Bedtime

De dag was voorbij, trainingen waren gedaan en de apprentices moesten in de rust. Uiteraard waren er nog wat warriors die op nachtpatrouille gingen en katten die de wacht hielden terwijl de clan sliep. Snowpaw kneedde zijn eigen nest met zijn poten en ging er in liggen. Zijn ogen wilde echter niet sluiten, waardoor hij wakker voor zich uit bleef staren. Zijn gedachten vertrokken terug naar zijn vader, iets wat hij liever niet deed, maar nog regelmatig wel gebeurde. Hoe goed het nu ook ging met Snowpaw, zorgde dit er wel voor dat hij zich misselijk ging voelen, zoals vroeger, alleen dan in mindere mate. Hij slaakte een zucht en bleef voor zich uit staren, zich er niet van bewust dat die zucht wel eens opgemerkt kon worden.

@Bluepaw,

_{Zo lang was Bluepaw nog geen apprentice en hij moest eerlijk bekennen dat hij het nog een klein raadsel an sich vond hoe je nou eigenlijk een fatsoenlijk moest maken. De kater had nu al een paar dagen in zijn nest geslapen, maar het was nog steeds geen fijn nest. Hij was nu al een paar keer omgerold, maar bleef telkens de harde vloer van de den vinden met zijn schouders. Uiteindelijk stond Bluepaw dus maar op en besloot hij zijn nest weer bij elkaar te vegen, tot hij een zucht hoorde. Oeps, was dat voor hem?}

Snowpaw werd uit zijn gedachten gang getrokken toen hij luid geritsel en geveeg hoorde. Hij hief zijn kop op en keek naar zijn jongere broertje, Bluepaw. De kater keek vragend in de richting van de jongere kater en kwam overeind. "Lukt het allemaal?" Vroeg hij zacht, hopend dat de andere apprentices niet wakker werden. Ergens was hij opgelucht dat hij nu iets kon doen, ook al was het bed. Snowpaw had niet in slaap kunnen vallen en alleen maar last gehad van zijn eigen gedachten, dus dit was een mooie afleiding. De grote kater liet zijn bleekblauwe ogen over het bult mos heen glijden wat een nest moest voorstellen.

_{Bluepaw bevroor toen hij een zachte stem hoorde van een mede apprentice. Hij keek met grote groene ogen op naar Snowpaw, om vervolgens weer naar zijn nest te kijken en weer terug naar Snowpaw. De kater liet één van zijn oren wat beschaamd hangen terwijl hij zich besefte dat zijn nest er echt niet uit zag. Het was een totale ramp. "Uhm.. Nou.. Soort van?.." De kater keek nog een keer naar zijn nest, zijn stem zacht. "Nee, eigenlijk niet." Zijn stem was een nog zachtere mompeling toen hij dat toegaf. Man, en hij moest de beste warrior worden van Thunderclan?}

Snowpaw keek naar de jongere apprentice en toen deze had gesproken lachte hij, harder dan hij eigenlijk had moeten lachen want hij hoorde een chagrijnige 'ssht' waarbij Snowpaw ook snel weer zijn kaken op elkaar drukte. Hij grinnikte nog zachtjes binnensmonds door en kwam vervolgens dichter naar Bluepaw toe. "Het is wel echt een kunstwerk," miauwde Snowpaw zachtjes. "Ik help wel even," fluisterde hij vervolgens en begon met zijn poten in het mos te kneden. "Wat was het ook een luxe in de nursery, hé?" Merkte hij stilletjes op terwijl hij een ronde vorm begon te maken met zijn poten, vervolgens stapte hij naar achteren om het Bluepaw weer zelf te laten proberen.

_{Bluepaw keek wat beschaamd naar zijn poten. Hij had zich de koning te rijk gevoeld op het moment dat hij een apprentice werd en had zijn moeder verteld dat hij best zelf wel een best kon maken. En hier stond hij dan, met zijn ellendig hoopje mos. Hij vroeg zich ergens af of zijn oudere halfbroer hem ging uitlachen, en de kater ging inderdaad lachen. Maar hij wist niet zeker of het nou uitlachen was of niet. Bluepaw dook eventjes kort in elkaar bij het horen van een grumpy sshht. Maar Snowpaw leek er niet echt door gedeerd te zijn. "Dank je.." miauwde de kater op zachte toon, terwijl hij keek naar hoe de kater te werk ging met zijn nest. "Ja.. Maar ik ben wel heel blij een apprentice te zijn," fluisterde de kater zachtjes, waarna er weer een shht vanuit e apprentice den kwam. Oeps.}

Het was ook een ramp om een grote den te delen met z'n allen. Sommigen konden niet meteen slapen en bleven tot in de late uren door fluisteren, anderen hadden soms wilde dromen en begonnen hard te miauwen. Slapen in de apprentices den was soms een hele klus. En nu waren het Bluepaw en Snowpaw die nog op waren. Snowpaw trok zich niet veel aan van de anderen, maar probeerde wel zo zachtjes mogelijk te communiceren. "Geen dank," miauwde Snowpaw zachtjes en glimlachte naar zijn jongere halfbroer. Vervolgens knikte hij instemmend. "Ja, het is inderdaad heel fijn om eindelijk wat meer vrijheid te hebben." Al moest Snowpaw toegeven dat hij eigenlijk wel door wilde met de volgende stap. Hij wilde warrior worden, net als zijn beste vriend, Boartusk. "Heb je al leren boomklimmen?" Vroeg Snowpaw met een grijns, weer iets te luid waardoor een andere apprentice nu overeind kwam en een steentje naar hem toe gooide. Snowpaw wierp een felle blik op de ander en gooide het steentje terug, waarna hij zich weer op Bluepaw richtte. Boom klimmen was zijn grote hobby en Snowpaw probeerde elke kans te pakken dat hij het kon en mocht doen. Veel leerde hij zichzelf in de bomen, tot soms de grote ergernis van anderen, want die waren bezorgd dat Snowpaw ooit een keer zou vallen en zijn poot zou breken.

_{Bluepaw keek met grote ogen naar hoe zijn nest er nu weer goed uit zag. Hij keek even naar Snowpaw's poten, vol verbazing, om vervolgens weer naar het nest te kijken. "Hoe heb je dat gedaan?" vroeg de kater, met een flik van één van zijn oren. Heel goed dat Snowpaw het kon, maar nu had Bluepaw het nog steeds niet geleerd. En hij moest wel vaker in zijn leven een nest bouwen! Bluepaw keek weer op toen Snowpaw hem vroeg of hij al had leren boomklimmen. Voordat hij kon antwoorden, kreeg hij echter een steentje tegen zich aan en de kater schrok er toch even van voordat hij chagrijnig werd. "Hey, laat dat," siste hij terug naar de andere apprentice. "Zullen we anders maar even naar buiten gaan?" stelde Bluepaw vervolgens maar voor.}

Hij bewoog verder met zijn poten, trok met zijn nagels aan het nest tot er een een cirkel ontstond met een deuk er in, maar zag genoeg in het midden zodat je niet op de grond lag. Bluepaw vroeg hem hoe hij dat gedaan had, waarop Snowpaw toch weer zachtjes grinnikte. Het was eigenlijk best wel schattig. "Ik kneed er in, zodat het mos wat met elkaar in de knoop raakt en ondertussen trek ik het wat naar boven, net zo lang tot er zo'n figuur ontstaat," miauwde hij zachtjes en deed het ondertussen duidelijk voor. "Waar het te plat is of te hard trek je gewoon meer mos naar boven en uit de rand om het op te vullen, zie je?" Snowpaw stapte opzij. "Ga er eens in liggen, kijken of het goed ligt?" Snowpaw tikte met zijn poot in het midden van het nest en maakte ruimte voor Bluepaw.
Ondertussen vroeg Snowpaw aan Bluepaw of hij al had leren boom klimmen, maar de vraag was te luid gesteld waardoor ze een steentje naar hun kop toegeworpen kregen. Snowpaw gooide het terug en Bluepaw siste naar de apprentice. Brothers in arms. Bij het voorstel van Bluepaw knikte Snowpaw.

_{Bluepaw keek aandachtig naar Snowpaw toen deze met zijn uitleg begon over hoe hij een mosnest in elkaar flanste. Het klonk op zich wel heel logisch. Als hij op deze uitleg af moest gaan, had hij gewoon het mos niet genoeg gekneed, waardoor het weer uit elkaar viel. Voorzichtig ging de kater erin liggen en krulde hij zich op. "Perfect," miauwde Bluepaw met een brede grijns, nog eventjes een rondje draaiend in het nest. "Dank je," fluisterde hij naar Snowpaw.
Helaas waren ze met hun gepraat dus niet meer welkom in de apprentice den. Bluepaw keek eventjes naar Snowpaw, welke knikte, waarna hij snel naar de uitgang liep en de koele nachtlucht over zijn snorharen liet glijden. "Wat een chagrijnige apprentice, wie heeft er mieren in zijn nest gestopt," verzuchtte Bluepaw.}

Snowpaw grijnsde breed naar zijn jonge broer en tikte hem zachtjes aan met zijn lange, gevlekte staart. De twee katers leken ook nog eens op elkaar, alleen was Bluepaw meer zilver en Snowpaw meer een soort bruinig. De namen paste ook nog eens perfect bij de twee katers. Daar hadden hun ouders goed over na gedacht. Snowpaw knikte naar Bluepaw, het was een kleine moeite en hij hielp zijn broertje graag.
Nu was het of slapen, of even weg gaan uit de apprentices den om daar verder te kletsen, want de anderen begonnen enorm geïrriteerd te raken. Snowpaw slaakte een zucht en liet Bluepaw voor gaan. Snowpaw liep langs de chagrijnige apprentice en zorgde er voor dat hij een poot in het nest van de ander plaatste om die gene nog even net een beetje meer te irriteren. De ander had namelijk een steen naar hem toe gegooid.
Buiten de apprentices den werden ze verwelkomd door de frisse nacht lucht. Snowpaw ademde een keer diep in en uit, waarna hij in de lach schoot door de woorden van Bluepaw. "Geen idee, maar als hij niet oppast heeft die straks doorns in zijn nest," grapte Snowpaw.

_{Bluepaw huiverde eventjes lichtjes door de koele nachtlucht en vroeg zich af of er sneeuw in de lucht hing. Het zou hem niet verbazen, het had de afgelopen maan zo veel gesneeuwd... De kater rekte zich even kort uit en liet een gaap uit zijn bek ontsnappen. Eigenlijk was hij ook wel een beetje moe en hij hoopte dat hij zometeen wel lekker kon slapen. Nu zijn grote broer een heel mooi nest voor hem in elkaar had gedraaid. Bluepaw keek met grote ogen naar Snowpaw. "ZOu je dat echt doen?" vroeg de kater met een open mond. Hij wist niet eens zeker of hij dat zelf wel zou durven. Het zeggen was één ding, maar hij was stiekem toch wel een klein beetje een watje. Maar als Snowpaw het zou doen, zou hij het ook doen.}

Bij het zien van zijn gapende broertje vroeg Snowpaw zich af of het niet beter was dat hij zijn kleine broer terug stuurde naar binnen zodat hij kon slapen. Aan de andere kant leek het hem beter dat de andere apprentice eerst in slaap viel, zodat er niet meer gesnauwd werd. Bluepaw keek hem met grote ogen aan na zijn opmerking en vroeg hem vervolgens of hij dat écht zou doen. "Als hij niet oppast!" Grinnikte Snowpaw, al meende hij hier geen barst van. Snowpaw was niet het type om anderen te pesten. Natuurlijk zou hij voor zichzelf opkomen, maar doorns in de nest van een ander leggen ging misschien wat te ver. "Maar boom klimmen," herhaalde Snowpaw nu ze buiten de apprentices den waren met een enthousiaste blik. Oh, hij was klaar wakker en Bluepaw had daarnet gegaapt! Hoe ging hij er voor zorgen dat hijzelf straks ook moe was en kon slapen?

_{Bluepaw keek met grote ogen naar Snowpaw. Hij had niet verwacht dat Snowpaw dat ook nog echt ging doen. Maar Snowpaw was een stoere grote broer, dus blijkbaar deden stoere katers dat. Toch goed om te onthouden. Bluepaw knikte dus ook wat stilletjes bij het idee en besloot het in de gaten te houden. Als Snowpaw dat deed, wilde Bluepaw erbij zijn.
Maar het ging niet langer over doorns in nesten. Het ging over bomen klimmen. Bluepaw hield zijn kopje wat scheef. Oh ja, bomen klimmen. "Ik heb nog nooit in een boom geklommen," moest de kater bekennen. Zijn mentor ging praktisch meteen toen hij apprentice werd de elders den in. Dus toen zat hij ermee. Hopelijk kreeg hij een nieuwe met de kittens die bijna zes maanden waren.}

Nee, de witte kater had niet door dat Bluepaw zijn woorden letterlijk nam. Naar zijn eigen idee had hij gewoon een grap gemaakt en was de grap voorbij dus ging het onderwerp verder naar boom klimmen. Toen Bluepaw hem dus vertelde dat hij dat nog niet had gedaan voelde Snowpaw een nieuwe vlaag van enthousiasme. Dus nu kon hij zijn broertje leren boom klimmen! "Oh! Dat wil ik je dan wel leren!" Miauwde Snowpaw en een grote grijns kwam op zijn gelaat terecht. "Zullen we dan morgen doen?" Vroeg hij vervolgens, want voor zo ver hij wist, was er morgen vast wel een gaatje te vinden om het kamp uit te gaan om boom te klimmen. Snowpaw was bijna twaalf moons, dus als hij het aan een andere warrior vroeg, mocht hij zijn broertje vast wel mee nemen.