Catnip and more

De laatste tijd was Jackdaw niet zo vaak meer in het kamp te zien. Die giftige blikken die hij kreeg stonden hem toch niet zo heel erg aan, bovendien herinnerde alles hem aan de afwezigheid van zijn vader en moeder. Hij wilde weg, alleen kon hij dat niet. Daarom zocht de kater afleiding bij de grenzen, opzoek naar wat mot of ander vermaak waarin hij makkelijk terug kon vallen achter zijn masker van charmes en onverschilligheid. Vandaag werd hem daar de perfecte oppurtinity voor toegeworpen; een fluffy Shadowclan poes die de grenzen kwam controleren. Een grijns sierde zijn lippen, waarna hij op het hek sprong en haar een blik gunde. "Well, well, pretty thing, so far from home?" klonk zijn charmante, plagende stem. Een grijns lag op zijn lippen. "Wat moet je zo dichtbij Elite gebied?" de kater sprong van het hek af en kwam haar kant op. "Op zoek naar problemen?"

Haar blauwe ogen stonden ijskoud en ze rolde ermee, maar Jackdaw deed dit vrij weinig. Hij grijnsde breed, niet onder de indruk van de ander. "Ik denk niet dat dat jou iets aangaat. Of wel dan?" hij haalde onbezorgd zijn schouders op. "I mean, volgens onze normen zou ik jou al uit twoleg gebied moeten verjagen het moment dat ik je geur rook," lucky for her, Jackdaw was lui. Besides, hij haalde liever wat vermaak uit deze poes dan weer een gevecht aan te gaan. Die hele agressie mentaliteit van de Elite stond hem toch niet zo goed. Zijn pels was natuurlijk veels te mooi om met littekens te verpesten, ofcourse. "Maar dat is welt typisch iets voor Bloodclan, of niet? Op zoek gaan naar problemen." hij klakte zijn tong. "Nah, meer typisch iets voor mij," dat was de waarheid. Jackdaw had het altijd leuk gevonden om de rebel te spelen, al hield hij het meestal binnen de lijnen omdat hij zo hopeloos opzoek was geweest naar de trots van zijn pa en ma. Maar hey! Die waren verscheurt door clanpoesjes, dus wat had hij nog te verliezen. Great mentality. "Maar volgens mij ben ik daar niet de enige in, hm?" hij keek haar geamuseerd aan, niet bang om nog meer afstand tussen te overbruggen. "Wat doe je anders hier, sweety?"

Ze sprak hem niet tegen, heh, point proven. "Je bent wel vol van jezelf hé?"Hij gunde haar verwaand grijnsje, zoals je van Claw's zoon kon verwachten. Kort haalde hij achteloos zijn schouders op."Ach hoe kom je daarbij darling?" de zon kroop verlegen achter een van de wolken vandaan en kleurde haar vacht dezelfde kleur als het zilver dat de twolegs zo graag om hun nek hingen. Ze was mooi, hij was mooi. Wat viel er nog te zeggen? "Ik ben hier maar met één reden, nagaan of jullie bloedzuigers jullie poten thuis kunnen houden. Is vast aanlokkelijk om poot te zetten op gebied dat zolang verlaten is geweest. Wat een pech hé, dat we terug zijn." hij lachte zachtjes, onaangedaan door haar woorden. Als ze opzoek was naar een gevecht of boze woorden, moest ze een andere Bloodclanner eruit gaan pikken. Jackdaw was meer uit op andere pleziertjes. De zwarte kater sprong dan ook soepel van zijn hek af en kwam vrij dichtbij haar tot stilstand, waarbij hij sierlijk zijn spieren onder zijn zwarte pels liet rollen. "Ah lieverd, ik kan mijn poten prima thuis houden hoor, maar kan jij dat ook?" hij keek haar charmant aan. Come on, iedereen wilde een piece of him. Tenminste, bijna iedereen maar shht. Als ze toch al problemen aan het zoeken was, waarom zou ze die dan niet zoeken bij een knap jong ventje zoals hij? Hehe. "Alright, don't tell my boy Shark, maar eerlijk vind ik het wel leuk dat jullie weer terug zijn," big fat lie, ze konden allemaal ophoepelen. Hoe dan ook. "je wilt namelijk niet weten wat voor poezen er rond lopen in de Elite! Vachten geklit met bloed, als ze eten zitten de restjes muis nog dagen tussen hun tanden en ah! Het is verschrikkelijk, heb meelij. " klonk hij over dramatisch, waarna hij kort grinnikte en haar ogen ontmoetten. "Terwijl jullie fijne clankatten.. Well, jullie weten wel iets moois te maken," zijn stem werd iets zachter, iets intiemer terwijl hij het erop waagde en iets dichterbij nog stapte, zich afvragend of hij een kras over zijn neus kreeg of de ander mee zou spelen met zijn spel.

Heh, ze voelde zich niet helemaal op haar gemak door zijn bijzijn. Of dit was omdat hij haar angst aan joeg of iets anders liet voelen, who knows. Het werd pas saai wanneer ze zich niet aangedaan voelde door zijn aanwezigheid, wat thankfully niet het geval was. Ze kantelde haar kopje iets, terwijl Jackdaw zich niets aantrok van haar lichaamstaal en dichterbij stapte. "Vinden je makkers het oké dat je zo tegen Clankatten praat?" hij lachte zijn tanden bloot in een charmante lach, schijnbaar volledig op zijn gemak. "Pff, who cares? Ze durven toch geen poot op me te leggen," even wilde hij er aan toe voegen dat hij namelijk de zoon was van all high and mighty Claw, alleen hoewel dat kittypets nog wel eens onder de indruk kon maken, zou het nog wel eens averechts kunnen werken bij een Clanpoesje. Oh well. "Tja, je woont dicht genoeg bij kittypets. Die hebben geen muis tussen hun tanden steken of bloed in hun vacht. Waarom probeer je niet bij hun?" hij lachte opnieuw en zette nog één stapje dichterbij, waarna hij langs haar heen stapte en zijn staart wat gewaagd onder haar kin liet glijden. Nu was het altijd de vraag of hij een klauw over zijn kop zou krijgen. "Bij kittypets? Oh lieverd, I tried. Alleen die zijn geen haar beter, zodra je ze lief aan kijkt draaien ze zich op hun rug en smeken ze mij om... Allerlei dingen. Either way, wat is de lol daarvan? Waarom zou je voor iets makkelijks en slecht gaan, wanneer je ook moeite kan doen voor iets écht goeds?" hij grijnsde haar toe. "Waarom zou je saai en braaf al je taken doen, als je ook eens een... Leuk pleziertje kan hebben..?" flirtte hij met een warme, zachte stem.