So enemies beware

_{Swallowflight moest even een frisse neus halen. Herondulcet had gezegd dat het mocht, dat zij op de kittens zou letten. Dus had ze tegen de deputy gezegd dat ze even zou gaan jagen, immers was ze één van de beste jagers in Thunderclan. Daarom mocht ze ook weg, hoewel ze wel een paar boze blikken naar haar toe geworpen kreeg van voornamelijk de Queens en Elders. Daar trok ze zich niks van aan, want wat boeide haar wat die anderen van haar vonden? Ze liep met een zucht door de doorntunnel, waarna ze direct richting de Tallpines liep. Dat was haar meest favoriete plek om te gaan jagen. Ze kon niet precies uitleggen waarom. Maar van jagen zou niks komen, want ze werd afgeleid. Een vage kattengeur drong haar neus binnen, maar die was absoluut niet van Thunderclan. Swallow fronste, waarna ze toch besloot de geur te gaan volgen. Helaas had ze één probleem; de indringer had de wind mee, waardoor die waarschijnlijk allang haar geur geroken had.}

_{Het queenzijn had Swallow traag gemaakt, minder alert. Ze was niet meer gewend om zomaar aangevallen te worden. Maar nu werd ze het toch. Een gewicht landde op haar en Swallow zakte instinctief door haar poten, waarna ze geschrokken gromde. Ze voelde nog geen nagels in haar rug, wat betekende dat het niet direct een gevaar was. Maar toch schoot ze met alle kracht die ze had naar voren, proberend om de kat op haar af te krijgen. Eenmaal een paar meters verderop kwam ze tot stilstand om haar aanvaller te bekijken. Haast had ze de kater niet herkend, maar die groene blik kon ze uit duizenden herkennen. Met ontzag en afkeer keek ze de ander aan. "Hazelfray, wat moet je hier?" miauwde ze op een rustige toon, hoewel ze zich alles behalve rustig voelde. Deze kater mocht ze niet als vriend beschouwen, immers had hij de Clan maanden geleden al verlaten. Hij was nu vijand, en op de verkeerde plek.}

_{Swallow zette behoedzaam een paar stappen achteruit. Deze kater kende ze niet, of wel? Waar was hij in die maanden gebleven, waarom was hij niet teruggekeerd? Swallow vroeg wat de voormalige Thunderclankater hier deed. Antwoord op die vraag kreeg ze niet, enkel het simpele zinnetje dat 'Hazelfray dood is'. De zwarte poes keek de ander vragend aan. Sorry, wat? Wat moest dat dan betekenen? Perplex keek Swallowflight toe hoe de Rogue krankzinnig lachte, om vervolgens weer helemaal serieus te zijn. "Mag ik niet eens meer hallo zeggen tegen mijn allerbeste vriendin?" vroeg de ander opeens redelijk verontwaardigd. Hij klonk nu weer een beetje als Hazel, wat Swallow enkel wantrouwender maakte. Toen de kater opeens dichterbij kwam, kennelijk proberende haar wang te likken, dook Swallow naar links, weg van de kater. "Nogmaals, wat doe je hier?" hervatte ze zichzelf. Ze wilde geen theekransje houden, al helemaal niet met zo'n krankzinnige kater als hij.}

_{Kennelijk was haar nogal instinctieve reactie niet goed gevallen bij de kater voor haar neus. Deze sloeg zijn klauwen uit, waarschijnlijk dreigend bedoelt. Swallow bestudeerde de kater eens even goed. Kon ze hem aan, mocht het gebeuren dat er een gevecht zou uitbreken? Op zich had ze één groot voordeel. Swallow was beter verzorgd, was op haar eigen territorium en er waren vast wel wat patrols gaande. "Ik heb niks meer, geen eten, geen warm mosbedje, geen... Geen liefde," Swallow zuchtte even, waarna ze haar ogen kort sloot. Ze liet haar schouders zakken, en keek de ander een beetje meewarig aan. Oh nee, wacht, hij was nu een vijand. Maar nu nog niet, nog niet. Zolang het bij deze conversatie bleef, en de kater vervolgens weer weg zou gaan was het goed. Zo niet.. daar wilde ze nog niet aan denken. "Laten we dan beginnen met wat je naam is, aangezien je kennelijk niet meer Hazelfray heet." begon ze, lichtelijk geïrriteerd. Waarom moest dit haar weer overkomen wanneer ze alleen maar naar buiten kwam voor een frisse neus.}

_{Ooh wat was deze kater gevaarlijk. Zo onvoorspelbaar, Swallow moest voorzichtig blijven. Elke beweging kon het einde betekenen van het gesprek, het begin van een gevecht. Ze volgde de kater zijn bewegingen, hij likte over een verse wond. Huh, dus hij was een vechtersbaasje geworden. Ze dacht al bijna dat hij haar vraag niet zou beantwoorden, maar toen kwam er een korte woord uit zijn bek. "Ra," hoorde ze hem zeggen. Ze wiebelde even met haar oortjes. Wat een... bizarre naam. Het volgende wat uit zijn bek kwam was nog vreemder. Branch... trove? De versierder van Snowdance, Redpetal en Sandflower? Had hij ook Hazel, nee, Ra weten te versieren? Het leek haar echter niet verstandig daar op in te gaan. "Ra." besloot ze maar te zeggen, vragend de ander aankijkende. Dit, eh, had ze niet verwacht vandaag.}

_{Swallow keek geërgerd naar Hazel, nee, Ra die nogal.... tja hoe kon je het noemen. Hij zei in ieder geval niet op de liefste manier of ze niks anders kon zeggen. Swallow zuchtte en rolde even met haar ogen. "Sorry hoor, jij bent degene die opeens op komt dagen. Ik dacht dat ik gewoon even een frisse neus ging halen, dit was niet wat ik van deze dag had verwacht." flapte ze eruit. Oeps, daar was de oude Swallow weer. Ze volgde de poot van Ra die met de klauwen uit de hulzen door de grond ging. Toen Ra over de melkgeur begon, verstarde Swallow weer. Oh, oh, dat had hij goed geroken. "Ja, ik ben trotse mama van vijf, en daar had ik jou niet voor nodig, helaas." miauwde Swallow vervolgens. Zou ze het zeggen, dat ze nu haar grote liefde had gevonden in Herondulcet, de zus van Ra? Voor nu wachtte ze even af op wat er komen zou.}

_{Eigenlijk was het best grappig, deze gebeurtenis. De vroegere Swallow had gierend over de grond gerold. Want, little did Ra know, de zwarte poes was ervan doorgegaan met diens zus. Dat was best ironisch, gezien het feit dat Swallow vroeger heel erg verliefd was op de krankzinnige kater voor haar. Je zou je het je bijna niet meer kunnen voorstellen, want ze waren beiden opgegroeid en hun eigen weg gegaan. Hazel, Ra, whatever, sprak dat ze dit maar niet tegen haar jongere ik moest zeggen. Swallow grinnikte zachtjes, en schudde met haar kop. Ze liet het dit keer toe dat de bruine kater haar een kusje op de wang gaf, want ach, wat boeide het ook. "Oh, Ra." begon ze geamuseerd, hem met twinkelende oogjes aankijkende. "Je weet niet eens wie de vader is..." ging ze verder, met een brede grijns op haar gezicht. Ja, ze vond dit absoluut hilarisch. "Of wat ik eigenlijk moet zeggen, de andere moeder."}

_{Blijkbaar dacht Ra dat hij hier de situatie onder controle had. De woorden die hij uitsprak verrasten haar welvoegelijk, en ergens voelde ze zich gekwetst. Dacht Ra zo laag over haar? Dat ze haar partner zou verraden door een lekkere tijd te hebben met een of andere kater, een niemand? Nee, zo was Swallow absoluut niet. "Ra, ik denk dat je het niet helemaal begrijpt." sprak Swallow hoofdschuddend, zachtjes lachend. Zij? Een Snake-hearted? Nee gek, ze had deze uitbreiding van het gezin samen met Herondulcet gepland. "Ik heb kittens samen met mijn yin, van een donor." legde ze langzaam uit, alsof ze tegen een kitten Starclan moest uitleggen. Nee, dit was ronduit hilarisch. Nu moest ze nog subtiel laten weten wie haar partner daadwerkelijk was, maar dat was voor later. "De kittens zijn dus eigenlijk hallfsiblings, maar ze groeien op als volle siblings. De vader is niet in beeld."}

_{De reactie van Ra kwam totaal onverwachts. Hij was boos, waarom was hij nou opeens boos? Oh natuurlijk, hij was jaloers. Swallow keek de ander met vernauwde ogen aan. Hij had echt verschillende kanten in zich. Het ene moment wilde hij haar nog kusjes geven, nu leek het alsof er een soort raas door zijn hoofd ging. Alsof hij klaar was om te moorden. "Alsjeblieft alsof iemand om jou zou kunnen geven. Je bent een lelijk persoon van binnen en van buiten, god dat je zou denken dat jouw yin van je houdt is lachwekkend." Was dat waar? Was ze lelijk? Was ze raar? Hield Heron wel echt van haar, of was het puur omdat ze zo zielig was? Swallow keek de ander met grote ogen aan. Zo diep in gedachten zat ze, dat ze er met een pijnlijke kreet uitgehaald werd. Ra's klauwen zaten diep in Swallow's poten. "Diegene van wie jij zoveel houdt is er alleen maar omdat ze je zielig vinden, een zielig hoopje niks dat nergens goed voor is en die beter weg kan lopen. Weg van ThunderClan. Sluit je anders gelijk aan bij BloodClan, je zou er perfect tussen passen, zo'n beest als jij." Swallow keek de ander enkel aan. Leeg, gewond. Een oude vlam van woede laaide op. Hoe durfde hij deze dingen over haar te zeggen? "Kijk eens naar jezelf, wat voor scharminkel jij bent." spuugde Swallow plotseling. "Ik snap wel waarom Branchtrove zijn leven heeft ontnomen. Iedereen zou dat doen als zij met jou opgescheept zaten." Ze trok haar linkerpoot uit de ijzeren greep van Ra om vervolgens haar klauwen uit de hulzen te laten schieten om uit te halen naar het verbrande gedeelte van zijn gezicht.}

<sub>Ze had het weer geflikt hoor. In onder anderen hun huid kruipen, daar was Swallow meester van. Anderen raken, anderen woedend maken. Dit had ze al meerdere malen gedaan met Claw, haar nemesis. Nu was het Ra bij wie het gelukt was. Maar was dit wel een strak plan geweest? Net zoals bij Claw, dat had ook niet echt heel goed uitgepakt. Daarvan had ze nog een litteken die haar daar elke dag aan herinnerde. Wat voor dom wicht ze was. Misschien had Ra wel gelijk met z'n woorden, was ze het niet waard. Want oh, oh, oh, wat was ze soms impulsief. Ze zag pijn in de kater zijn ogen. Ze had iets geraakt, daar was ze zeker van. Maar de pijn werd al snel weer vervangen door immense woede. Ze werd aangevallen. Ze voelde zijn tanden in haar nek, zijn klauwen op haar zij, op haar gezicht...

Stop. Dit kon niet langer! Swallow dook instinctief ineen, wat niet persé een goede zet was. Ze voelde haar huid opentrekken, op haar nek, het gevaarlijkste plekje op haar lichaam. Ze probeerde onder hem vandaan te komen door met al haar kracht naar achteren te gaan. Ze voelde bloed in haar ogen komen, ze zag letterlijk een waas van rood. Een rommelend geluid verliet haar borstkas, waarna ze haar hoofd naar links deed om hem te bijten. Wat eens haar beste vriend was, haar crush, was nu haar grootste vijand. Dit was een kwestie van leven en dood.</sub>