Mind at ease

De grijze kattin had zich begeven naar de stroming, opzoek naar een plekje waar het water snel genoeg stroomde zodat 't niet dicht zou vriezen. Het koude weer zorgde ervoor dat zelfs Riverclan problemen had met genoeg voedsel te pakken te krijgen, aangezien de rivier telkens dreigde dicht te vriezen en ze niet meer bij de vissen konden komen. Daar in tegen had ze wel eens van veilige afstand gekeken naar two legs die een gat maakte in het ijs en daarin stokken met een haak erin gooide om te vissen. Misschien zouden ze dat ook moeten gaan doen? Mistystep zetten een stap naar voren toe, maar had het stuk ijs niet gezien dat aan de oever was geslagen. In een flits voelde ze hoe haar poot onder zich vandaan gleed en met een smak lande ze in het ondiepe, ijskoude water. Zonder het echt door te hebben, had de kattin een ijzige gil geslagen en hees zichzelf weer uit het water. Ze was doorweekt! Haar hele zilveren gestreepte vacht was nat en koud en ze wilde van d'r oortjes tot aan het puntje van d'r staart. Snel kroop ze weg van de stroming en rolde zichzelf op, terwijl ze een poging deed om zichzelf droog te likken. "Vervloekte water, vervloekte koud," mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen andere die eventueel in de buurt zouden zijn.

[+Doespring]

Prooi was schaars nu het koud geworden was en de rivier langzaam maar zeker aan het dichtvriezen was waardoor ze niet bij de vissen konden komen. Ze hield juist van vissen en vond het dan ook jammer dat ze daar nu geen kans toe had om het te doen. Maar er was ook andere prooi te vinden en rond de stroom was er hopelijk kans dat prooi hier naartoe zou komen om te proberen wat te drinken. Ze hoorde wat geritsel en stond net op het punt om in een sluiphouding te zakken toen een ijzige gil klonk. Ze sprong bijna een meter de lucht in door het plotselinge geluid en ook het prooidier dat in de struik gezeten had was er vandoor geschoten. De gil was overduidelijk een kat geweest, maar wat er precies gebeurd was had ze geen idee van. Toch leek het haar wel verstandig om te gaan kijken wat er aan de hand was. Ze liep dan ook in de richting van waar het geluid vandaan kwam en vond niet veel later Mistystep doorweekt naast de stroom. Was de poes in de stroom gevallen? Doespring liet haar blik kort naar de stroom gaan en merkte op dat daar geen ijs meer zat, dus dat was het hoogstwaarschijnlijk. "Gaat het?" Besloot ze te vragen. Ze wilde niet meteen de poes helpen met drooglikken, want straks wilde ze dat helemaal niet hebben.

Het leek erop dat de poes zich niet echt bezeerd had als ze het zo zag, alleen was ze wel nat. Ergens wilde ze helpen haar vacht droog te krijgen, maar ze wist niet of de andere poes zich daar prettig bij zou voelen. "Het kan iedereen overkomen." Zei ze om de poes wat gerust te stellen. Dat was tenslotte wel waar. Ze ging ook maar niks zeggen over hoe de poes wat prooi had weggejaagd, want dan zou ze zich alleen maar schuldiger voelen waarschijnlijk. "Lukt het om je vacht droog te krijgen of zal ik helpen?" Beter eerst vragen voor ze actie zou ondernemen. Je wist maar nooit hoe de ander zou reageren.