Hey i think you're really cool i like you a lot maybe we can hang out or something

Heel voorzichtig sloop Storm door de den heen. Het was pikkedonker, en iedereen sliep, en zij was op zoek naar Wolfpaw. Want die had nog beloofd om haar te vertellen wat Sunlight, de RiverClan warrior, had verteld aan Tallstar en ze waren daar nog niet aan toe gekomen en Storm's brein had besloten dat ze het nu wilde weten anders zou er geen slaap kamen vannacht. Lang verhaal kort; ze hoverde nu half over Wolfpaw heen, waarbij ze heel erg aan haar keuze om haar in haar slaap wakker te maken begon te twijfelen. Maar Slatefur had gezegd dat Wolfpaw heel lief kon zijn toch? Aarzelend hield ze haar pootje boven de schouder van de apprentice, klaar om erop te tikken om haar wakker te maken, maar zonder genoeg moed om het echt te doen. En ze begon kramp te krijgen van zo staan. Ehh..
- Wolfpaw uwu hier is ze vast blij mee

:

Slapen was heel fijn. Vooral ook, als je daadwerkelijk in slaap kon komen. Wolfpaw had daar nooit zo ontzettend last van gehad, maar de onrust in haar poten de laatste tijd liet haar telkens heen en weer rollen bollen, waarbij de slaap lastig te vatten was. Eerder deze dag had ze zich echter kapot gewerkt in een training, waardoor haar kop dit keer te moe was om überhaupt nog zorgen en nare beelden te spinnen. Haar welverdiende slaap werd echter verstoord door een onbehagelijk gevoel, alsof iemand haar aan het bekijken was. Zachtjes kon ze ademhaling horen. De grote poes draaide zich op haar rug, waarbij ze ontweiend haar slapende koppie richting bevlager richtte. "Hnn..ng... Softpaw..?" klonk er half slapend van haar kant. Toen pas begonnen de alarm belletjes te rinkelen. Soft rook niet echt zo, nee, nog zou die zo.... Wolfpaw sperde haar ogen open en keek toen recht in het gezicht van een heel andere kat. Geschrokken sprong ze overeind en sprong daarbij tegen de ander aan. Na een korte worsteling wist ze die bij de schouders tegen de grond te drukken, waarbij zij boven haar belager uittorende, een uiterst vijandige blik in haar ogen. Toen pas drong het tot haar door dat dit geen verdwaalde Windclanner was die een aanslag deed op haar leven, maar een clangenoot. Met pure verwarring keek ze naar de poes onder zich. "Storm... Flare?" bromde ze uit haar doen, haar kop nog warrig van de slaap

Oh shit, Wolfpaw begon wakker te worden. Lichtelijk in paniek probeerde Storm een oplossing te vinden voor haar huidige situatie maar het lukte niet, en voor ze het wist sprong de grote apprentice vol tegen haar kaak aan. "Au, fu-" Verder dan dat kwam ze niet, immers probeerde de ander haar om wat voor reden dan ook tegen de grond te drukken. Storm probeerde zichzelf staande te houden en drukte tegen de poten van Wolf, want ze was een warrior en dit kon echt niet, maar het was van geen nut want de ander was gewoon een stuk sterker dan haar. Foxdung. Met een smak werd ze richting de grond geduwd. Ze kon zichzelf nog net op haar rug draaien, zodat ze in ieder geval de ander aan kon kijken. Zo werd haar buik ook wel heel kwetsbaar bedacht ze zich toen Wolf haar aankeek met de meeste vijandschap in haar ogen die Storm ooit had gezien. Pas toen leek de ander haar te herkennen en ze liet een trillerige zucht uit haar bek ontsnappen. "Oh mijn god, Wolfpaw, what the hell?!" siste ze de ander zachtjes toe, hun worsteling was namelijk best stil geweest en ze was niet van plan om meer apprentices wakker te maken zodat ze haar zo konden zien. Overgeleverd aan de genade van Wolf. Storm schaamde zich dood (en was ook lichtelijk flustered, want ergens was dit ook wel heel sexy).

Haar vijandige houding maakte plaats voor verwarring toen haar kop plots heel dichtbij de warrior was, waar ze eerder nog mee op stap was geweest.  Haar amberkleurige ogen stonden geschrokken en wat ontdaan. Wolfpaw fronste, maar had de andere poes nog niet losgelaten van de grond waar ze tegenaan gepind was. Huh. Wat deed Stormflare hier. Waarom... Stond ze zo over haar nest heen gebogen... Waarom keek ze terwijl ze sliep. Wolfpaw voelde wat bloed naar haar kop trekken.  "Oh mijn god, Wolfpaw, what the hell?!" siste ze zachtjes, duidelijk in een poging om hun den genoten niet wakker te maken. Wolfpaw liet ook een zacht gesis worden en zette kort wat extra druk op het lichaam van de ander. "Nee, what the hell doe je bovenmijn nest!" klonk haar stem wat verheven door de woede, waardoor een van de andere apprentices kort naar hun blied. Wolfpaw trok slechts met haar oor richting de kat, maar reageerde verder niet. "Ooit gehoord van een goede nachtrust krijgen?" bromde ze de ander toe. Eerlijk was ze nogal uit haar doen omdat het idee dat iemand haar bekeek terwijl ze slaap nogal uh, een inbreuk op haar privacy was. Ze wilde nog wel eens dingen zeggen in haar slaap, die anderen niet hoefden te horen...

Hnng opeens zette de ander nog meer kracht - Storm had niet eens geweten dat er nog meer kracht in de ander haar lichaam gezeten had, oof - en met een pijnlijk gezicht keek ze naar Wolf. Ze wilde protesteren maar toen maakte de ander best een valid punt. De twee poten op haar borst waren toch echt wel vervelend en met een pruillipje duwde ze er tegenaan. "Sorry oké?" siste ze snel en duwde haar oortjes in haar nek. "Wolf, je bent echt te sterk, je plet me."

De ander onder haar poten leek het wat benauwd te krijgen. Goed, zo benauwd voelde zij zich ook toen er een vage schaduw over haar nest heen had gehangen, die loerend in haar nek hijgde. "Sorry oké?" siste de poes en ze had haar oren ver in haar nek gelegd. Sorry? Sorry?! Wat was dat nou weer voor verklaring? Wolfpaw zwiepte met haar pluizige staart. "Wolf, je bent echt te sterk, je plet me." oh, uhm, ja. Ze stond nog steeds bovenop haar. "Eh," ietwat uit haar doen omdat ze al de hele tijd zo dichtbij de ander stond, bracht ze haar kop weg en stapte van de ander af, waarna ze een poging deed de wilde haren op haar slaperige kop wat recht te leggen. Katten konden kapot gaan als je te lang op ze stond. Noted. "Hmpf," bromde ze nog altijd wat verward door dit alles. "Ga je nog zeggen waarom je als een of ander...Spook boven m'n nest hing of niet?"

Thank god, Wolf stapte van haar af en opgelucht haalde Storm diep adem. Met lichtelijk argwanende blik kwam ze overeind, dalijk zou de ander haar nog een keer vloeren. Ze moest haar best doen om niet te grinniken om de rechtopstaande haren van de ander. Die leek al gauw door te hebben dat haar haren daar in de war zaten en ergens wilde Storm haar helpen, maar was zich er ook zeer bewust van dat dat heel erg waarschijnlijk niet goed zou vallen, dus deed ze het maar niet. Ze trok haar neusje wat verontwaardigd op toen de ander haar wat aanvallend aansprak over hoe ze boven haar hoofd had gehangen. "Zeg, jij had beloofd om te vertellen waarom de RiverClanner hier was gekomen," schoof ze de schuld van zich af. "En ik was gewoon nieuwsgierig. Dus ik wilde het verhaal weten. En zo lang stond ik er nog niet, ik ehh," Ja, er was eigenlijk niet zo'n goed excuus over waarom ze de ander niet gewoon wakker had gemaakt. Ze wist het zelf wel; uit angst, maar dat ging ze dus mooi niet zeggen.

Oh, en nu ging ze nog beledigd haar neus op halen ook? Wolfpaw snoof duidelijk uit haar doen omdat haar schoonheidsslaapje was verstoord. Was dit haar sleep paralysis demon? Hmpf, geen idee dat die er zo cute uit kon zijn. "Zeg, jij had beloofd om te vertellen waarom de RiverClanner hier was gekomen," wat. Wolfpaw keek haar simpelweg ongelovig aan, was dit haar meesterwerk van een excuus? 'Oh ja ik wilde het nog vragen'... Want dat moest natuurlijk midden in de nacht, want pfft, wie had ooit gehoord van normale tijden. Sorry hoor, maar Wolfpaw haar services waren alleen bereikbaar van 9 tot 5, daarna kon men de pot op. Of naja, nog meer de pot op dan normaal. "En ik was gewoon nieuwsgierig. Dus ik wilde het verhaal weten. En zo lang stond ik er nog niet, ik ehh," met een plof sloeg haar pluizige staart op de grond en ze keek de ander pissig aan. "Ja! Ik had het beloofd, alleen volgensmij stond er nergens dat dat midden in m'n slaap moest zijn," bromde ze de ander nijdig toe. Goed, nu was ze toch al wakker en slapen zat er niet meer in. Nors stond de poes op en stapte richting de uitgang van de den, waarbij ze de leerling die net nog had lopen klagen 'perrongelijk' een goede trap verkocht. Oeps. Kort keek de poes achter zich naar Stormflare. "Nou, kom je nog of niet dan, Mug?" dat was vanaf nu haar bij naam, gezien ze er kennelijk dol op was haar te teisteren terwijl ze sliep.

Op de één of andere manier voelde Storm zich wat triomfantelijk toen Wolfpaw haar een pissige blik gunde. Ze moest er bijna om lachen. Maar ze hield zich maar goed in, ze wou niet nog meer wrath van de apprentice over haar heen krijgen. "Er stond ook nergens dat het niet in je slaap moest zijn," kaatste Storm tegen beter weten in terug en stak lichtelijk plagend haar tong uit. Wolfpaw besloot toen dat ze nu toch al wakker was en net zo goed dat gesprek met haar kon hebben en blij met zichzelf trippelde de warrior achter haar aan. Kort hield ze haar pas in toen Wolf opeens op een andere apprentice stond en schoot diegene een verontschuldigende blik toe, arm ding. Verontwaardigd keek ze naar de ander toen die haar een mug noemde van alle dingen. Stormflare was allergisch voor muggen, oh, wat unsensitive van Wolf! "Ja hoor, Schoothondje," zei ze nonchalant terug en stapte achter de ander aan naar buiten. Waarvan ze nu verwachtte dat die heeeel erg op haar teentjes getrapt was.

"Er stond ook nergens dat het niet in je slaap moest zijn," wrong button. Wolfpaw gunde de ander een zeer kwade blik en haar irritatie bleek uit een zwiep van haar staart. Tja, er bestond zoiets als common sense. Mocht ze dan niet gewoon één nacht rustig slapen? Oh het leven was zo zwaar. Daarbij had ze een verschrikkelijke hekel aan het feit dat Stormflare dus eigenlijk uiteindelijk haar zin had gekregen, want ze wenkte haar om te volgen en de tortie poes deed dat vrolijk. "Ja hoor, Schoothondje," meteen kwamen haar haren overeind en ze liet een zacht gegrauw horen tegen de poes. De grote boze Wolfpaw mocht iedereen altijd de meest verschrikkelijke bijnamen geven, maar oh wee als iemand haar iets anders noemde dan 'Wolfpaw', 'de beste', of iets in die trant. "Schoothond?Ik bijt je oren eraf als je niet uitkijkt," siste ze haar toe, waarna ze nukkig op de openplek ging zitten, haar vacht stond nog steeds wat overeind van de irritatie. "Nou, wil je het nog horen of ben je hier alleen maar om vervelend in m'n oren te zoemen?" wat zijn we weer gezellig wolfje.

Há, dat was zoals verwacht. Storm liet een lachje horen op de reactie van de ander. Al voelde ze ook haar hart wel wat harder kloppen door het dreigement. Ze zat in een rare combinatie van angst voor Wolfpaw en toch wat vrienschappelijks voelend voor haar, zodat ze om haar opmerking kon lachen, maar niet zeker wist of ze het echt meende. Ze stak haar tong uit naar de ander maar wel met een grijnsje erbij. "Ik wil alles horen, voor zolang ik m'n oren nog heb," miauwde ze, waarna ze door haar poten zakte en ging liggen zodat ze comfortabel naar Wolfpaw's rapport kon horen. Echter ging het opkijken zo wel wat lastig, want Wolfpaw zat en zij lag dus moest ze haar hoofd in een rare positie houden, dus rolde ze zich maar om zodat ze op haar rug te liggen kwam en ze zo makkelijk naar boven kon kijken. Haar buik was zichtbaar en hoewel ze zich wat kwetsbaar voelde zo, praatte ze zichzelf hieruit, want dit was gewoon een clangenoot tegenover haar en die zou haar nooit (zomaar) wat doen. Toch?