And the nut sky reached

_{De sunningrocks, zou je het geloven als ik je vertelde dat er vele oorlogen om deze plek gevochten zijn? Thunderclan vs Riverclan, enkel om wat rotsen. Hmm, maar nee zo zwart en wit was het niet. Deze plek had iets magisch. Stel je voor; het is nacht, en je vind jezelf op een van de rotsen, met sterren boven je. Twinkelend, Starsclan je kon ze bijna pakken. Natuurlijk hadden deze rotsen ook andere voordelen, maar voor Windblade was het eerste veel belangrijker. Dat gevoel, was werkelijk geweldig. Haar poten stonden op de harde- maar ook warme stenen. Haar groene ogen merkte iets op, de gestalte van een kat. Op de hoogste steen, de poes greens. En probeerde bij hem te komen, wel zo voorzichtig mogelijk natuurlijk. Ze sprong op de hoge steen, en liet haar blik op de kater vallen. De hete zon op haar pels was gelijk te voelen. 'Clover' sprak ze vriendelijk terwijl ze wat dichterbij kwam. 'Mind if I join you?' Wind kon ook wel wat rust gebruiken, ze werkte altijd zo hard. Even wat relaxen en zonnebaden kon geen kwaad. En dat samen met een clan genoot kunnen doen/delen maakte het nog beter.}

_{"Je staat in mijn zon dikzak!" het zou een leugen zijn; als ze niet zeggen dat ze even; maar voor een seconde angst voelde. Angst; dat ze hem boos gemaakt had. Echter bleek al gauw dat dat niet het geval was; hij greens en haf haar een knipoog. De poes voelde de rust terug keren in haar lichaam, en greens terug. 'Nou ja zeg, heb je jezelf weleens in de spiegel gezien?' sprak ze, speels- plagerig. De kater draaide zich om; zodat hij op zijn rug lag. Zijn buik 'exposed' en zijn groene ogen naar de haar gericht, de twinkeling die zijn ogen bevatte was niet te missen. "Kidding kidding, leg je maar naast mij." De slanke poes knikte maar keek ook weg. Het voelde ongemakkelijk om zo- hmm. Windblade wiebelede met haar oren en nam plaats naast de kater, haar lichaam was duidelijk gespannen.}

_{Ze lag niet lekker, maar ze gaf de kater niet de schuld. Ze was gewoon niet echt gewend aan dit soort gedrag. En ze was zelf ook wel een beetje... stijf. In dat opzicht. De poes sloot even haar ogen, en probeerde haarzelf wat meer op gemak te stellen. Toen ze opeens poten rond haar nek voelde slaakte ze wel een kleine kreet van schrok; 'Aah!' ze werd in de vacht kater gedrukt, zijn geur vulde haar neus gaten. Dit was buiten haar confort zone. Ze voelde daarom haar hart ook snel kloppen en haar lichaam spande nog meer aan. Toch probeerde de lapjes kat rustig te blijven. En hem geen klap te verkopen "Sworry Windblade, ik hou echt van je!" klonk er; giegelend als een kind. Maar hij liet haar los. Vrij uit zijn greep, snel nam de poes afstand. En haalde diep adem. In haar ooghoeken zag ze hem zichzelf weer naast haar plaatsen. "Nee truly, ik heb veel praat, maar ik geef ook goede knuffels dus zo erg ben ik niet. Toch?" Ze keek hem me grote ogen aan, niet wetend hoe ze moest reageren. Ze zuchtte en gleed met haar groene ogen naar de grond. 'Clover alsjeblieft; ik weet dat je het goed bedoelt. Maar wil je mij niet meer zo vast pakken?'}

_{Zijn hele houding veranderde, zijn glimlach verdween en hij rolde van haar weg. En alsof dat niet erg genoeg was bleef de kater akelig stil. De poes voelde haarzelf een geest, alsof ze doorzichtig geworden was. Windblade zuchtte, een schuld gevoel kroop door haar lichaam heen. Ze wilde hem ook niet kwetsen... Hmm wat moest ze hier nou mee. 'Het spijt me, ik- ik bedoelde het niet zo' sprak ze ; niet echt wetend welke toon ze moest gebruiken. Ze tikte met haar staart op de harde steen, ze strekte een poot naar hem uit. Maar net voordat ze hem raakte trok ze terug. Alsof hij giftig was. 'Clover' mompelde ze toen zachtjes, meer tegen haarzelf dan tegen de kater. Is dit wat je kreeg als je voor je zelf opstond? een rot gevoel? de kattin zat in de knoop.}

_{De lapjes poes stond versteld; ze snapte er werkelijk niks meer van. Dromen over duiven? wat de poes was nog meer in de war dan dat ze eerst al was. Deze kater was niet te volgen. 'Oh- ah oke?' sprak ze twijfelend terwijl ze haar spieren wat ontspande, ze had het heet. Maar of dat nou door de situatie kwam of de warme zon; wist de lapjes poes niet. "Wil je subiet mee? Nu niet, nu... ah nu is het te warm hier," vroeg de kater toen, iets waarop de poes even over moest nadenken. Ze kon niet eens met hem zonnen zonder helemaal gestrest te zijn, was jagen dan wel z'n goed idee? Windblade geloofde van niet, maar toch knikte ze op zijn woorden. 'Is goed' sprak ze zachtjes, ze voelde zich nog altijd schuldig. En ze wilde zo graag goede relaties met haar clangenoten hebben, dus het leek er maar op dat ze haar gevoelens en grenzen gewoon even vergeten. Hoe moeilijk dat ook mag zijn...[justify]}

<sub>Na een tijdje kreeg de lapjes poes pas in de gaten dat de kater in slaap gevallen was. Ze wist werkelijk niet was ze met hem aanmoest; nog nooit had ze z'n iemand mee gemaakt. Speelde hij spelletjes met haar? De poes zuchtte en leg haar poten op haar hoofd, ze had hoofdpijn. Even dacht ze er over na om hem wakker te maken, en hem te confronteren met zijn gedrag. Maar dat deed ze niet, ze wilde geen ruzie. Plus ze was zelf ook moe, kapot zelfs. Dus een dutje zou haar ook wel goed doen. Voorzichtig legde ze haar slanke lichaam weer op de warme rotsen, en sloot haar ogen. Het duurde niet lang of ze voelde haarzelf al van deze wereld verdwijnen. Om tot rust te komen in dromenland.

Ze had geen idee hoelang ze van de wereld was, echter schrok ze wakker toen ze een stem hoorde. "Hé! Nog steeds zin om die duif voor te schotelen aan de Clan?" Natuurlijk- hij was er ook nog. Ergens had Windblade gehoopt dat hij eerder wakker was geworden en weg gegaan was, maar dat bleek niet het geval. Hmm. De poes liet een lange zucht horen terwijl ze haar hoofd omhoog hees en met haar groene ogen naar de vacht van de kater zocht. 'Ik...' ze kon haar zin niet afmaken, aangezien ze luid begon te gapen. 'Sorry- Ja natuurlijk laten we gaan' iets wat moeizaam stond de poes op, haar lichaam was nog niet helemaal wakker.</sub>