You put on a faith facade, think you're holy when you're not. {Bloodpaw}

Bloodpaw geeuwde luid toen hij in zijn nest kroop. Het was een drukke dag geweest, her en der had hij met zijn mentor gewerkt maar had hij ook wat gejaagd om de clan te ondersteunen met het te kort aan vers prooi. Leafbare was niet zacht en vaak lag er elke dag een nieuwe verse pak sneeuw op de grond. Gelukkig was er afgelopen week een paar dagen zon geweest waardoor de witte deken van de grond gesmolten was, maar het mooie weer was al weer vervangen door de vieze winterse bui. Hmpf Natuurlijk. De dikke donkere wolken waren teruggekeerd en lieten vandaag een waterval naar beneden storten. Vooral toen de avond begon te vallen, het leek wel te stormen zo erg ging het te keer ineens. Even had hij gekeken naar de regen, de snelle spetters volgend met zijn ogen die op het bladerdak van de dennen vielen totdat slaap uiteindelijk zijn lichaam overnam en hij zichzelf richting zijn mosnest sjouwde. Toen hij zichzelf warm opgekruld had sloot hij zijn ogen en viel in zijn wel verdiende nachtrust. Jammer voor hem duurde zijn slaapje niet lang want toen de duisternis hem omarmde werd hij meteen terug gezogen en leek hij weer wakker te zijn. De stilte werd doorbroken door een snijende stem en met grote ogen keek hij op naar een rode she-cat die voor hem stond. Hij herkende de kat maar kon niet geloven dat ze nu voor hem stond, want de she-cat was nog maar pas vermist. Haar vacht glom door kleine sterren terwijl de rest van de den gehuld was met donkere schaduwen van de nacht. “L-lionstep..?” Sprak hij onzeker. Niet helemaal zeker van wat er nu gebeurde. Droomde hij? Of was dit.. Hij slikte. Kon het echt zijn wat hij dacht dat dit was? De zwart met rood gevlekte medicine cat apprentice hoopte eigenlijk van niet want dan betekende dit dat Lionstep zich bij Starclan gevoegd had en dood was..

Bloodpaw had zijn oren in zijn nek gedrukt en keek met een blik vol verwarring naar de sterren glinsterende she-cat voor hem. Kon dit echt een droom zijn van Starclan? Kon Lionstep echt nu hier voor hem staan? Nee.. Dan zou ze naar Acefray gaan, zijn mentor die al moons lang medicine cat was en niet hem die nog maar voor kort een apprentice was van de grijze tom. "Luister heel goed naar me Bloodpaw, ik heb niet eeuwig de tijd. Je moet iets voor me doen.'' De maine coon knikte. Zijn houding was ondanks zijn verwarring en het klein beetje uhmm angst.. toch serieus en klaar om het gene uit te voeren wat de rode warrior hem vroeg te doen. "Je moet mijn lichaam ophalen, ik heb niet veel tijd hier - dit is nieuw voor me." W-wat? Zijn groen met kopperkleurige ogen keken haar nu met nog meer verwarring aan maar Lionstep liet er geen gras over groeien en vertrok. Hij kreeg geen uitleg, gewoon niks. Enkel de mededeling om haar lichaam op te halen. Betekende dit dan echt dat ze dood was en dat dit geen vreemde droom was die zijn brein gecreëerd had? De tom negeerde zijn spontane midlifecrisis die hij nu op het moment kreeg en volgde de rode she-cat die gesierd was met kleine sterren. Even keek hij om en zag tot zijn verbazing zijn eigen slapende lichaam liggen in zijn mosnest. Wow! Was dit echt? Gebeurde dit nu werkelijk waar!? Zijn kop vulde zich met enorm veel vragen maar Lionstep was hier niet om deze vragen te beantwoorden, er was iets belangrijks wat gedaan moest worden. "Ik laat je nu zien waar het is, als je wakker wordt moet je diezelfde plek zoeken. Haal me alsjeblief terug." De tom hoorde haar stem breken en hij kon zich niet voorstellen hoe het zou voelen om toe te kijken hoe je eigen lijf die je achtergelaten had in de levende wereld weg zien te rotten. "Ik kan het niet langer aan om mijn lichaam weg te zien rotten. Geef me alsjeblief de begrafenis die ik verdiend heb als warrior van Shadowclan." De traan die van haar wang rolde liet zijn hart samenknijpen. Hij vond het verschrikkelijk voor de warrior dat ze zo aan haar einde gekomen was. Bloodpaw zal er alles aan doen om haar waardige afscheid te geven en haar een welverdiende rustplek te geven. "Wees niet verdrietig Lionstep, ik zal er alles aan doen om je een verdiende vaarwel te geven." Sprak hij zachtjes met zijn oortjes licht naar achteren gedrukt. "Kom mee, ik heb niet lang meer." En zo versnelde hun tempo tot ze aan kwamen bij de Swap cavern. De tom hield zijn kopje scheef. Hier waren Acorndust en Russterfur toch al geweest om te zoeken? Toch liep Lionstep hier zelfverzekerd heen en dook een grot in die verlicht werd door haar sterren gevulde pels. Zijn mond opende zich gefascineerd, dit was echt super cool! maar toen zijn blik eenmaal op het gene viel waarvoor ze kwamen viel echt zijn bek open. Dit was de eerste keer dat de jonge medicine cat apprentice een lijk zag en even kneep hij door de schrik zijn ogen dicht van het beeld. Het was heftiger dan verwacht. "Hier vind je me. Neem me mee terug naar het kamp en begraaf mijn lichaam alsjeblieft, voor mij, Bloodpaw." De tom knikte met zijn kop ergens anders naar toe gericht, het was niet niks om z'n dode lichaam te zien dat er maar onmenselijk bij lag. "Ik beloof het je Lionstep." Sprak hij verzekerd uit ondanks alle rare emoties die hij nu door zijn lijf heen voelde pompen. Het was echt geen fijn idee om straks naar een paar dagen oude lijk te zoeken die besmeurd was onder opgedroogde bloed. "Zeg Russetfur dat alles me spijt, dat ik haar kits prachtig vind, dat ik hoop dat ze sterke warriors worden, dat ik haar zo erg mi-" Huh? Nee wacht! Ging ze nu al? Nee dat kon niet! ''Dat zal ik doen maar.. - nee Lionstep! Wacht! Ga niet weg! Hoe bent u gedood!? Is het een gevaar voor Shadowclan zoals een- een..” Bloodpaw dacht diep na, dahmit. Waarom leek zijn kop ineens leeg te zijn? “Een vos? Of was het een indringer van een andere clan? Hoe moet ik uw leven wreken en de clan beschermen als ik niet weet wie of wat het was!?" Zijn stem klonk snel en gehaast maar de rode she-cat vervaagde rap en haar woorden waren stil. Zijn vragen konden niet beantwoord worden en de tom zal achtergelaten worden met de mysterie van wat Lionstep’s haar doodoorzaak was. Blood zag haar mond nog bewegen maar er kwam geen geluid. Verdomme! Waarom nu? Hij had zo veel vragen.. De tom wou in beweging komen maar voor hij maar een stapje kon zetten leek zijn lichaam op een noodrem te drukken en werd zijn zicht gitzwart. Bloodpaw werd weer teruggebracht naar zijn slapende lichaam en zodra hij zijn ogen straks weer zou openen in de medicine cat den dan stond er een belangrijke taak op hem te wachten.