But my life, my lover, my lady of the sea

Whitenight liet zijn blik in de nursury glijden. Hij had speciaal een konijn gevangen voor een speciale mooie dame in de koninginnen den. Een grijs vormde zich kort op zijn lippen. Wetend dat hij hierdoor waarschijnlijk een aardige draai om zijn oren zou krijgen maarja, zonder drama in het leven was het ook wel een beetje saai toch? Zijn vorige clangenoot had het ook geprobeerd en toen was hij daar jammer genoeg wel van aan dood gegaan. Maar dat zal niet bij hem gebeuren. Niemand kreeg hem een kopje kleiner en helemaal geen kleine (knappe) moederkat. Whitenight pakte het konijn op en liet hem voor zijn poten vallen toen hij eenmaal in de nursury was. Daar was ze hoor. Haar vlammende pittige karakter leek enkel wat gedoofd te zijn. Misschien dat hij die vandaag weer wat kon aanwakkeren. Hij hield namelijk wel van pittigheid. “Hey Amberstorm” Mauwde hij. Kijkend naar de kittens rondom haar buik. Allemaal vredig aan het pitten. “Ik heb je een konijn gevangen” Verkondige hij. Queens zoals haar kregen natuurlijk de lekkerste hapjes. “Zin om deze misschien te delen?” Hij keek even naar buiten waar de zon scheen. Nog een paar dagen en de herfst zal al weer beginnen. Genieten van het laatste beetje warmte dus!

&Amberstorm

Eindelijk sliepen de kittens, pfoeh. Amberstorm had net haar kopje op haar poten gelegd en haar eigen ogen gesloten, klaar om zelf ook te gaan slapen, toen een kater haar begroette. Geïrriteerd opende ze haar groene ogen en zonder haar kopje op te heffen keek ze op naar hem. Het was Whitenight met een konijn. Hij vroeg om te delen maar daar had ze eigenlijk weinig zin in. Om heel eerlijk te zijn vertrouwde ze de witte kater niet helemaal. Heus niet omdat hij sprekend leek op zijn vader, de beruchte windclan deputy die nu waarschijnlijk rotte in dark forest - maar eerder omdat hij wel bekend stond als een playboy, iemand die de meisjes graag rond zijn poot wond. En Amberstorm zou geen slachtoffer worden, zo trots kon ze zichzelf toch wel noemen. En ze was niet zo zielig of eenzaam als die poesjes. Zie maar wat één nacht kon doen - het kon je leven verpesten. Zo had ze wel gemerkt, de vorige keer dat ze zich rond iemands poot liet winden. "Ik heb al gegeten.", mauwde ze daarom droog, waarop ze haar ogen weer sloot. Hopelijk snapte hij de hint.