I'm bored...

Een kleine grijze kitten lag opgerold in haar nestje. Ze ademde zachtjes in en uit. Mistkit had haar ogen dicht en ging met haar kopje slaperig over haar voorpoten. Haar grijs/blauwe ogen gingen langzaam open en duf keek ze om zich heen. Haar ogen waren nog moe maar zelf kon ze niet meer slapen. Ze opende haar bek om te gapen en rekte zich uit. ‘’Aah lekker en het is vooral fijn om zo je dag te beginnen.’’ Snorde Miskit en stond op. Haar kleine spieren waren nog een klein beetje moe, maar door het uitrekken waren haar spieren minder moe dan eerst en was ze nu nog fitter geworden. Haar ogen waren ook al een beetje meer opgewekt en haar vrolijke humeur kwam weer boven. Ze keek door de opening naar buiten. ’’Ik heb zin in om naar buiten te gaan.’’ Dacht Mistkit. Maar deze keer vergat ze te zeggen dat ze de nursey uit wou en stapje voor stapje liep ze naar buiten, maar de staart van haar moeder ging vlak voor Mistkit en duwde haar zachtjes naar achteren. Mistkit keek haar moeder dan serieus aan maar vrolijkheid was ook te zien in haar ogen. ’’Ik snap wel waarom ze me tegen houd, ik heb niks gezegd dat ik de nursey uit wil.’’ Dacht Mistkit. Het schoot haar gewoon te binnen en vooral door het bezorgdheid van haar moeder. ‘’Mam, mag ik de Nursey uit en het kamp verkennen?’’ Vroeg Mistkit terwijl ze haar aankeek. ’’Anders ga ik me hier echt vervelen.’’ Voegde Miskit in haar gedachte toe. Haar moeder knikte en liet Mistkit gaan, door haar staart naar zich te trekken. Ach ja, Mistkit moest ook eens los gelaten worden. “’Ók, bedankt mam.’’ Miauwde Mistkit vrolijk en opgewonden en rende gelijk de nursey uit. Terwijl ze voelde dat haar moeder haar na keek. Ze rende op de rivier af, die bij de nursey was. Ze keek naar het stromende water die mooi in het zonlicht glingsterde en knetterde. Ze stak haar linkervoorpoot uit en deed het in het stromende water waardoor er een ‘splash’ te horen was. Het water voelde koud aan. ’’Brr.. Koud.’’ Dacht Mistkit. Even stak ze die poot weer omhoog. Ze moest gewoon even wennen aan dat tempratuur. Ze stak daarna die poot weer in het water. Ze was al snel weer eraan gewend. ’’Toch wel lekker.’’ Dacht Mistkit en daarna deed ze haar andere poten in het water. Het water was gelukkig hier niet zo diep. Nou ja, het moest ook niet voor een kitten. Deze rivier is enkel voor de kits die moesten oefenen om te leren zwemmen. Mistkit kreeg een droge keel en liet haar kop zakken, naar het stromende water. Ze opende dan haar bekje en slokte het water naar binnen. Het water was koud maar het voelde fijn aan hoe het door de keel stroomde. Wanneer haar lichaam de sein gaf om te stoppen met drinken deed ze haar kop weer omhoog. Terwijl de druppels van haar snuit drupte en in het water sprong en knetterde. Ze likte haar natte snuit af en stapte het water uit. Ze had op dit moment niet zo zin in zwemmen. Ze had eigenlijk meer honger. Ze schudde de druppels uit haar pels en poten en liep, terwijl haar maagje zachtjes rammelde en knaagde, naar de prooienstapel. ’’Hmm.. Wat zal ik nemen? Een waterrat, forel, voorn, zalm, snoek of een karper?’’ Begon Mistkit in stilte de prooien opnoemen, die op het prooienstapel lagen. Ze moest goed nadenken welke prooi ze zal nemen. ’’Hmm.. Het moet niet te groot zijn, maar ook niet te klein..’’ Dacht Mistkit. Haar moeder had haar namelijk leert om geen prooien te nemen waar haar ogen groter zijn dan de maag zelf of anders zou het zonde zijn om die prooi die je niet meer op krijgt maar nog veel vlees aanzit achter te laten. Dat zal ook prooi verspilling zijn. ’’Ik neem de zalm!’’ Dacht Mistkit. Ze wist al snel wat ze zou nemen en bovendien was zalm haar lievelings vis en prooi. Ze liet haar kop zakken, naar de zalm toe. Ze deed haar bek open en pakte de zalm met haar kaken. Ze hief dan haar kop weer op en ging bij de nursey liggen. Terwijl ze de zalm tussen haar voorpoten neerlegde en wat happen ervan nam en door slikte. Ze pauzeerde even en hief haar kop op toen ze een paar warriors naar de warriors den gingen. Haar blik volgde hen. ’’Ik kan niet wachten om zelf ook Warrior te zijn.’’ Zei Mistkit vrolijk en enthousiast. ’’En ik zal de beste warrior van de RiverClan zijn.’’ Ze slikte dan de restjes van de zalm binnen. Het was op en toevallig had ze ook genoeg. Mistkit ging zitten en gaapte. Ze verveelde zich al snel in het kamp en vooral alleen. ’’Hmm…Ik verveel me.. ‘Ns zien, wat zal ik doen?’’ Dacht Mistkit in stilte na. ’’Oh, ik weet het! Het kamp uitgaan. Want buiten het kamp zijn meer dingen te beleven.’’ Dacht Mistkit. ’’Hoewel is het buiten het kamp wel gevaarlijk en de warriors zien de kittens niet graag buiten het kamp en ze geven de kittens straf als ze het kamp uitgaan… Ik moet gewoon stiekem gaan.’’ Nog beter dacht Mistkit na in stilte. Ze was verstandig maar aan de andere kant daalde haar verstand op dit moment. Ze keek dan even goed om haar heen waar de katten waren. ’’Nee, geen kat te zien.’’ Dacht Mistkit en dan liep ze het kamp uit. Maar voordat ze het kamp uit ging verscheen er een grote kat voor haar. Gelijk bleef Mistkit dan staan en ging een stap naar achtere en keek de kat aan. ’’Goed gedaan frogbrain… Een van de clangenoten heeft mij gezien.’’ Dacht Mistkit en beschuldigde haarzelf. Ze glimlachte dan flauwtjes en onschuldig naar de kat voor haar. ‘’Hoi..’’ Miauwde Mistkit. Ze speelde alsof ze niks gedaan had. Daarna liep ze terug. ''Het kamp uitgaan is misschien toch een slecht idee...'' Dacht Mistkit ondertussen. Ze werd eindelijk weer eens slim.

(Iedereen is welkom en ik laat Mistkit het kamp niet uitgaan hoor.
En nog iets: Frogbrain = Mousebrain = Muizenbrein. Het is eigenlijk de taal van de RiverClan (A) )