Playground

De zon die tevoorschijn kwam was altijd heerlijk, maar het had ook andere bijwerkingen. Tweebenen kwamen op de been als nooit tevoren. Rascal had een slechte dag uitgekozen om naar het park te gaan, want het krioelde van de tweebenen. Tweebenen, plus de dingen die ze meenamen: hun kits en honden. Daarom bleef Rascal van de paden en zocht een plekje onder een grote boom om van de zomerse zon te genieten. Maar eenmaal gesetteld in het zachte gras, werd dat plezier hem ontnomen. Opeens hoorde hij luid geblaf dichterbij komen. Rascal sprong op vier poten en zijn haren kwamen overeind. Hey, de tweebenen hoorden hun honden hier aan touwtjes te houden, toch? Maar hij was gespot door de hond. Rascal racete de eerste de beste boom bij hem in de buurt omhoog en hees zich op de laatste tak, net buiten bereik van zijn klapperende tanden. Rascal blies plagend naar de hond die bij de stam omhoog stond en een grijns kwam op zijn bek. Stom beest. Niet veel later kwam een tweebeen dichterbij, die kwaad schreeuwend de hond weer aan een touwtje bond en hem wegtrok. Rascal blies hem nog eens aan. Triest hoor.

- @Nevermind eerst

In het park was het ongelofelijk druk. Hij haatte het en was dus maar een boom in geklauterd. Lekker deels in de schaduw, deels in de zon... Languit over een tak. Hij zuchtte even voldaan. Nou, dit was het leven jongens. Hij had die dag al gegeten en was gewoon lekker aant genieten van zijn perfecte dagje. Het duurde echter niet zo heel lang of zijn perfecte momentje werd verstoord. Het blaffen liet hem opkijken, de kat die vervolgens in zijn boom schoot liet hem zachtjes lachen. De ander daagde de hond nog es uit ook... Ja, het was een bloodclanner voor iets hm... Toen de twoleg de hond kwam halen, lichte Never zijn kopje wat meer, maar opstaan deed hij niet. "Hm... Mooi ontweken jochie..." sprak hij even kalm tegen de ander met een klein lachje op zijn gezicht.

Rascal hoorde opeens eens stem naast zich. ‘Holy shi-’ miauwde hij geschrokken, waarbij hij bijna van de tak glibberde om op dezelfde snelheid weer naar de grond te stortten. Zijn ogen vonden een zwarte BloodClan kater. Pfft, gelukkig goed volk. Nou ja.. goed. Rascal rechtte zijn postuur en ging weer stevig op zijn tak zitten. Hij wierp een blik op het volk in het park, de tweebenen die over het gras struinden. ‘Honden zijn dom,’ miauwde hij met een schouderophaal. Een scheve grijns sierde zijn gezicht, waarbij hij de zwarte kat met een scheef kopje aankeek. ‘Maar nog een hele goeie middag,’ miauwde hij begroetend. Hij had de kat helemaal niet gezien. Er waren andere prioriteiten toen hij de boom op kwam krabbelen. Rascal gaf een paar likken over zijn borst, waarna hij zich ook nonchalant neerlegde op de tak.