Hold up

Onderwerp: Hold up ma 3 sep 2018 - 15:34

Briarrose' conditie was achteruit gegaan. Ze wist niet echt hoe dat kwam, maar het was enorm storend. Daarom was ze bij zonsopgang opgestaan om een eindje te gaan rennen. Het deed haar goed om eens goed stoom af te blazen en te relaxen in haar eentje. Eens ze was aangekomen bij de tallpines besloot de poes ervoor om ineens iets nuttigs te doen voor haar clan en wat te jagen. Ze had ondertussen al twee duiven en een dikke muis gevonden. Net wanneer ze terug naar het kamp wou vertrekken hoorde ze voetstappen. De voetstappen waren zwaar, zoals die van een nietsvermoedend konijn. Briarrose legde haar oren lat en zakte door haar poten, zo laag tegen de grond als ze maar kon. Iets verderop tussen de bomen zag ze inderdaad een konijn onbewust rond trippelen, zoekend naar eten. Dat was nu juist wat Briar ook was aan het doen. Ze sloop verder naar voren, geruisloos bewoog ze zich voort. Eenmaal ze dicht genoeg bij haar prooi was gekomen, stote ze met sluipen. Ze hield haar adem in, bang om geluid te maken en wachtte af tot het beest zich van haar weg zou draaien. Zoals gehoopt deed het dat, dus sprong Briar naar voor en ving het beest tussen haar klauwen. Het spartelde nog even met al zijn kracht terwijl ze zijn keel doorbeet. Bloed gutste uit de wond. Het smaakte erg vers en goed, waardoor ze nog meer honger kreeg. Met een het levenloze lichaam liep Briarrose terug naar waar ze haar andere prooien had begraven. Die greep ze ook tussen haar kaken en vertrok terug naar het kampterrein. Niet veel verder kwam ze een mede warrior tegen, Eveningglow. Ze legde haar prooi voor haar poten om even hallo te zeggen. "Dag Eveningglow, wat brengt jou hier?" glimlachte ze.

+ Eveningglow first

H.O.P.E.
Hold On, Pain Ends

Onderwerp: Re: Hold up ma 3 sep 2018 - 20:32

Ze kwam hier best wel eens. Om de grenzen weer te maskeren en te jagen. De achterliggende gedachten was van haarzelf en van haarzelf alleen, dat hoefde niemand te weten. Er was maar één kat die het wist en dat was de kat in kwestie zelf. Eigenlijk was dat al gevaarlijk genoeg, dus daar hield ze het ook bij. Ze had dit keer haar rondje langs de grens weer gemaakt en overal waar de grens wat zwakker was geworden, deze weer duidelijk gemaakt. Zo hield ze zichzelf ook bezig, ze was altijd bezig. Als het niet met haar apprentice was, dan deed ze wel iets voor de Clan. Ze was bijna mager door de hoeveelheid taken die ze op haar nam. Niet dat het heel erg opviel onder haar zilvergrijze vacht. De wind blies de geur van een andere ThunderClanner haar kant op. Ze spitste haar oren en de blik in haar felgele ogen gleed over haar omgeving. Totdat haar blik op Briarrose viel. Ze stapte naar de andere kattin toe. “Hallo Briarrose. Ik was de grenzen aan het checken. Jij hebt een geslaagde jacht gehad zie ik.” Zei ze toen. Terwijl ze even naar het konijn keek. Die rook goed.

Onderwerp: Re: Hold up di 4 sep 2018 - 16:05

Briar keek naar haar slachtoffers. Ze was inderdaad gelukkig met haar goede vangst. "Ja, er is hier echt prooi aan overvloed," glimlachte ze. Greenleaf was een heerlijk seizoen, altijd lekker warm, veel prooi en weinig ziektes. Zij had het geluk gehad om er midden in geboren te worden, want ze had al te veel pasgeboren kittens zien sterven door de koude. Ze hoopte zelf ook ooit kittens te krijgen, gezonde kittens die een lang leven tegemoet zouden gaan als warriors. Natuurlijk moest ze dan eerst een partner hebben, maar ze was nog jong genoeg en had nog veel tijd. "Ik was net onderweg naar het kamp om ze o de prooistapel te leggen," vervolgde ze. Toen rook ze een vreemde, onbekende geur. Het rook naar iets wat ze hier nog niet vaak had geroken, iets wat er dus niet hoorde te zijn. "Ruik jij dat ook?" vroeg de warrior aan Eveningglow.

H.O.P.E.
Hold On, Pain Ends

Onderwerp: Re: Hold up do 6 sep 2018 - 19:01

Ze glimlachte. “Het voordeel van Greenleaf.” Miauwde ze. Ze knikte toen Briarrose vertelde dat ze het op de prooistapel wilde leggen. “Snap ik, je wilt immers niet dat een vos met zo’n mooie prooi er vandoor gaat.” Ze begreep wel waarom ze die meteen op de prooistapel wilde leggen. Ze spitste haar oren en deed haar bek nog wat verder open, terwijl haar snorharen zachtjes trilden. “Twolegs.” Haar stem leek opeens wel heel diep uit haar keel te komen. “Briarrose, pak dat konijn op. Ga alvast richting het kamp. Ik kom zo meteen achter je aan.” Vervolgde ze. Nee, een twoleg mocht al helemaal niet met hun prooi er vandoor gaan. Die stomme wezens hoorde hier in de eerste plaats sowieso niet te zijn. Haar nekharen rezen overeind. Ze keek de andere kattin nog eens doordringend aan, voordat ze iets door haar poten zakte en de schaduwen opzocht. Zodat ze de twolegs kon vinden, maar zij haar niet.