Spine trees

Appleseed knikte en liet haar voorgaan. Hij moest even verwerken wat hij net allemaal had meegemaakt. Een nogal rare jacht, de elegante dieren en nu deze val. Zijn hart werd stilaan rustiger. Hij ademde eens diep in en liet toen alle lucht uit zijn longen glippen. Zijn spieren brandden en vooral zijn voorpoten voelden aan alsof iemand ze er had afgebeten. De tabby kater waadde door het laatste water dat het camp omringde. Hij hof zich op de oever en schudde zijn poten uit. Toen het hoge riet week voor kleiner en kale plekjes zag hij het camp liggen. De geuren kwamen hem al tegemoet. Aahhh! Eindelijk thuis. Hij stapte het camp binnen, waar veel geroezemoes was. Sharing Tongues was nog bezig. De geur van eten kwam plots heel hard binnen. De prooistapel was al weer bijna leeg, gelukkig hadden ze nog iets om er aan toe te voegen. Moe van de hele rit plofte hij neer niet ver van de stapel. Hij legde zijn kop op zijn poten en volgde de blauwe kattin met zijn ogen. Hij kon geen vos meer zeggen.

Even later verscheen het diepe water dat het kamp omringde en herkende ze het hoge riet dat het kamp tegen de elementen beschermde. Blueflower liet een opgeluchte zucht horen en liep samen met Appleseed naar het water toe. Ze waadde het water in en sloeg al snel met haar achterpoten tegen de kant af zodat ze kon zwemmen met de muis in haar bek. Ze was dankbaar toen ze zichzelf de oever op kon hijsen en wist dat ze zo meteen eindelijk kon gaan liggen. Ze was uitgeput. Met hangende schouders duwde ze zich achter Appleseed aan door de ingang. Daar werd ze begroet door de aanblik van haar clangenoten. Zij en Appleseed waren een van de laatste die nog aankwamen, sommige katten waren zelfs al naar hun nest gegaan. Toch zaten er nog genoeg andere die bezig waren met sharing tongues. Blueflower keek neer op Appleseed toen die neerplofte en snorde. Hij was net zo moe als zij, ongetwijfeld. De ogen van de she-cat vielen op een kitten die net naar de prooistapel toe liep met hongerige ogen. Ze wierp Appleseed een betekenisvolle blik en liep naar de kitten toe. Ze legde de muis voor hem neer. "Kijk eens Greykit. Neem deze muis maar met je mee terug, ze is vers gevangen." Snorde ze. Greykit keek op met stralende ogen en pakte de muis aan. "Bwedankt!" Piepte hij enthousiast en hij rende gauw terug naar zijn broertje. Blueflower haar hart knapte bijna. Ze werd warm van binnen toen ze keek hoe de kleine kitten naast zijn magere broertje neerplofte en hem de muis toeschoof. Ze hadden goed gedaan, zij en Appleseed. Een clanlid kon eten dankzij hen, twee zelfs! Met een flauwe glimlach draaide ze zich om en voegde ze zich bij de cyperse kater. Een halve staartlengte van hem vandaan plofte ze neer op haar zij en slaakte ze een vermoeide zucht. "Ik zou wel twee manen kunnen slapen heb ik het gevoel.." mompelde ze, haar stem begon al weg te sterven. Poeh, haar oogleden waren toch wel erg zwaar geworden ineens..

Hij was nu niet zo moe dat hij direct in slaap zou vallen, maar toch was hij dichtbij. Zijn blik ging even naar Greykit. Achter hem stond zijn broertje Twigkit. Schattig. De witte snorren trilden even, maar hij deed geen moeite om op te staan. Blueflower voegde zich bij hem. Ze had de drukste dag van ze allemaal gehad omdat ze al zo een sprint had getrokken. Hij greens even naar haar. "We zullen de verhaaltjes maar eens houden voor morgen," beaamde hij met een brommende stem. De kater rolde op zijn rug, naar haar toe en sloeg zijn poten over zijn gezicht. "Het clanleven is zwaar, maar ik zou niets anders willen." Hij slaakte een zuchtje eruit. Hij hoorde wat geroezemoes bij de campingang. Zo te horen ging de nachtpatrouille er van door. De zon was nu op zijn diepste punt en kleurde de wolken een diep oranje tot zacht roze. Appleseed hoorde de poten nog even roffelen op de grond, maar daarna stierven ze weg. Hij was blij dat hij niet opgeroepen was. Daar had hij natuurlijk niets tegen in te brengen, maar dan zou hij nog eens een moon moeten slapen. Als hij Blueflower moest geloven. De kater rolde nog een keer om, tot hij op zijn buik lag. Zijn neus botste tegen haar poot. "Hulp nodig bij de plekjes achter je oren?" Een vriendelijke suggestie, met een vriendelijke glimlach erboven op.

Luisterend naar het geroezemoes om haar heen begon Blueflower te ontspannen. Haar pijnlijke spieren zouden voorlopig nog wel blijven zeuren maar dat was de prijs die ze betaalde na de succesvolle vangst. Ze trok haar pootje weg toen iemand er tegenaan stootte maar opende haar blauwe ogen niet. Ze lag hier veel te lekker. Appleseed zijn stem klonk helder naast haar oren. Ze zei niet meteen wat en bleef stil liggen terwijl ze nadacht. Dat klonk wel erg aantrekkelijk.. "Hmm.." Ze maakte een slaperig maar goedkeurend geluidje ten teken dat hij dat wel mocht doen en schoof iets dichter naar hem toe met een zachte zucht.

De roze-oranje wolken pakten samen. Appleseed blikte even naar de lucht, vooraleer wat dichter bij Blueflower te gaan zitten. Hij sloeg een poot over haar schouders en keek dan geïnteresseerd naar de blauwe oren. Zijn adem kwam er zo zachtjes mogelijk uit, hij wilde niet staan hijgen als een hond in haar oor. Zijn ruwe tong ging over de plekjes die zij niet kon bereiken. Of moeilijker, je kon altijd acrobaat worden en rare toeren uithalen met je poten. Nog steeds bestudeerde hij wat hij zag. Het kleurverschil boeide hem. Het ging van blauw naar crème naar wit. Appleseed aan de andere kant was nogal saai. Het ging van bijna zwart naar donkerbruin en daar stopte het ook. Hij schoof wat naar onderen om haar nek te wassen. Aan de spanning van haar spieren te voelen was het een hele work-out geweest, maar konden ze nu toch wat rust vinden. Een ronkend geluid kwam vanuit zijn borstkas. De eerste druppels vielen. Ze plensden nog niet in grote getallen neer op zijn vacht. Zijn oren flikten even, proberend de druppels eraf te schudden. In de verte hoorde hij een eerste zacht gerommel. Donder. Hij wist niet goed of hij er bang van moest zijn, of dat hij het wel gezellig vond om dicht op iedereen te zitten en te luisteren naar wat Starclan te zeggen had.

Even gebeurde er niets en toen voelde ze hoe de cyperse kater een poot om haar schouder sloeg en lichtjes over haar heen leunde. Ze dwong zichzelf doodstil te blijven liggen, ogen stijf dicht. Ze kon het niet helpen en begon te spinnen toen hij die heerlijke plekjes bereikte waar zij maar moeilijk bij kon. Appleseed zijn gesnor weerklonk in haar oren, wat een ontspannende uitwerking op haar had. Ze slaakte een haperende zucht van verlichting. "Dat is fijn." Deelde ze hem mee, de neiging onderdrukkend om op haar rug te rollen en eens lekker te schuren tegen de grond. Toen er donder in de verte klonk trok ze met haar oren en waagde ze het om haar ogen open te doen. Een paar druppels landde zacht op haar vacht. Waarom moest het juist nu gaan regenen? Ze lag hier net zo ontspannen.

Dikke druppels rolden over zijn vacht. Het blonk minder dan anders doordat vis nog schaars was. Toch was zijn vacht nog semi waterdicht. Hij schudde met zijn oren en blees haar rustig wassen tot het te erg werd om uit te houden. De cyperse kater stond op en duwde zijn neus tegen haar poten. "Kom Blueflower, we zullen gaan schuilen in de den." Een warme glimlach ontsproot van zijn lippen. Hij bloosde zachtjes en probeerde het te verbergen met een onhandige knipoog.

Blueflower moest het Appleseed nageven. Hij bleef haar vastberaden wassen ook toen de druppels erger begonnen te worden. Toen de hemel ineens uit elkaar leek te splijten en er een waterval dreigde te dalen werd het haar te veel, en Appleseed ook. Zwijgzaam knikte ze toe en stond ze vlug op. Ze had niet echt de intentie om nat te worden. Nat door de regen of nat door zwemmen in de rivier was toch echt wat anders als je het aan haar vroeg. Ze glimlachte zwakjes in het voorbijgaan toen hij naar haar knipoogde en ze ging hem voor naar de warriors den. Ze moest haarzelf langs de vele lichamen duwen die ook waren gaan schuilen voor de regen. Ze zocht een rustig plekje op en ging daar zitten. "Wat een pech dat het nou net gaat regenen." Sprak ze met een zacht stemmetje.

Appleseed en Blueflower vonden eindelijk een rustiger plekje omdat iedereen schuilde voor de regen. Donder rommelde recht boven hun hoofd. De cyperse kater zette zijn haar wat omhoog. De donder was gezellig, maar maakte hem ook een beetje oncomfortabel. Hij kroop een beetje dichterbij de blauwe kattin. Haar geur werd vermengd met de geur van regen op de aarde en van andere katten. Een gaap rolde van zijn lippen. "Het was een bewogen dag vandaag he?", miauwde hij terwijl er een grijns op zijn gezichtje kwam. Ja het was een vreemde dag geweest, maar ze hadden prooi gevonden en hij had zich echt geamuseerd.

Haar blik dwaalde af naar de andere katten om haar heen. Ze merkte dat vele hun nest begonnen op te zoeken, iets waar zij zich ondertussen ook wel in begon te vinden. Ze draaide haar kop vragend opzij toen Appleseed dichter naar haar toe schoof toen hij naast haar kwam zitten, maar zei er verder niets op. Ze knikte. "Dat kun je wel stellen," beaamde Blueflower. Ze moest zelf ook gapen, aangestoken door Appleseed. "Ik denk dat het verstandig is als we ook maar ons nest in gaan," ze glimlachte zacht naar hem en kwam overeind. "Ik had het echt heel leuk met je vandaag. Ik denk niet dat ik onze ontmoeting met de herten snel ga vergeten!" Haar mondhoeken krulde ver omhoog toen ze terugdacht aan het grote hert met zijn imposante gewei. Ze zou die ontmoeting voor altijd koesteren. Dat was iets wat ze heel zeker wist.

Appleseed keek haar met zijn groene ogen aan toen ze omhoog rees. Hij vond het wel spijtig, want dit was duidelijk het einde van de lange dag. Zijn spieren brandde lichtjes op de achtergrond. Ook wist hij dat hij stijf ging zijn aan zijn ribben. De jaagtechniek was succesvol geweest, maar toch niet eentje om in te voeren. Hij wierp haar een glimlach toe. "Ja de herten waren super cool," verzuchtte hij met een dromerige stem. De cypers stond op en duwde zijn neus tegen haar wang. "Ik vond het ook heel leuk." Hij keek haar nog heel even glimlachend aan en daarna draaide hij zich om, om zich wat meer naar voren te bewegen waar zijn nest lag. Hij dofte het mos even wat op en draaide dan een cirkeltje om neer te ploffen. Blozend legde hij zijn kopje op zijn poten en staarde naar buiten, waar de helse regen op het camp neer stortte.

- Topic uit

Blueflower keek Appleseed aan. Toen hij zich naar voren boog merkte ze dat ze haarzelf automatisch naar hem toe keerde zodat hij haar wang kon aanraken. Ze beantwoordde zijn glimlach met een warmere van haar. Appleseed was zo slecht nog niet. Dat had ze altijd wel geweten maar ze had het erg gezellig gehad vandaag. "Welterusten." Miauwde ze hem nog zacht na toen de cyperse kater zich omdraaide en weg begon te lopen. Ook zij keerde zich om en begaf zich naar haar nest achterin de den. Toen ze haar nest in stapte en het zachte mos onder haar poten maakte ze een zacht geluidje van tevredenheid. Ze krulde zich op en stak haar neus in haar staart. Hoewel ze erg moe was bleven haar gedachten nog lang doortellen. Denkend aan de herten, aan Appleseed zijn grappige jacht techniek, aan het wedstrijdje die ze met hem had gehouden en hoe Appleseed in het water was gevallen. Ze glimlachte onwillekeurig en begon in slaap te vallen. Zelfs haar dromen waren groen.

Topic end.