Fix me {Open}

De zon stond hoog aan de hemel, maar er leek alsnog geen warmte vanaf te komen. Clearkit keek naar hoe de bladeren langzaam hun takken verlieten en naar beneden dwarrelden, bijna te verleidelijk om niet tegenaan te slaan. Maar toch had Clearkit er niet zo heel erg veel trek in. Ze had gisteren naar verhalen van de elders zitten luisteren. Verhalen over hoe de prooi schaars werd in bladkaal en hoe ze dan honger moesten hebben. En dan moest zij net leren jagen. Dan zou ze geen enkel stukje prooi mogen laten gaan. Voor elk stukje prooi dat ze zou missen, zou iemand honger lijden. En die gedachte legde een dikke knoop in de maag van de jonge kitten. Een huiverige zucht verliet haar bek waarna haar blik weer naar haar zwarte voetjes ging. Eerlijk? Ze zag überhaupt ontzettend op tegen de jaag en vechttraining. Ze voelde zich niet alsof ze er heel goed in zou zijn.

$Fix me {Open} 5M14qj7h_o$

Het zonnetje was waterig en niet echt warm meer. Op dit soort momenten was hij minder blij met zijn witte vacht. Het hielt de warmte nou niet echt vast, behalve het feit dat die ontzettend dik was. Nightcurse keek dan ook eventjes het kamp rond, voordat hij bladeren uit zijn vacht schudde en de verse prooi op de stapel erbij legde. Hij vroeg zich af wanneer Tallstar en Acorndust terug zouden komen, hopelijk zou hij dan eindelijk een apprentice krijgen en kon hij langzaam beginnen aan z'n kleine plannetjes.
Verdronken in gedachten was Nightcurse naar de warriors den gelopen, maar merkte vanuit zijn ooghoek een eenzame zwarte kitten. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, terwijl hij zich verplaatste naar de kitten. "Hallo daar, Clearkit," miauwde hij op neutrale toon. De zwarte kitten leek op hem, afgezien van de vacht dan. Nee, ze leken qua ogen op elkaar. Beide hadden ze een blauw en een geel/oranje oog. Al was het bij Clearkit net omgedraaid dan bij hem. Hij ging zitten. "Waar zit je mee?"

"Killing must feel good to god, too... He does it all the time, and are we not created in his image?"

Clearkit zat zo in haar gedachten verzonken dat ze er in eerste instantie helemaal geen erg in had dat iemand haar aan het benaderen was. Met een peinzend gezicht staarde ze voor zich uit, haar tweekleurige ogen op oneindig gericht. Haar pels stond omhoog tegen de ietwat frisse wind en haar gezicht zat in een plooi. Haar ouders hadden haar wel eens gezegd dat ze te jong was om zich zoveel zorgen te maken, waarop Clearkit altijd vrij serieus antwoordde dat ze zich niet genoeg zorgen maakte. Pas toen de grote witte warrior tegen haar sprak schrok de zwarte kitten op en richtte ze haar blik omhoog. Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen. Hoe wist hij nou weer dat ze ergens mee zat? Ze wilde echter niet het idee geven dat ze zwak was, of andere katten bezorgd maken. "Ik vind het apprentice worden een beetje spannend, niks ernstigs," reageerde ze dan ook half naar de waarheid.

$Fix me {Open} 5M14qj7h_o$

De jonge kitten leek van hem te schrikken, wat hem zichzelf deed afvragen of hij er echt zo schrikbarend uit zag. Immers had hij een heel fluffy witte vacht en twee verschillende ogen, niet iets om bang voor te zijn. Tenzij Clearkit een heel slecht geweten had, maar daar ging hij niet van uit. Ze keek hem echter wel verbaast aan, alsof ze niet snapte hoe hij doorhad dat ze ergens mee zat. Clearkit reageerde door te zeggen dat ze het apprentice worden nogal spannend vond. Een glimlach gleed over zijn gezicht. "Zolang zal 't niet meer duren, toch? Zodra Tallstar en Acorndust-" hij moest moeite doen om de namen van zijn leader en deputy niet uit te spugen. "terug komen zullen ze je vast koppelen aan een geschikte mentor. Maar vertel is eens, Clearkit. Waarom vind je 't spannend?" Zijn ogen stonden nieuwsgierig, hij moest natuurlijk wel weten met wat voor kittens hij aan het dealen was.

"Killing must feel good to god, too... He does it all the time, and are we not created in his image?"