Ruckus

Even trok ze met haar oren terwijl ze kalm verder liep, het o zo bekende terrein over. De tabby zou normaal helemaal niet moeten weten waar het kamp lag maar ze had zo haar twijfels. Hoe dan ook trok zij de kop terwijl ze kalm af en toe even met haar oren trok. Soms hoorde ze de ander even niet, maar dan keek ze niet om. Het lag niet aan haar om te zien of de deputy mee was of niet. Toen ze dichter bij het kamp kwamen zag ze steeds meer katten die haar vragend aankeken. Hoe dan ook leek er niet teveel vijandigheid te zijn, een beetje spanning, maar meer was er niet. Het was altijd een beetje naar vreemde katten in je land te hebben, maar SHadoclan en Windclan waren op goede voet met elkaar. Ze wist dat het een heel andere paar mouwen zou geweest zijn als ze aan had komen zetten met een viseter. Nja, niet haar probleem. Kort liep ze de put in waarbij ze zichzelf door de tunnel wurmde. "Mam! Oceanstar?" riep ze even nijdig, luid en duidelijk van slag. Ze trok even met haar oortjes en ging toen gaan zitten waarbij ze even rustig haar poten begon te wassen, alsof het haar allemaal niks kon schelen.

- Open nadat Acorndust heeft gepost

Na Acefray achtergelaten te hebben in Shadowclangebied was hij Burnetbliss naar Windclan gevolgd. Het moest tenslotte aan Oceanstar duidelijk gemaakt worden dat Windclankatten niet zomaar op Shadowclangebied mochten komen zonder dat daar toestemming voor was gegeven. Ook al kwamen ze om Pepperkit te zien, dan nog was dat niet de juiste manier om dat te doen. Hij bleef stil tot ze in het kamp waren, waar hij rustig wachtte tot Oceanstar zou komen. Het was voor hem de eerste keer dat hij in het Windclankamp was, maar dat maakte niet uit. Hij was alleen benieuwd hoe de clan op zijn aanwezigheid reageerde.  

Lizardpath had de vreemde geur al snel opgemerkt vanuit haar den. Zo'n Shadowclangeur of eender welke andere geur die niet afkomstig was van Windclan, viel meteen op in het hartje van het Windclankamp. Ze stak haar kopje uit haar den en keek vanaf daar naar het schouwspel. Haar ziekte had haar verzwakt, maar dat wilde niet zeggen dat ze niet graag op de hoogte was van wat er in haar clan gebeurde. De ziekte had ze bijna uit haar lichaam gekregen, maar het gemis van haar vrienden en geliefden om haar heen, was iets dat nog wel even zou blijven steken. Het leek alsof alle katten om haar heen waren verdwenen. Als medicine cat kon ze met iedereen praten, maar dat was toch net wat anders dan een deftig gesprek dat niet over medicijnen en ziektes ging. Ze hield zich voorlopig ook op de achtergrond en keek vanaf een afstand naar wat er gebeuren zou. Een Shadowclan deputy verscheen dan ook niet zomaar in het kamp van een andere clan.

Haar felle blauwe ogen flitsen op bij het zien van de gevlekte kater. Sinds hij de nieuwe rang had was hij niks meer dan een misselijkmakend hoopje, maar dan met een spotlight erop. Het was alsof je afval op een zilveren plaatje wilde serveren; hoe je het ook draaide of keerde het was en bleef nutteloos. De haren in haar nek rezen bij de woorden van de deputy en kort snoof ze waarna ze even haar staart heen en weer bewoog. "Dat gaat je niks aan Stallionheart, dat zullen Oceanstar en Acorndust persoonlijk bespreken. Alleen." zei ze strak terwijl ze hem vurig aankeek. Er was geen reden om hem hierin te vermengen, zeker niet. En zo wel kon ze haarzelf nog meer in de miserie draaien. Even spande ze haar spieren aan waarna ze kort even oogcontact maakte met de tabby van shadowclan en een kort gebaar met haar staart deed. Wat hij ervan vond mocht hij zelf weten. Rustig wandelde ze naar de leaders den, hopende dat haar moeder en... Of diens vriendin er waren. "Oceanstar," sprak ze nogmaal, de irritatie in haar stem werd duidelijk hoorbaar.