Date night [Special herb patrol]

Na een paar dagen hier in de medicine cat den hebben te lopen werken was het tijd om een stevige wandel te maken. Even de buitenlucht weer proeven en de frisse zuurstof in zijn longen voelen. Natuurlijk ging hij niet niks doen want ja Bloodpaw was iets wat je een werkhulk noemde en dat merkte je vooral nu. Nu hij even vrij tijd had toch nog denken aan zijn job als medicine cat apprentice. Zijn kopper met groen gekleurde ogen gleden het kamp rond toen hij met een grote blad in zijn bek door de uitgang van de den tuurde. Hij zocht een kandidaat die met hem mee kon om een extra pootje kon helpen, en ja hoor daar liep zijn slachtoffer. Met een valse humorist grimasje op zijn snoet liep hij naar de grijze tom. “Jo Stagpaw” Sprak hij zijn buddy aan. “Ik heb je sterke spierballen nodig.” Geinde hij met een speels knipoogje. Plantjes waren niet zwaar maar wel saai voor de ander, dus om Stagpaw te verleiden om mee te gaan op zijn special kruiden patrol moest hij wel de sfeer feestelijk maken.

+ Stagpaw

Leafbare eiste zijn tol. Hoewel het de laatste paar dagen weer had gedooid, was de grond nog altijd koud en hadden de voedzame prooidieren zich diep in hun holen verstopt. Stagpaw was het gelukt om een muis uit zijn slaap te trekken en de nek te breken, maar het zou niet genoeg zijn om de clan te voeden. Daarbij was hun systeem zo dat de zwakkeren eerst te eten kregen, waardoor de sterkeren zelf enkel zwakker worden. Wat hem betrof was die 'eerlijke' verdeling van kansen niet altijd de juiste, maar hij wist dat dat een gedachte was waar niet veel katten van hielden. De jonge kater schudde kort zijn kop en wilde zich omdraaien om kort tot adem te komen toen een stem hem riep. “Jo Stagpaw” kort trok hij met zijn oor en vond toen Bloodpaw achter hem. “Ik heb je sterke spierballen nodig.” korte liet hij een schofferend maar goed bedoelt lachje horen, waarna hij de kater met één opgetrokken wenkbrauw aan keek. "Oh?" hij draaide de rest van zijn lichaam om en liep op zijn rood-zwarte vriend af. "Well, wie ben ik om nee te zeggen tegen de Medicine cat's apprentice," klonk er lichtelijk plagend maar niet onvriendelijk van zijn kant, waarna zijn bijzondere ogen die van Bloodpaw ontmoetten. Waar was hij voor nodig?

Bloodpaw had zijn grote bladeren neergelegd op de grond toen hij Stagpaw zijn naam had uitgesproken en hem had verteld dat hij zijn sterke spierballen nodig had. De grijze tom draaide zich om, zijn wenkbrauw opgetrokken terwijl een klein lachje klonk vanuit zijn bek. Met een grijns wachtte hij af toen zijn vriend wat dichter bij hem kwam en luisterde met gespitste oren naar zijn woorden. "Well, wie ben ik om nee te zeggen tegen de Medicine cat's apprentice," Klonk het lichtelijk plagend waarop Bloodpaw zijn borstkast naar voren duwde zodat hij op een stoere planten guy leek. “Je kunt inderdaad beter naar me luisteren, anders wikkel ik je in met spinrag.” Sprak hij terug met een uitstekende tong en zijn ogen gefocust op de apart gekleurde van Stagpaw. “Laten we gaan, tijd is geld.” De tom pakte de grote bladeren op en propte deze in de mond Stagpaw. De apprentice van zijn leeftid was vanaf nu zijn persoonlijke bagagedrager. Grinnikend liep hij langs de tom heen en gaf hem een tikje op zijn neus voor hij het kamp verliet om weer naar dagen het vertrouwde bos onder eigen ogen weer terug te kunnen zien. Ah, eindelijk weer frisse lucht!