Reunited

Onderwerp: Reunited wo 18 jul 2018 - 21:38

Leven kon soms onverwachte wendingen geven, dat was iets wat ze had ondervonden. Niet dat dat een probleem was hoor, want Heather kennende was ze altijd gewoon simpel en dacht ze ook simpel na. Gewoon positief blijven en alles komt goed! Ze was daarom ook best makkelijk in de omgang en had ze ook toegestemd om.. tja.. Draagmoeder te zijn voor Demonslayer en Amberhunt. Ze had er zelf geen problemen mee, waarom zou ze? Ze zou zoiets prachtigs geven aan twee katers die zelf geen kittens zouden kunnen krijgen. Ze zou leven geven aan kittens. Want daar was ze wel reëel in, voorlopig zat iets in de trant van een mate er nog niet in en het was geen schande om een mate te krijgen nadat je zelf al kittens had gehad, dus ze zag er gewoon geen probleem van in. Toch wist ze niet echt wat te verwachten. Ze zou niet al te betrokken worden bij de opvoeding van de kittens en daar had ze geen probleem mee, echt niet, maar ze wist ook gewoon niet wat ze van de geboorte moest verwachten. Ze zou het vanzelf allemaal ondervinden en het zou vanzelf allemaal wel weer goedkomen, daar had ze het vertrouwen in. Net zoals dat het ooit goed zal komen met het vergaande gebied van Skyclan waar ooit weer bomen zouden gaan groeien en waar ooit weer planten in de bloei zouden staan.

Tag: @Aldrei

Onderwerp: Re: Reunited do 26 jul 2018 - 14:12

De donkerbruine kattin liep met lange passen door het verschroeide gebied heen. Ze had enkele katten gekend die hier geleefd hadden, maar een interesse erin had ze nooit gevonden. De kattin had maar weinige dingen in een interesse dan haarzelf. Ze was altijd al alleen geweest, zelfs in de clan had ze op zichzelf gestaan. Rogue leven was niet enorm veel anders dan toen, enkel ving je je eigen maaltijden en was je bed kleiner. Het boeide haar weinig, clan of niet. Het enige waarvoor ze af en toe nog richting Shadowclan gebied liep was om te kijken of haar kittens nog leefde. Ondertussen waren ze al oud, dat wel. Maar hoewel ze die jongen nooit had gewild en had achtergelaten was er een diep moederlijk instinct wat niet dood te krijgen was. Ze wilde weten of ze nog leefde… of ze misschien gelukkig waren. En heel misschien gelukkiger dan zij zelf ooit geworden was in die kraaienhoop. Plots drong een bekende geur haar binnen, waardoor ze zich vijandig opstelde en een diep, grommend geluid maakte. Haar nest was hier ergens in de buurt en ze had geen behoefte aan clancats die op haar voordeur klopte. De oriental sprong wat omhoog en keek toen recht in een reflectie van haar jongere zelf. Enkel de ogen klopte niet… de strepen had hadden haar eigen pels al manen geleden verlaten maar vroeger was ze ook zo geweest. Heatherkit, ze hoefde er geen minuut langer over na te denken. Haar agressieve houding verminderde ze, al bleef ze op haar hoede voor mogelijk gevaar. “Heatherkit, het is lang geleden dat we elkaar hebben gezien, je bent groot geworden dochter” Simpel en hard zoals ze altijd was geweest, maar ook een milde trots. Ze leefde nog.

when u evil ex stands @ ur door with a knife

Onderwerp: Re: Reunited do 23 aug 2018 - 22:10

Gegrom viel haar oren, waardoor haar vacht overeind schoot en ze om haar heen keek. Normaliter was ze… minder schrikkerig, maar op dit moment droeg ze kittens. Kittens van Demonslayer, om ze samen op te voeden met Amberhunt. En dat maakte haar misschien iets banger dan dat ze anders geweest zou zijn, want als er iets zou gebeuren met… met de kittens.. Gosh, dan zou zelfs zij zichzelf niet kunnen vergeven, hoe positief ze ook was. De poes voor haar was voor haar amoer meer te herkennen, eigenlijk niet meer. De geur was veranderd, een rogue, was alles wat haar hoofd binnen ging. Toch verminderde de poes haar agressieve houding, waardoor ze even knipperde, apart.. maar.. ”Heatherkit, het is lang geleden dat we elkaar hebben gezien, je bent groot geworden dochter” Ze fronste even, waarna ze langzaam weer richting haar normale houding ging van de angst. Het moest even op haar inzinken, want dit was niet… niet wat ze dacht dat het zou zijn. ”M-mam?” vroeg ze, niet gelovend dat dit haar moeder kon zijn die recht voor haar neus stond. Want haar moeder was weg geweest, nooit meer terug gekomen. En ergens kon ze het niet helpen dat tranen haar ogen vulden, want Darkclaw sprak ze niet meer, Nevermind was weg en haar siblings sprak ze ook niet meer. En nu… nu was haar moeder hier, die ze al die lange manen niet meer had gezien.