A song that goes on and on {Pinemarten}

Zijn rood met witte gestalte baande zich een weg door het territorium. Hij had zonet nog twee muizen weten te vangen. Nouja, zonet... Het was intussen al een poos geleden. Daarom dat de kater van plek veranderde, hopende dat hij ergens anders in het territorium nog wel succes zou hebben. Zealspark voelde zich het best als hij voor de Clan kon jagen. Al die manen dat hij hen in de steek had gelaten probeerde hij terug te "betalen", door zo veel mogelijk voor ze te doen. Vermoeidheid stond dan ook op zijn gelaat te lezen. Het maakte hem dan ook niet uit als ze hem nooit meer op dezelfde manier behandelde als voorheen, zolang hij zichzelf maar goed in z'n vel voelde bij wat hij deed. Plots rook hij een prooigeur en hield hij abrupt halt, zijn neus in de lucht stekende om te achterhalen waar de geur vandaan kwam.