May I stand unshaken

Onderwerp: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 18:25

Het was een kraakheldere nacht, iets wat vaker gebeurde als het weer zo koud was. Geen wolkje bedekte de hemel en hij kon alles sterren zien. Hij had al een tijdje zitten kijken, hij zou vanavond een van de warriors die de wacht had aflossen, maar nu nog niet. De bruine warrior had wat gedachten waar hij mee zat. Iets wat hij niet kwijt kon bij zijn clangenoten. Dus zou hij hiermee naar Oceanstar stappen. Zijn dikke pluizige staart zwiepte rustig terwijl hij naar Oceanstar haar nest liep. "Oceanstar? Mag ik een momentje van je tijd, wil je een stuk met me gaan lopen?" vroeg de bruine kater toen kalm, zijn zware stem klonk zacht in het donker. Zijn gele ogen leken bijna licht te geven in het donker terwijl hij in die van zijn leider keek.

- Alleen Oceanstar

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 18:42

WindClan

Leader

Het was een heldere nacht, wat betekende dat het ook een koude nacht was. De wolken hielden de warmte niet tegen waardoor het snel was afgekoeld. Warm was het al niet geweest, want Leafbare betekende lage temperaturen. Ergens was ze opgelucht dat het einde van dit seizoen naderde en ziekte redelijk was uitgebleven. Een paar pootstappen deden de slaperige kattin haar ogen openen terwijl ze een bekende bruine Warrior aanstaarde. Het was niets voor Wolfheart om zonder reden haar op te komen zoeken, waardoor ze haar kop schudde om wakker te worden en zich langzaam overeind duwde. . "Oceanstar? Mag ik een momentje van je tijd, wil je een stuk met me gaan lopen?" Vroeg de kater zacht, in het donker van de den. Zijn gele ogen donkelden in het duister, als twee eenzame sterren in de hemel. Voorzichtig sprak ze, haar stem laag en stil. "Ik mag het kamp niet uit, Routnose en Lizardpath willen mijn gezondheid in de gaten houden." Ze gaf hen groot gelijk, het verliezen van een leven had haar doen verzwakken ook al sterkte ze snel aan. Haar oortje bewoog ze nadenkend waarna ze zuchtte. "We kunnen wel een rondje om het kamp maken.." Stelde ze bedenkelijk voor, echt ver weg was ze dan niet en een beetje beweging was ook goed. Immers mocht ze niet te lang stilzitten als ze stijve spieren wilde tegengaan.

missy

Onderwerp: Re: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 19:03

Oceanstar duwde zich overeind. Ze was nog steeds niet de oude. "Ik mag het kamp niet uit, Routnose en Lizardpath willen mijn gezondheid in de gaten houden." hij knikte. Dat kon hij begrijpen. Het was verstandig van de medicine cats om haar hier te houden. "We kunnen wel een rondje om het kamp maken.." werd daarna voorgesteld. Wolfheart knikte weer. "Dat is ook goed, als je je goed genoeg voelt natuurlijk." maar het feit dat ze overeind was gekomen zei al genoeg. Hij liep iets vooruit en toen ze volgde keek hij achterom. "Heb je een plan, Oceanstar? Mocht RiverClan het in hun hoofd halen om ons uit te dagen tot een gevecht?" begon hij toen kalm. Hij wist dat ze hier liever niet over nadacht en dat hij zich helemaal niet moest mengen in dit soort zaken, maar hij was gewoon benieuwd. "De andere clans denken dat WindClan zwak is. Ik zie hun blikken, hoor hun verhalen. Ze hebben het fout." de kater drukte zijn nagels kort in het zand voordat hij verder liep. "Als RiverClan ons aanvalt hebben ze geen poot om op te staan. Ze hebben honger, je hebt ze gezien op de Gathering? Butterstar gedraagt zich alsof ze StarClan ik weet niet wat is, maar punt is; ze is zwak. Haar clan is zwak." zijn stem stierf kort weg in het duister, wachtend op woorden van Oceanstar. "Zijn wij sterk genoeg om ze van ons af te houden Oceanstar? Ik hoor dat sommige katten in de clan twijfelen of we het wel kunnen en of - met alle respect Oceanstar - jij het wel aankan." hij meende het niet om haar onderuit te halen. Maar hij had gewoon wat hier en daar opgevangen.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 19:34

WindClan

Leader

Hoewel ze nog niet de oude was, deden de bewegingen lang niet zoveel pijn meer als ze hadden gedaan. De reis terug naar het kamp was een ware hel geweest, Sugarcane had haar dan wel ondersteunde maar haar poten hadden haar gewicht nauwelijks kunnen dragen. De zorgen om Fawnkit waren ook sterk aanwezig geweest; immers kon de koude een kitten van die leeftijd nog behoorlijk te grazen nemen. De weg was warmer onder haar poten geweest, wellicht dat de bruine kitten daarom wel op het pad was gaan liggen. Ze had de gevaren van het naderende monster niet herkend. De kater knikte toen ze hem uitlegde dat ze in het kamp behoorde te blijven. Routnose en Lizardpath hadden een goede reden voor haar verblijf in het kamp. Ze was een kattin die nogal eens over haar eigen grenzen probeerde heen te gaan en de Medicine Cats probeerde haar daar tegen te beschermen. Een rondje om het kamp kon echter geen kwaad en zou hen ook beschermen tegen nieuwsgierige oren. Een beetje frisse lucht zou haar longen ook goed doen. "Dat is ook goed, als je je goed genoeg voelt natuurlijk." Mauwde de bruine kater waarna hij nogmaals knikte. Hij liep iest vooruit zodat de slanke kattin hem makkelijker kon volgen, de den uit en het kamp in. Waarna ze stil naar de uitgang vertrokken en in het donker gehuld naar buiten stapten. "Heb je een plan, Oceanstar? Mocht RiverClan het in hun hoofd halen om ons uit te dagen tot een gevecht?" Begon hij kalm, terwijl ze de benodigde stappen zette om naast hem te gaan staan, zodat hij niet over zijn schouder heen hoefde te kijken. "De andere clans denken dat WindClan zwak is. Ik zie hun blikken, hoor hun verhalen. Ze hebben het fout." De kater drukte zijn nagels kort in de harde grond terwijl Oceanstar ontspannen bleef staan. Natuurlijk baarde het haar zorgen, maar het onderschatten van een vijand was een ding dat de andere Clans nogal deden. "Als RiverClan ons aanvalt hebben ze geen poot om op te staan. Ze hebben honger, je hebt ze gezien op de Gathering? Butterstar gedraagt zich alsof ze StarClan ik weet niet wat is, maar punt is; ze is zwak. Haar clan is zwak." Juist om die reden zou Riverclan hen wellicht met rust laten. Windclan aanvallen terwijl ze zelf niet meer dan vel over been waren, was iets dat een groot gevaar op kon leveren. Windclan zou zichzelf met nagel en tand verdedigen, en zeker op eigen gebied kunnen winnen. "Zijn wij sterk genoeg om ze van ons af te houden Oceanstar? Ik hoor dat sommige katten in de clan twijfelen of we het wel kunnen en of - met alle respect Oceanstar - jij het wel aankan." Een grimas kroop kort over het verduisterde gezicht van de Leader voordat ze haar staart kort over de rug van de ander liet glijden. "Laat ze ons onderschatten, dat maakt het enkel makkelijker voor ons. Als ze ons niet als dreiging zien, en ze vallen aan kunnen ze nog best wel eens verrast worden. Dan slaan wij met volle kracht toe en laten we voor eens en voor altijd zien dat Windclan sterk is." Mauwde ze kalm en zelfverzekerd. "Ik genees, het kost tijd maar ik kom er wel bovenop. Tot die tijd zullen de Warriors vertrouwen in mij moeten hebben zoals ik jullie heb vertrouwd met mijn leven." Mauwde ze zacht en warm.

missy

Onderwerp: Re: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 20:35

Hij liep met haar langs de randen van het kamp, waar ze niet zo snel gehoord zouden worden. Ergens schrok hij een beetje toen hij haar staart over zijn rug voelde, hij was niet heel erg van dat soort.. intieme aanrakingen. Al ving hij misschien als iets anders op dan bedoeld werd. "Laat ze ons onderschatten, dat maakt het enkel makkelijker voor ons. Als ze ons niet als dreiging zien, en ze vallen aan kunnen ze nog best wel eens verrast worden. Dan slaan wij met volle kracht toe en laten we voor eens en voor altijd zien dat Windclan sterk is." hij snapte haar punt goed. Bevestigde het ook met een kort knik waarna hij even stil stond en zijn ogen sloot. Daarna draaide hij naar Oceanstar met nieuwe woorden klaar, maar ze ging verder. "Ik genees, het kost tijd maar ik kom er wel bovenop. Tot die tijd zullen de Warriors vertrouwen in mij moeten hebben zoals ik jullie heb vertrouwd met mijn leven." kort keek de kater naar zijn poten. "Dat snap ik Oceanstar, ik kan niet beginnen met indenken wat het kost om een leven te verliezen." zei hij toen kalm. Zijn gele ogen keken in haar blauwe. "Maar toch.. ik heb een gevoel, in het puntje van mijn staart. Ik krijg het er niet uit, ze plannen iets." misschien was hij gewoon wantrouwig en dacht hij teveel over dingen na, maar het lijnde niet uit voor hem. "Het is te stil aan de andere kant van de gorge. Te stil, als je het mij vraagt." zijn staart zwiepte kort voordat hij weer verder begon te lopen. "Ik zou graag willen vragen om een patrol. Drie katten inclusief mij, we verblijven een aantal dagen in de buurt van de gorge om te kijken of RiverClan inderdaad zo rustig is als je denkt dat ze zijn. Ik vermoed dat ze iets in hun schild voeren. Gladde vissen zijn het." mild geïrriteerd zwiepte zijn staart bij het uitspreken van zijn laatste woorden.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: May I stand unshaken za 9 maa 2019 - 22:23

WindClan

Leader

Het was wellicht niet normaal voor de kater dat ze haar staart kort op zijn rug legde; echter bedoelde ze er verder niks mee. Het was enkel een geruststelling. Oceanstar behandelde hem zoals ze wellicht haar familie ook zou behandelen en dat zorgde er voor dat ze meer geduld toonde en rust in het antwoorden van zijn vragen. Ze had vertrouwen in hem, anders had ze hem ook niet de leiding gegeven toen ze Riverclan om hulp had moeten vragen. Hij leek haar punt te snappen, Windclan werd altijd als de zwakste Clan gezien, maar ze waren voornamelijk wijs. Oceanstar had veel geleerd van haar communicaties met Starclan en ervaringen in deze wereld. Hij bevestigde het met een korte respectvolle knik waardoor ze warm glimlachte. Het waren wellicht niet de woorden waarop hij wachtte, maar ze was tenminste eerlijk. Kort keek Wolfheart naar zijn poten toen ze haar laatste woorden op een warme manier uitsprak. "Dat snap ik Oceanstar, ik kan niet beginnen met indenken wat het kost om een leven te verliezen." Ze knikte langzaam terwijl ze haar nagels in de grond zette. "Het is niet prettig, Starclan is een mooie plek maar geen plek waar ik wil zijn. Niet als ik onze Clan kan leidden en beschermen," Mauwde ze haar stem kalm maar houding een tikkeltje ongemakkelijk. De pijn die ze had gevoeld toen ze bij was gekomen was geen pretje geweest. De fonkelende gele ogen ontmoetten die van haar waardoor ze hem een intelligente en serieuze blik gunde. "Maar toch.. ik heb een gevoel, in het puntje van mijn staart. Ik krijg het er niet uit, ze plannen iets." Ze zuchtte zacht, het was meer dan een kleine kans dat Riverclan wat plande. Dit betekende dan ook dat ze op het minst alert moesten zijn. "Het is te stil aan de andere kant van de gorge. Te stil, als je het mij vraagt." Ze trok kort met haar snorharen terwijl ze nadenkend haar blik afwende naar de sterrenhemel. Het was goed om te merken dat ze niet de enige was die wantrouwig was naar katten buiten haar Clan. Zijn donkere staart leek weer te zwiepen voordat hij verder stapte. "Ik zou graag willen vragen om een patrol. Drie katten inclusief mij, we verblijven een aantal dagen in de buurt van de gorge om te kijken of RiverClan inderdaad zo rustig is als je denkt dat ze zijn. Ik vermoed dat ze iets in hun schild voeren. Gladde vissen zijn het." Mild geïrriteerd zwiepte de kater met zijn staart bij het uitspreken van de laatste woorden. Haar blauwe ogen gleden naar hem terwijl ze licht fonkelden met een nieuw soort innerlijke kracht en vertrouwen. "Maak een Patrol van vier leden, en wissel elkaar af. Voorkom uitputting en zorg dat je jaagt." Mauwde ze nadenkend en zacht. "Dan valt het minder op, gebruik waar nodig de tunnels. We willen ze in de gaten houden maar niet gezien worden." Mauwde ze met half dichtgeknepen ogen, het was duidelijk dat ze slinks was.

missy