Hallo, en: gefeliciteerd

Onderwerp: Hallo, en: gefeliciteerd di 25 jun 2019 - 13:32

Het was gewoonweg outrageous. Tall was blijkbaar al zijn manieren verloren en vergeten terug te vinden, maar beste mensen, inmiddels had de kater door waar ze waren, had hij ze opgezocht, en handelde hij weer volkomen naar protocol. Of tenminste, naar zijn protocol. Wat inhield dat hij de eerste de beste warrior had aangesproken met hem mee te gaan, een ander de opdracht had gegeven Acorn te laten weten waar hij was, en vervolgens in de richting van Thunderclan was gelopen. Verschrikkelijk gewoon, dat hij ondanks de tijd dat Thorn nu al leider was, nog nooit een officieel bezoek had geleverd om hem te feliciteren.

Maar Tall was de slechtste niet, dus gold de 'beter laat dan nooit'-regel. Wat precies de reden was dat hij met een eekhoorn en een kikker als geschenken, in het Thunderclanterritorium stond. Hij brak zijn hoofd over waar dat kamp ook alweer was - ooit was hij er geweest - maar besloot vervolgens dat het makkelijker was om hier te wachten tot ze opgehaald zouden worden. Thunderclan geur rook hij altijd van verre, dus de andere clan zou hem vast ook snel genoeg doorhebben.

Note: Tall komt op visite! Hij staat nog in het territorium maar wordt graag door een aardige warrior naar het kamp gebracht om Thorn te spreken (: Er is 1 shadowclanner bij

#Awesome:

Bloomburrow liep rustig door het territorium. De laatste manen leek de chaos wat gestild te zijn, waardoor ze meer op haar plooi kwam. De witte kattin had net een kleine rat gevangen en begraven naast een boom, toen ze plots oog in oog stond met twee Shadowclanners. Haar verschillend gekleurde ogen werden groot en ze zette geschrokken een stap naar achter. Oh oh, dit kon niet goed zijn. Als ze besloten aan te vallen was ze dood.. Maar ze kon hen ook niet alleen achter laten hier, want alarm slagen was niet één van haar talenten. Niemand zou snappen wat ze bedoelde.

Ice liep door het bos, ze was eigenlijk op jacht, maar had nog niets kunnen vangen, dus had ze tot nu toe niets beters kunnen doen dan wat random heen en weer lopen
Maar, vlakbij de ShadowClan grens, vulde haar neusgaten zich met ShadowClan geur. Maar ze rook ook Thunderclan geur, en even begreep ze er niets meer van. Toen besloot deze na een tijdje nagedacht te hebben, om tevoorschijn te komen. Ze liep door de laatste struiken heen, en kwam oog in oog te staan met twee ShadowClanners, en Bloomburrow! Ze mauwde een beetje verward:Wat doen jullie hier?

Het duurde niet lang voor hij bezoek had en met een grijns in de gezichten van twee ietwat gechoqueerde Thunderclanners keek. "Howdy," Mauwde hij. "Ik moet Thornstar spreken," Of naja, moet, wilde meer. Maar dat klonk zo matig. Al klonk zijn verklaring nu niet heel veel beter omdat het wat gemuffled werd door de prooi in zijn mond. Relatief onbeleefd maar zijn starclan-puntjes zouden vast gecompenseerd worden door zijn goede idee Thorn te feliciteren. Hoopte hij maar.

#Awesome:

Langzaam stapte de poes door het territorium, ze was een rondje aan het lopen om haar hoofd van dingen af te krijgen. Na een halve ochtend in een nursery vol gillende en wilde kittens moest ze eventjes rustig aan doen. Een geur kwam haar neus in die ze maar al te goed kende, te dicht bij. Meteen schoot een kat in haar hoofd die dom genoeg kon zijn om zo een territorium op te lopen. Sterker nog, hij mocht dit vanwege zijn aanstelling. Mistgaze kwam in beweging, ondanks alles wou ze niet dat clangenoten haar vriend oneerlijk zouden onthalen.
Maar het was niet de kat die zij in haar kop had zitten. Toen Mistgaze aankwam bij de plek waar hij zou moeten staan, stond daar een ander. Zeker ook een bekend gezicht, het was Tallstar. Niet Acefray. Mist haar snelle ademhaling probeerde ze langzaam te kalmeren. Het idee om hem weer te zien na alles bracht haar lichte paniek, liet haar bloed sneller stromen. "Wat doen jullie hier?" vroeg Icesong meteen. Mistgaze keek kort naar de warrior. "Icesong, dat is toch geen manier om tegen een clanleider te praten." stelde ze toen kalm. Haar blik ging naar Tallstar, hij had eten bij zich?Was het op hun grond gevangen? Mistgaze twijfelde, zij hadden niet zoveel kikkers en Tallstar was echt niet zo dom, toch? "Ik moet Thornstar spreken," hij moest? Een ongemakkelijk gevoel trok over Mistgaze haar rug heen. "Tuurlijk, Tallstar. Ik weet zeker dat Bloomburrow en Icesong je goed kunnen begeleiden naar het kamp, toch?" haar blik gleed kort over de twee warriors. Niet dat ze veel keus hadden in deze kwestie.

You call and I respond
The sparrow and the song
I miss you when you're gone

Twee andere Thunderclanners verschenen aan haar zijde, waarop Bloomburrow zich licht ontspande; vooral toen ze Mistgaze zag, die Icesong zei dat dat geen manier was om tegen een clanleider te spreken. Even was ze blij dat ze niet kon spreken, want ze had waarschijnlijk ongeveer dezelfde reactie gehad. Haar blik gleed weer naar de twee Shadowclanners, onzeker. Tallstar moest blijkbaar Thornstar spreken. De medicine cat maakte echter duidelijk dat ze niet zou blijven en dat zij en Icesong de leider naar het camp moesten begeleiden.. Even slikte de poes angstig. Haar tweekleurige blik gleed over de andere warrior, naar Mistgaze, en toen ze haar blik ontmoette knikte ze even. Ok, ze kon dit heus wel. Er was niks aan. Gewoon teruglopen naar het camp met de Shadowclan leider op haar hielen. En ze was niet alleen; Icesong was er ook nog om hun vragen te beantwoorden.

Zo, het duurde niet lang of er arriveerde een hele gathering bij zijn plekje. Met een schuin hoofd keek de kater toe hoe de medicine cat aan kwam lopen, er even uitzag alsof ze ging hyperventileren - Tall keek haar verward aan - om vervolgens aan te geven dat het wel kon wat hij zei. Nou, dat was mooi. Glimlachend keek hij het trio rond en knikte. "Nou dat lijkt me schitterend," mauwde hij vrolijk, en stapte alvast een kant uit. Ze zouden hem vast wel stoppen als hij verkeerd liep toch?

#Awesome: