Do it for her

De langharige Elder keek met een frons op haar gehavende gezicht naar het gat in hun muur. Wie in de naam van Starclan had hier een raam gemaakt? Ze trok haar lip op in ongenoegen terwijl ze de schade verder bekeek. Ze was een jonge kattin om de titel Elder te hebben, maar dit maakte haar zeker niet ongevaarlijk. De kattin was streng en hard, accepteerde geen onzin zoals dit. Het kon dat wel als een onschuldig iets lijken, een gat in hun denwand. Maar de gevolgen konden groot zijn. De tocht alleen al was erg genoeg om de oudere bewoners een longontsteking aan te smeren. Ze bekeek de resten van bloed aan de takken en nam de geur even in zich op. Niet alleen de bloedgeur maar ook de geur van de eigenaar hing aan de takken als een schuldbrief. Dinspots- Speaking of the devil. Daar was hij. Haar blik in haar enige oog was streng terwijl ze naar de kater keek, haar halve staart geïrriteerd zwiepend. “En wat mag de bedoeling hiervan wel niet zijn? Klaar met dit kitten gedrag, we gaan dit gat nú maken voor je straks de dood van een bevroren elder op je naam hebt” En met die worden liep ze naar hem toe en gaf hem een kleine trek aan zijn oor, in een waarschuwende wijze, en gaf hem een klein duwtje richting de plek waar ze het materiaal bewaarde.

Ze had nog niet veel gedaan, enkel een kort corrigerend trekje aan zijn oren, en Dinspots reageerde al als een verloren kitten die zijn moeder voor het eerst zag. Dit liet een lichtje branden bij de Elder, iets wat zijn gedrag kon verklaren. De kater leek immers altijd op zoek te zijn naar aandacht, voornamelijk in de fysieke vorm. Misschien had hij vroeger dit gemist en probeerde hij dit nu in te halen op oudere leeftijd? En hoewel ze eerst redelijk streng voor hem was geweest kon ze het niet laten om wat moederlijke gevoelens te krijgen bij dit aanzicht. Ze was sinds kort pleegmoeder van Chasmkit geworden en dit had een heel nieuw instinct in haar geopend. Al was ze het wel gewend voor kittens te zorgen, al was dat vrij geforceerd geweest. Nee, Dinspots reactie herinnerde haar aan de blik die de jongen hadden gegeven als ze zich voor Cyber gooide ze te beschermen, al waren die acties puur uit clan loyaliteit. Misschien was haar huidige gedachtegang uit een waar behoefte de kater te helpen. Toch bleef ze hem nog kort observeren en merkte op hoe hij last had van zijn poot, al kon ze hier weinig sympathie voor vinden, iets wat te verwachten was als je naar haar eigen littekens keek. Verder leek hij ook moeite te hebben met de takken door het gat te krijgen. Ze zuchtte even zacht en besloot hem maar apart te nemen voor ze verder gingen, anders kwamen ze nooit klaar voor leaf-bare. De grijze kattin stapte dus ook op en liep dichter naar de gevlekte kat toe, om hem op zijn schouder aan te tikken met haar snuit. "Dinspots" haar toon niet onvriendelijk maar duidelijk, aangezien ze geen nee accepteerde. Ze wenkte hem mee naar een groot nest wat leegstond, om hier in te gaan liggen. Hiermee ook laten zien dat ze zich kwetsbaar wilde opstellen als het de ander wat op zijn gemak kon laten voelen. "Kom erbij, ik wil eerst met je spreken" ze legde haar halve staart op de rand van het nest en legde haar ene oog in de zijne. "Ik weet dat je gedrag niet zonder reden is, wat zit je dwars?" Het vraagteken in deze zin leek optioneel te zijn, aangezien Abysshowl het antwoord moest krijgen. Toch was ze zorgzaam en straalde ze een rust en zelfvertrouwen uit. Ze had ergere honden bevochten dat Dinspots zijn jeugdtrauma's, daar was ze zeker van.