Dancing ghosts in the sky

Onderwerp: Dancing ghosts in the sky zo 9 jun 2019 - 10:33

I will be by your side when

the impossible rises up

There's always gonna be some canyon in the way. There's always gonna be a river I cannot cross. Somewhere along this path that's chosen me I know I'm gonna fall down, feel lost, feel weak

Sandflower liet zich zachtjes neerzakken bij de ingang van de nursery. Ze keek over haar schouder en zag de kleintjes vredig slapen, waarna ze zuchtte en omhoog keek naar de lucht. Waarom gunde StarClan het haar niet om haar herinneringen terug te krijgen? Ze zag de pijnlijke blik in de ogen van haar familie wanneer ze weer werden herinnerd aan het feit dat ze niets meer wist van al hun geschiedenis. De enige die ze op dit moment dan ook als enige vertrouwde was Dustrise, de vader van haar kittens. De kittens die een tijdje na het ongeluk geboren waren. Een trillerige zucht verliet haar bekje terwijl ze naar de wolken keek die langs de maan schoven. Waarom, StarClan?

NOTES, -
TAGS, Open!

FL*

Hє ℓινєѕ ιη уσυ, нє ℓινєѕ ιη мє
Hє ωαтcнєѕ σνєя єνєяутнιηg ωє ѕєє
Iηтσ тнє ωαтєяѕ, ιηтσ тнє тяυтн
Iη уσυя яєƒℓєcтιση, нє ℓινєѕ ιη уσυ

Mother of Dragons:

Het was een bewogen week geweest voor Coldstreak. Niet alleen omdat hij heel die woordenwisseling met Meltingglacier had gehad, maar ook omdat hij vlak daarna benoemd was geworden als mentor. En ja, dat bood wel enige afleiding van wat er gaande was in zijn leven, maar aan de andere kant was het weer een nieuwe verantwoordelijkheid waarvan hij niet zeker wist of hij het wel op zich kon nemen. En Meltingglacier was trouwens ook een verantwoordelijkheid waarvan hij niet zeker wist of hij het op zich kon nemen. Zijn leven was al vanaf het begin niet simpel geweest en de zaken leken er niet echt op vooruit te lopen. Aan de andere kant kon hij zich een leven zonder Meltingglacier niet voorstellen, maar het boezemde hem zo veel angst in om opeens zo verantwoordelijk voor haar te zijn. Alsof hij er daadwerkelijk iets aan kon doen als ze een border patrol zou doen en er zou daar iets met haar gebeuren. Maar ja, dat gevoel had hij wel. Hij kon niet constant bij haar in de buurt zijn, maar hij wilde haar gewoon met zijn leven kunnen verdedigen en hun Clantaken zorgden ervoor dat dat niet altijd ging. Ze werden niet altijd in dezelfde patrouille ingedeeld, wat begrijpelijk was. Coldstreak schudde met zijn kopje zodat hij hopelijk de gedachten een beetje kon verdrijven terwijl hij naar het kamp rende. Eenmaal in het kamp aangekomen zijnde, zag hij Sandflower met een treurige blik naar de lucht kijken. Coldstreak liet de drie muizen die hij had weten te vangen op de prooistapel vallen en liep vervolgens naar haar toe. “Hé, Sandflower,” sprak hij zachtjes en hij boog zich naar voren om haar oortje met zijn neusje aan te raken. “Ik ben het, Coldstreak.”