We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
De grote kater had heimwee gekregen aan oude vrienden, iets wat maar op een manier op te lossen was: ze opzoeken. Ace was nooit comforttabel geweest om enkel en alleen in Shadowclan te blijven. Zijn hart was altijd uitgegaan naar alle clans en diens bewoners, al was het over de moons heen wel minder bereikbaar geworden. Veel dingen hadden zijn pad geblokkeerd en hij had geleerd hoe hij de leiding moest nemen wanneer nodig, hoe hij keuzes moest maken die misschien niet altijd leuk waren. Hij was ouder geworden. Maar in dit lichaam van een groot warrior en medicine cat zat nog altijd die apprentice die enkel wilde spelen en vrienden wilde maken. Voor hem waren sociale contacten enorm belangrijk. Vandaar dat hij menig grens had genegeerd om bij de rand van Windclan gebied te komen. Hier plantte hij zijn kont neer op het grassige ondergrond en wachtte op gezelschap. Het was gegarandeerd dat íemand langs zou komen.
+ Oceanstar
Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day
Oceanstar
StarClan
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
De kattin had de laatste Moons zeker veel littekens erbij gekregen. Eerst in het gevecht met Luvon, de vader van haar halfbroer en diens zus Butterstar. Daarna had ze een gevecht met Dinspots gehad omdat hij haar woorden niet wilde accepteren; de Clan was in opstand geweest en dat had er voor gezorgd dat ze niet geheel terecht, zo gehandeld had. Het was niet iets om trots op te zijn. Ook had ze Acefray en zijn nieuwe Apprentice niet goed benaderd. Haar blauwe ogen gleden langs de stille, heldere lucht terwijl ze moeizaam slikte. Haar vrienden hadden haar nog niet verraden, al had Tallstar het gevecht nooit op moeten breken. Shadowclan had er niks mee te maken gehad, en ze hadden de Heatherfields verloren terwijl ze zelf in gevecht was geweest met een zwarte Bloodclanner om Bloodpaw te redden. Bloed had gevloeid die dag, voornamelijk van haar. Ze had een leven geven en in Starclan de brute waarheid geleerd over her gevecht. Onschuldige katten waren dood gegaan, haar ogen stonden somber terwijl ze langzaam in de richting van de grens stapte. Haar blauwe ogen gleden naar een bekend gestalte die ze al in geen tijden meer had gezien. Acefray... Aarzelend stapte ze stijf op hem af waarna ze haar kop begroetend tegen zijn stevige schouder drukte. "I-is Bloodpaw... in orde? De Bloodclanner..." Ze kon de woorden nauwelijks over haar lippen krijgen terwijl ze haar tanden op elkaar klemde. "Wilde hem doden... ik.. ik heb hem niet erna gezien. Ze was sterk..." Haar stem klonk zwak terwijl ze haar haren licht opzette, tegen de kilte van de herinnering alsmede de koude wind. Haar wonden zagen er redelijk goed uit, al was het duidelijk dat ze niet super oud waren. Even oud als die van Bloodpaw, een plus een was twee.
Het duurde niet lang voor een bekende in de verte kwam opdoemen. Een gestreepte kat die hij maar al te goed kende en waar hij veel mee had meegemaakt. Oceanstar, leader van Windclan, in zijn hart nog altijd die apprentice die hij tegenkwam bij de doodsbessen. De kater had een groot hart vol vergeving, zelfs voor deze poes die hem pijn had gedaan de laatste keer dat ze samen waren gekomen. Hij snapte het, hij had ook veel katten pijn gedaan. Het was niet erg om fouten te maken. Vandaar dat hij langzaam omhoog kwam toen ze dichterbij kwam en zijn grote kop op haar rug legde in een volledige omhelzing. Ze begon te spreken over recente gebeurtenissen en hij duwde zijn snuit dichter tegen haar lichte pels aan, om hierna enkele zorgzame likken over haar kop te geven. “Shhhht, kalm maar. Het is al goed” Zijn toon was warm en vaderlijk, iets wat hem eigen was. De kat was altijd een vader geweest voor iedereen die hij tegenkwam “Bloodpaw heeft er enkel littekens aan over gehouden en weer volledig aan het werk. Maak je geen zorgen om hem.” Zijn blik verzachte zich bij de gedachte aan zijn apprentice. “Hij is een perfect voorbeeld van wat ze zeggen over Shadowclan, dat de koude wind ons sterk maakt. Hij is sterk” Hierna begon Ace simpelweg met de ander schoon te likken, lange en rustgevende stroken van zijn tong aan de randen van haar nieuwe littekens. “Bedankt Ocean, ik weet wat het je heeft gekost” Kort zuchtte hij terwijl zijn blik naar de hemel gleed.
Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day
Oceanstar
StarClan
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
Het was goed om de oudere kater te zien. Een vriendelijk gezicht die haar Moons kende. Haar blauwe ogen stonden kalm en emotioneel terwijl ze de ander meteen naar zijn Apprentice vroeg. Ze had nooit mee gekregen hoe het voor de jonge kater was afgelopen. Met goede reden, immers had het haar een leven gekost. Niet alleen dat, Riverclan had zich volkomen op Windclan gestort als een bloeddorstige hond die niet los wilde laten. Dit alles had er voor gezorgd dat ze in Starclan op de extreme verliezen werd geattendeerd en terug keerde vol wanhoop in haar hart. Zodra ze dichterbij kwam, stond de grotere kater langzaam op waarna hij zijn kop op haar rug legde. In een omhelsing van trouwe vrienden. Zodra ze verder sprak over de genadeloze aanval, duwde hij zijn snuit voorzichtig wat dieper in haar vacht waarna hij zorgzaam wat likken over haar kop gaf. Het was duidelijk dat hij haar had vergeven. "Shhhht, kalm maar. Het is al goed” Mauwde de kater warm en vaderlijk. Het was de enige geruststelling die ze nodig had om haar stijve lichaam wat te ontspannen. “Bloodpaw heeft er enkel littekens aan over gehouden en weer volledig aan het werk. Maak je geen zorgen om hem.” Zijn blik leek wat te verzachtten; het was duidelijk dat hij veel om de Apprentice gaf. Hij had een goede opvolger gekozen, of Starclan had dit gedaan. “Hij is een perfect voorbeeld van wat ze zeggen over Shadowclan, dat de koude wind ons sterk maakt. Hij is sterk” Ze had altijd gedacht dat de wind op haar territorium toch wat heviger woei. Wellicht omdat ze minder struiken en bomen hadden om het ergste tegen te houden. Hierna begon hij haar vacht schoon te likken, waardoor ze haar pijnlijke en zware lichaam langzaam liet zakken en een zachte zucht over haar lippen gleed. Lange en rustgevende stroken met zijn tong langs de nieuwe littekens, het trok met sommige bewegingen nog ietwat onprettig maar het had erger kunnen zijn. Veel erger. “Bedankt Ocean, ik weet wat het je heeft gekost” Verbaasd keek ze de ander aan. Haar wonden hadden het aan kunnen geven, maar deze waren al goed aan het helen. Had hij het toch in een opslag kunnen zien? "Ik zal mijn leven neerleggen voor elke Medicine Cat, zeker tegen Bloodclan. Het is een eervolle manier. Zelfs hen die ik eerst niet goed beoordeeld heb." Mauwde ze zacht, haar blauwe ogen glommen even terwijl ze moeizaam slikte.
Onderwerp: Reaching 
ma 10 jun 2019 - 14:14
