Prey of gold

Hier zat de kater dan, verscholen enkele laaghangende takken van een boom. Door de sneeuw die op de takken lag, was hij bijna niet te zien. Dat was ook te merken door er een groot wezen aan hem voorbij liep. Als hij het zich goed herinnerde, was dit een hert. Zijn horen schoten naar voren en en leunde wat naar voren om het dier goed in zich op te nemen. Het best was groot en niet bedoeld als prooi. Toch kon je zien dat Leafbare ook vat had gehad op het dier, aangezien je de ribben onder zijn pels met gemak kon tellen. Hazelnut bleef zitten en wachtte op een prooi die meer gelinkt was naar zijn formaat. Ondanks dat dit een route was waar veel prooi langskwam, zeker door het natuurlijke padje, had de kater pech. Hij kon nog beter naar de Carrionplace trekken, ondanks de twolegs daar, had hij daar wel meer kans op een prooi. Toch was dat niet de plek waar de clankatten hun prooi graag vandaan hielden, aangezien er altijd een kans was dat de prooi ziek was. Maar in deze koude, met dit weer had men gewoon niet veel keuze. Hazelnut bleef nog even koppig zitten. De prooi moest vroeg of laat wel komen. Zo bleef hij zitten op zijn plekje, onder de laaghangende takken.

Acorndust eerst

Acorndust was absoluut geen favoriet van dit koude weer. Het liefste had hij niet al die sneeuw die op de grond lag en aan zijn poten en vacht bleef kleven, maar het was niet anders. Prooi was nu ook schaarser en gezien Tallstar het voor elkaar had gekregen om een kitten mee terug te nemen van Windclan was er nog een extra mond die gevoed zou moeten worden. Een zucht verliet zijn lippen terwijl hij eraan terug dacht. Hij wist dat hij een kitten in nood niet weg kon sturen en dat het ook niet haar schuld was dat haar vader nou eenmaal een idioot was. Hij schudde kort zijn kop. Hier moest hij nu niet aan denken. Het was tijd om te focussen en wat prooi te vinden. Hij liet zijn blik rondgaan en snoof de lucht op, maar kon zo snel geen prooidier vinden. De geur van een andere Shadowclanner was wel vers, maar voor nu zag hij de andere kat nog niet. Hij wilde verderlopen, maar precies op dat moment besloot een stuk sneeuw van een tak boven hem te vallen precies op zijn kop. Voor een moment knipperde hij verbaasd voor hij zijn kop schudde om zoveel mogelijk sneeuw eraf te krijgen.

Hij had een goed overzicht van deze locatie. Zijn schuilplek hield zijn bruine vacht gelukkig wel verborgen, wat ook te zien was toen er een kat voorbij hem liep. Hij kon de kater niet meteen herkennen aan de poten, maar geur gaf hem al snel mee dat dit Acorndust is. Naarmate hij wat verder liep, kon hij de kat wel volledig zien en zag dan ook dat er een hoopje sneeuw naar beneden viel, recht op de kop van de deputy. Hazelnut hees zichzelf en glipte hij zijn verstop plek. "De sneeuw valt aan, nog een vijand erbij." mauwde de kater, zijn aanwezigheid aangevend met de opmerking. Zijn oren waren naar voren gericht en een kleine glimlach stond op zijn snoet.

Acorndust draaide zich om naar degene die had gesproken en merkte Hazelnut op. De kater was waarschijnlijk degene die hij had geroken daarnet. Een kleine glimlach verscheen ook op zijn lippen. "Zolang de sneeuw het enige is dat me aanvalt, dan kan ik het nog wel hebben." Sprak hij op een lichte toon. "Ook al zal ik het niet missen als het weg is." Newleaf zou tenslotte weer meer prooi meebrengen en ook alle sneeuw en kou weghalen hopelijk.

Hij trok zijn mondhoek op in een glimlach bij de eerste opmerking van de deputy. "Ook al zal ik het niet missen als het weg is." Hazelnut knikte bij wat hij vervolgens zei. "Het houdt de prooi weg." mauwde de kater even en wat vervolgens stil. "Als we niet oppassen kan het nog wel eens zijn, dat we te weinig hebben om iedereen te voeden." Momenteel was het probleem er al, maar het kon in beperkte maten verdoezeld worden. Warriors aten minder dan ze eigenlijk nodig hadden. De katten waren niet zo sterk dan ze moesten zijn. "Ik verlang echt naar een stevige prooi." mauwde de kater terwijl hij zichzelf uitrekte. Zijn oren draaiden lichtjes naar achteren, waarna hij zich terug recht trok en de deputy aankeek.

Sneeuw dat prooi weghield was zeker een ding. Maar dat kwam niet alleen door de sneeuw, maar ook door het feit dat het gewoon koud was. Hij hoopte zelf dan ook dat de prooi niet nog schaarser zouden worden, want dan zouden er katten serieus honger moeten gaan lijden. "Ik ben bang dat het eerst warmer zal moeten gaan worden voor er meer prooi komt." En dat zou pas zijn als newleaf zou komen en dat zou nog even duren. "Maar dat neemt niet weg dat we zo veel mogelijk moeten proberen te vangen om iedereen te voeden." Ook al vroeg hij zich wel vaak genoeg af wat er zou gebeuren als er een lange tijd niet genoeg prooi was.