{Moon} My fragile heart

<sub>De wind woei met een ferme bries over de berg heen. Shroud voelde haar pels heen en weer geblazen worden, waardoor af en toe een huivering over haar smalle lichaam heen ging. Maar ze hield vol. Ze was eventjes de grot uit gegaan om een rondje te lopen en ze zou niet ver gaan. Continu scanden haar ogen de lucht af, zoekende naar de zwarte silhouetten van de grote roofvogels tegen de bewolkte lucht. Maar voor nu leek het veilig. Het was een gewoonte die er in gehamerd zat. Meestal gingen ze dan ook met z'n tweeën naar buiten, maar Shroud wilde haar hoofd even leegmaken. Haar kittens zouden bijna to-be's worden en dan was ze weer vrij om te jagen. Maar waarom voelde ze zich dan zo onrustig?

{Eerste post voor Moon}</sub>  

Alleen op jacht gaan was niet al te slim, maar toch had Moon even het risico genomen. Helaas voor hem had hij na een mislukte jacht zich even moeten verstoppen onder een paar rotsen. Grotere vogels hadden het op hem en zijn prooi gemunt. Gelukkig voor de bruine kater hadden ze enkel het konijn te pakken gekregen en niet hem. ALs Moon nu een beetje sterker was geweest of een guard mee had gehad zou hij niet een, maar twee prooien gevangen hebben. Maar helaas... Hij kende zijn limieten en hij wist dat deze taak hem te groot was. Dus toen de roofvogel zich tegoed begon te doen aan het vlees draaide hij zich zowat meteen om. Tijd om hier weg te komen nu het gevederde monster bezig was. Met snelle passen wandelde de hunter verder, af en toe eens omkijkende naar de hemel.... Hij vertrouwde het niet helemaal... Dus hij zou maar een guard gaan halen in de cave en het nog eens gaan proberen. Na enkele minuten te hebben gelopen, rook hij plots een maar al te bekende geur. Even richtte hij zijn donkere oortjes op waarna hij kort rondkeek. Ah... Shroud, zijn oude apprentice. Een kleine, vage glimlach kwam op het gelaat van de kleine tribekat en met een paar kleine sprongetjes benaderde hij de lichtgekleurde poes. "Hallo Shroud," begroette hij haar kalmpjes. Er waren maar weinig katten die hij uit zichzelf zou benaderen; zijn ex apprentice was een van die katten. "Even de poten aan het strekken?"

_{Het scheelde voor Shroud dat ze niet heel erg lang meer alleen was. Haar stormachtige gedachten over van alles en nog wat werden onderbroken door de aanwezigheid van een bekend donker gelaat. Shroud's frons viel weg bij het aanzicht van haar oude mentor en ze begon zachtjes naar hem te glimlachen. Ze had altijd wel goed met hem kunnen opschieten. Hij was welkome afwisseling in haar veel te perfectionistische buiten. "Hey Moon," groette ze de kater, "klopt, na zoveel manen in de nursery liggen, wil je er nog wel eens een keer uit." Haar blik ging weer even kort naar de hemel. Het was niet eens de bedoeling geweest om in de nursery te liggen, maar goed. "Wat brengt jou hier dan? Jagen?"}