They weren't kidding

Sinds Annuletkit zijn oogjes opengedaan had, was hij iets beweeglijker geworden. Hij lag een hele tijd met zijn snuitje naar een bepaalde kant gericht, waarna hij zich omdraaide en op een andere manier opkrulde zodat hij ergens anders naar kon kijken. Desondanks had hij niet het activiteitsniveau van een normale kitten van zijn leeftijd. Hij was rustig en had praktisch geen piepje meer gelaten. De meeste anderen waren al volop aan het ontdekken, aan het praten en aan het leren; maar het leek allemaal geen nut te hebben. Waarom zo veel moeite doen?

+Burnetbliss eerst

Als een soort vloek werd ze steeds aangetrokken tot dit deel van het kamp. Ze haatte het. Ze wilde helemaal niks meer temaken hebben met de twee vieze broers. Ze vond ze maar niks, ze waren immers raar en gewoon puur lelijk. Dat kon gewoon haar kinderen niet zijn, punt andere lijn weet je wel. Maar goed, niemand wist het... Of liet het blijken dat ze het wisten. Ze mochten opgroeien met het denken dat hun ouders rogue ofzo waren... Of zelfs bloodclan. Alles beter dan dat ze dachten dat zij hun moeder was. Kort trok de rossige poes even met haar oortjes toen ze in haar ooghoek Annuletkit zag bewegen. Het handicapje van het nestje. Met maar drie poten zou hij nooit warrior worden. Ze had hem beter ook aan de roofvogels gevoerd, dan had Aldrei tenminste nog een extra snack.

Een lichtgekleurde kattin met een bekende geur kwam de nursery ingelopen. Hoewel Annuletkit's lichaam amper bewoog, volgde hij haar beweging met zijn blauwe ogen. Hij kende haar niet, maar ze voelde bekend. Dat was echter een gevoel dat met de ouderdom langzaamaan zou verdwijnen. Hij zou nooit weten wat ze voor hem betekend had of hoe liefdeloos ze hem en zijn broer op de wereld had gezegd. Hij zou het nooit weten, niet tenzij ze het hem vertelde. Maar die kans zag er momenteel klein uit. De crèmekleurige poes leek hem op te merken en hoewel Annuletkit nog te jong was om te snappen, kromp hij ineen bij de blik die hij van haar kreeg. Alsof hij kon voelen wat ze over hem dacht. Hij trok zijn drie pootjes in bijna als om te verbergen dat hij er maar drie had. Alsof dat hem zou beschermen.