Protected by the Stars [Blossomwish]

Met voorzichtige stappen verliet de jonge Leader haar den. Haar nek deed bijzonder veel zeer door de koude. Wellicht zou ze naar Routpaw moeten gaan om te kijken of de restanten van de wonden nog ernstig waren. Echter had de bruin-witte kattin haar ervan verzekerd dat het goed heelde en het gewoon tijd en rust nodig had. Waardoor ze rustig in de richting van de kampuitgang liep en haar blauwe ogen de omgeving in zich opnamen. Alert en berekenend zoals enkel een ervaren Warrior dat kon; een met veel verantwoordelijkheid die haar voorgaande fouren maar al te graag goed wou maken. Een zucht ontglipte haar mond waarna ze de prooihoop bekeek. Het was al kleiner dan tijdens Leaffall, het werd dus eerst jagen en wellicht vragen wie een patrouille zou lopen die dag. Immers was Bloodclan hen niet vergeten en zij hen ook niet. Zonder Bloodclan hadden ze al genoeg Warriors verloren. Een jongere kattin merkte ze uit haar ooghoek op waardoor ze zich naar haar omdraaide. "Blossomwish?" Mauwde ze kalm en vragend, niet wetende of de ander haar nodig had.

Het waterige en koude zonnetje was een teken dat de seizoenen alsmaar bleven veranderen. De bijtende wind maakte het er niet bepaald beter op, maar de jonge kattin was dit wel gewend geraakt in haar nog niet zo lange leven. Ze was natuurlijk niet de oudste kat van de Clan maar zeker ook niet de jongste meer, ze had een fitte leeftijd een waarin ze nog veel ervaring op kon doen maar ook al ervaringen had gehad. Al met al had ze nog geen last van stijve spieren en enorm veel littekens. Toch voelde ze haar nek door de koude en wellicht het feit dat ze verkeerd had gelegen of een vervelende beweging had gemaakt. Wat het ook was, ze zou het die dag rustig aan moeten doen. Blossomwish was laat terug gekomen de nacht ervoor dus het verbaasde haar niets dat ze de jongere Warrior nu pas de den zag verlaten. Ze had de rust vast nodig gehad en zolang alle taken maar gedaan werden zou ze haar er niet op aan spreken. Hopende dat er niets ernstigs was gebeurd de dag ervoor sprak ze de ander dan ook aan; niet wetende of de gevlekte kattin haar wilde spreken. "Hallo daar, Oceanstar," Mauwde ze vrolijk zodra ze naar de grijze Leader toe liep, haar kopje respectvol buigend voor de andere kattin. Het deed haar goed te zien dat haar acties van enkele Moons geleden niet elke kat had doen twijfelen aan haar leiderschap. "Het ziet er maar sombertjes uit, niet waar?" Vervolgde de ander terwijl haar heldere ogen ook de lage prooihoop in zich opnamen. Meteen knikte ze terwijl een nadenkende frons over haar gezicht trok. "Zullen we kijken of we 'm kunnen aanvullen, of had je me ergens anders voor nodig?" Vervolgde ze waardoor ze even dankbaar glimlachte. "Ik wou eigenlijk er vandaag nog een extra patrouille uit sturen alsmede wat jagen. De tijd maakt niet echt uit." Sprak ze met een klein waterig glimlachje. Het was duidelijk dat ze ondanks het feit dat het rustig was toch ergens nog wat verwachtte. Rust bleef nooit lang bestaan, het leven van wilde katten was nooit zo lang rustig zonder dat er iets gebeurde, een dreiging verscheen. Ze had alle redenen om te verwachtten dat er ooit iets zou komen, en het liefste was ze er dan zo goed mogelijk op voorbereid.