{Sharing Tongues} Snowflakes

Wasp vond haar reactie op Seagull redelijk. Ze had volgens de warrior code gehandeld en de kater gestrafd zonder geweld. En toch waagde Tallstar om haar waarschuwend aan te kijken, alsof zij degene was geweest die Pepperkit aangevallen had. Haar mond trok weg in een streep en netjes trok ze zich terug van de kater, waarna ze statig ging zitten. Alles aan haar houding schreeuwde machtig en dominant. Niemand moest nu een verkeerde beweging maken want ze zou zonder pardon iedereen weer tot kitten benoemen. Ze luisterde naar het bazelen van Seagull die zijn acties probeerde goed te spreken maar nam hier niks van aan. Tallstar was ondertussen weer veel te mild bezig, met zijn vragen of 'Seagull achter zijn beslissing stond' en het 'nog een keer zou doen als hij de kans kreeg'. Wat een onnodig gezijk! "Met vragen kom je nergens Tallstar! Seagull moet gestrafd worden voor zijn daden. Zelfs als hij er spijt van had." Met koud vuur in haar blauwe ogen keek ze de grijze kater aan. "Bovendien gaat het hier niet om om wie wel straf gehad heeft en wie niet. Jij hebt een fout begaan en zult daarvoor boeten." Werkelijk, soms snapte ze niet waarom zij de clanleider niet was. Ze vond dat zij de baan tien keer zo goed deed.

Was dit wat hij wilde? Had hij dit zien aankomen? Misschien wel, maar dat maakte het besef niet beter. Niet dat hij het heel erg zou vinden om voor een tijdje uit de buurt te blijven van Shadowclan, dan had hij tenminste de kans om de rest te zien zonder dat er clangenoten waren die hem tegen zouden houden of een leider die alles leek te doen wat hij maar wilde. "Fine," Sprak hij dan ook en wierp nog een blik naar Tallstar. "Je doet me hier alleen maar een plezier mee." Sprak hij als laatste voor hij naar de uitgang van het kamp liep en er doorheen verdween, niet eens kijkende of de twee warriors die hem moesten begeleiden hem wel volgden.

De wit-zwarte kitten had zich heel de tijd koest gehouden, in de veilige nabijheid van de nursery. Haar intussen al verkleurende, diepblauwe ogen keken het spektakel toe. Een krijger, die blijkbaar Seagull heette, had de nieuwkomer aangevallen. Pepkit..? Neen... Pepperkit! Juist, zo heette ze. Cinderkit had nog niet de kans gehad om met haar te praten of te spelen, de kitten bevond zich bijna altijd in de belangstelling van anderen en daar had Cinder het niet zo mee. Zij moest al die heisa niet om haar heen hebben. Ze had liever zekerheid en warmte, wat haar nest en de nursery haar altijd bood. Want zo zie je maar -doelende op Seagulls aanval- dat populariteit niet altijd een voordeel was. Haar intussen groot geworden oogjes keken naar Tallstar, hun leader, die de woorden uitsprak van een verbanning. Werd de kater verbannen? Omdat hij Pepperkit aanviel? Cinderkit draaide haar kopje, de situatie niet goed begrijpende. Ze kroop wat dichter naar de kat die het dichtst bij haar bevond, een tikkeltje angstig zijnde. "Gaat Tallstar ons nu allemaal verbannen..?" vroeg ze, ietwat bang. Ze wist nog dat ze Pepperkit niet direct begroet had toen ze hier aankwam. Ze was tenslotte de dochter van de leader. Zou ze hiervoor ook verbannen worden? Dat wou ze niet!

Tag: iedereen die zich vrij voelt!

Ze was tot laat wezen jagen. Het was de dag dat ze Tigergaze had ontmoet en als excuus voor haar gedrag was ze haar taken nog gaan vervullen. Nu kwam ze terug met een kikker en een muis. Ze werd echter bijna omver gelopen door Seagull en iets daarna Waspsting en Hazelnut. De sfeer leek gekoeld, terwijl het nu normaal Sharing Tongues was. Puffincliff liep een beetje verbaasd en verward door. Bij de prooistapel liet ze haar vangsten vallen. Haar groene ogen scanden snel de situatie. Tallstar stond voor de clan en er waren boze gezichten, maar ook angstige en onthutsende. Dichtbij haar hoorde ze een klein stemmetje. "Gaat Tallstar ons nu allemaal verbannen..?" Het muntje was al snel gevallen. De uitdrukking op Seagulls gezicht. Alleen wist ze niet voor wat. Toch liep ze naar de kleine kitten en gaf ze deze een lik. "Maar nee, Tallstar verbant niemand zomaar." Er kwam een knipoog achter, maar ze voelde wel de ernst van de situatie dus bleef eerder afwachtend.

Tag: Cinderkit

Oh, Tallstar kon werkelijk het bloed onder haar nagels vandaan halen. Wat een verschikkelijke snotaap kon het toch zijn. Haar oren drukten zich in zijn nek toen hij haar haast voor gek leek te willen zetten voor de Clan. Vanuit de hoogte keek ze hem aan; hij kon haar niks. Haar positie in de Clan lag haast meer vast dan die van hem.

Echter kwam er iets wat ze niet verwacht had; Tallstar's straf was heftig. Te heftig, als je het haar vroeg. Maar tegenstribbelen zou ze nu niet doen. Immers had zij om een straf gevraagd. Deze was ook nodig. Maar verbanning? Dat ging wel heel erg ver. God knows dat Wasp al veel van de kleine Pepperkit hield, maar verbanning.. Haar oren trokken geërgerd toen zij de taak kreeg om de kater uit het kamp te begeleiden. Wilde Tallstar gewoon even van haar af? Zo leek het wel. Het leek ook alsof de leider eindelijk is zijn rol goed bekleedde. Misschien iets te goed, als je keek naar de heftigheid van de straf.

Seagull begon al met weglopen en Waspsting stond meteen op waarna ze met hem meeliep. Toen ze langs Tallshadow liep keek ze hem kort strak aan in zijn ogen, een haast waarschuwende blik. Waren ze werkelijk weer terug bij begin af aan? Zo leek het wel. Keer op keer als ze nieuw respect voor hem opbouwde, gebeurde er iets waardoor dit weer compleet de grond in gestampt werd. Misschien was het tijd dat ze haar hoop niet meer op zou laten lopen. Dan was ze tenminste voorbereid als hij weer wat idioots deed.