Berlin Wall

Soft was er is in haar eentje op uit getrokken. Het gebeurde niet vaak dat ze dit deed; meestal ging ze met haar mentor, dan voelde ze zich een stuk zelfverzekerder. Maar ze had een dagje vrij gekregen en wilde ze ook niet de hele dag in het kamp zitten. En als ze dan toch alleen was.. Dan kon ze net zo goed haar zusje een keer opzoeken. Ze zou natuurlijk niet het RiverClan territorium ingaan, oef, alleen de gedachte al deed haar rillen want dat durfde ze helemaal niet. Maar misschien kon ze aan één van de katten die langsliep vragen of die haar zusje misschien wilde halen? Soft mistte haar wel. Ze waren nog maar jong geweest toen ze gescheiden werden, maar ook weer niet heel jong, dus ze had al zeker een band gevormd met Little. Softpaw liet zich met een plof op haar kont vallen toen ze eenmaal bij de grens aankwam. Nu wachten tot er een kat langskwam.. Hopelijk was die aardig genoeg om Little voor haar op te zoeken.
- Softkit's naam moet nog veranderd worden naar Softpaw, ze is dus al wel apprentice
- Littlepaw

Littlepaw trippelde vrolijk langs de grens. Shadowclan was aan de andere kant hiervan - raar eigenlijk. Als het leven anders had gelopen had ze aan de andere kant van de grens gelopen, samen met haar siblings dan waarschijnlijk. Eigenlijk dacht de calico niet zo veel meer aan hen. Ze zag hen nooit en je wist wat men zei: uit het oog, uit het hart. Nu niet om te zeggen dat ze niet meer van haar siblings hield, nee. Maar ze wist niet eens zeker of ze hen nog zou herkennen als ze hen weer tegen zou komen.. Maar daarover kon ze niet lang twijfelen, want plots zag ze een wel heel bekende zwart-witte vacht voor haar. Was dat..? Littlepaw knipperde even verbaasd met haar turquoise ogen en versnelde haar pas toen. "Softpaw?", vroeg ze aarzelend, al groeide er al snel een grote glimlach op haar snuitje. Ja, het was haar, haar zusje! Ze hadden elkaar al zo lang niet meer gezien!

Blijkbaar hoefde ze helemaal niet aan een andere kat te vragen of die Littlepaw wilde halen voor haar, want plots stond die voor haar neus! Een grote glimlach trok over het gezicht van Soft heen en hard knikte ze toen de ander haar naam uitsprak. "Ja, ik ben het!" miauwde ze blij en ze kwam overeind, zodat ze Little beter in zich op kon nemen. Ze was zo gegroeid, het was raar om te zien. Maar ze bedacht zich dat zij dat ook was, en dat het ook apart moest zijn voor Little. "Hoe gaat het? Hoe is alles daar? Hoe is het met papa?" Oh, ze had zoveel vragen en ze wilde alles weten!

Starclan, het was raar om haar zusje zo groot te zien. En de geur van Shadowclan die in haar pels plakte rook zo raar, zo.. Vreemd. Niet alsof ze hem niet kende, maar eerder als de geur van de vijand - wat raar was, want Shadowclan was toch geen vijand? Toch niet echt? Maar de geur van Riverclan, die in haar gevlekte pels gekropen was, voelde meer aan als 'thuis' dan de geur van haar sibling. Littlepaw dacht er echter niet te veel bij na en glimlachte breed naar haar zwart-wit gevlekte zusje. "Met mij en papa gaat het goed! En met Settled en Quail?", antwoordde ze, meteen een vraag terug gooiend. Ze had geen spijt dat ze naar Riverclan gegaan was - maar eigenlijk, zo besefte ze zich nu, miste ze haar siblings wel. "Mijn mentor is Butterstar, onze grootmoeder!", vervolgde ze opgewonden, toch wel trots op dat feit.

Enthousiast luisterde ze naar wat Little haar vertelde. Gelukkig ging het goed met hen allebei. Haar zus klonk ook echt blij, wat mooi was, want Soft zou heel verdrietig worden als Littlepaw zich toch niet thuis zou voelen. "Met Settled en Quail ook, we zijn nu alledrie dus ook apprentice," legde ze uit, met een glimlach op haar snoetje. Verbaasd hoorde ze aan dat Butterstar de mentor was van haar zus. "Ooh, is dat niet spannend? Zij is wel de clanleider," miauwde Soft. Het was duidelijk dat zijzelf niet zo'n goeie band met haar oma had. Ze vond haar eigenlijk best wel eng, en groot, en sterk.

Littlepaw haalde nonchalant haar schouders op al was het wel duidelijk dat ze bijna stond te springen van trots en enthousiasme. "Ze is heel lief hoor! Ze gaat me leren zwemmen binnenkort!", mauwde ze blij, haar turquoise ogen opgewonden glanzend. "vissen is wel moeilijk hoor!" Ze vond al die typische Riverclan dingen echter zo leuk en dat was duidelijk te zien in haar manier van doen. "En hoe gaan jouw trainingen?" Hoe graag ze ook sprak over zichzelf en haar eigen trainingen, ze was eigenlijk ook best wel benieuwd naar hoe anders het was in Shadowclan en naar hoe het ging bij Softpaw.