9, 10, never sleep again.

Onderwerp: 9, 10, never sleep again. do 23 aug 2018 - 13:40

Het was niet verstandig om hier te komen maar de roodbruine she-cat kon haar eigen poten niet in bedwang houden. Ze wist dat ze hier risico liep maar toch leek ze elke keer hierheen getrokken te worden. Ze kon het niet ontkennen. Ze voelde zich niet prettig om te leven als een rogue, want diep in haar hart zou de Elite toch altijd haar thuis blijven. Ondanks dat Bloodclan gevuld was met idioten en bloeddorstige gekken, het bleef wel een plek waar ze altijd had gehoord. Waar ze gezworen had om haar moeder trots te maken toen ze haar dode lijk in het kamp had zien liggen. De rogue liet een zucht horen en liet haar rode blik rond glijden. Bloodclan geur rook vaag dus besloot nog wat dieper de twoleg place in te lopen. Geen slimme keuze want nog geen enkele minuten later draaide de wind om en blies de bekende Bloodclan lucht in haar gezicht. Ze ontblote haar klauwen, wetend dat ze moest vechten voor haar leven als ze nu ontdekt werd toen haar blik op een rode kat viel. Eentje die ze nooit zou vergeten net als een lastige vlo in haar pels. Het was haar tante Brat. Ze liep haar richting op. “Tante Brat?” Sprak ze twijfelend. Ze hoopte dat andere she-cat haar niet direct zou aanvallen, want tenslotte stond ze nog altijd als vogelvrij verklaard.

- Only Brat. Rest met toestemming

:::::

Waar was ze toch mee bezig, even wist de poes het niet. Waarom ze deze kant op liep. Wilde ze wat kittypets pesten? Of voor zwaarder geschud gaan en haarzelf op hun 'baasjes' storten? Zonder een duidelijk antwoord liep de rode kattin door. Het Twoleg gebied af; er was werkelijk genoeg ruimte. Een rogue zou hier makkelijk een basis opstellen, als bloodclan er niet was geweest dan he? De rode kattin greens, het was te lang geleden dat ze bloed tussen haar kaken geproefd had. Haar oog deed geen pijn meer; echter had ze de zicht in haar oog niet terug gekregen. Iets wat ze beslist ook nooit meer zou krijgen, maar Brat had haarzelf er bij neergelegd. En langzaam maar zeker wist ze haar 'handicap' als een voordeel te gebruiken. Brat snoof en schudde met haar pels toen een geur haar neusgaten binnen drongen; eentje die ze maar al te goed kende. Het duurde dan ook niet lang toen ze de kat in kwestie in haar gezichtsveld kreeg. Vitani noemde haar naam. Twijfelend, maar natuurlijk de tabby wist wat op het spel stond. 'Als je weet wat goed voor je is, donderstraal je nu heel snel op'

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND