gaan; en de vraag was of Abysshowl eigenlijk wel een partner wou. Een steek voelde ze door haar hart heen gaan. De kattin was zo mooi; die kon toch niet alleen leven? “Hoe is het om moeder te zijn Oceanstar? Je hebt zelf een hoop nestjes onder je hoede gehad, hoe voelt dat?” Vroeg de ander overduidelijk in interesse. "Een kitten doet je hart smelten. Het is een deel van jouw; het is zo breekbaar en krachtig. Elke kitten is een wonder en het is jouw taak ze te helpen; te beschermen en lief te hebben," Mauwde de kattin terwijl ze haar blik kort liet afdwalen. Iedereen wist dat ze ook voldoende kittens had verloren. Net zoals ze veel kittens had opgenomen. Een basis had proberen te geven. "Ik weet dat, dat je niet snel een partner vindt. Toch weet ik dat als je ooit moeder wordt; je een geweldige moeder zal zijn." Mauwde ze zacht. "Katten die niet zien hoe mooi je bent; Abyss.. hun zijn jouw niet waard." Vervolgde ze warm; wellicht zelfs liefdevol.