I'm the legal assassin..

Onderwerp: I'm the legal assassin.. za 10 dec 2011 - 18:32

Assassin... murderer... monster.
I'm the monster!
I'm the villain!
What perfection!
What precision!
Keen incisions, I deliver!
I'm the Legal Assassin!

Het kille licht van de maan liet de ruwe straatstenen zilverig oplichten. Af en toe dreef de kille wind door de straten en liet de struiken ritselen. Af en toe raasde er een monster voorbij, of blafte er ergens in de verte de rond. Maar ook liep er een sneeuwwitte kat voorbij de straten, zich zorgvuldig in de schaduwen houdende. Zijn zilverkleurige ogen leken wel te gloeien in het licht van de maan, tesamen met zijn witte vacht dat ook lichtjes scheen te gloeien, leek hij wel een geest. Zo toepasselijk was zijn naam, even spookachtig als zijn uiterlijk op dit moment, Phantom.
Toch was hij niet verkeerd om te zien, hij zou door kunnen gaan voor een doodnormale kat. Helaas ging achter dit uiterlijk toch echt het karakter dat geen medelijden had, met niks niet. Het geritsel van de struiken liet hem zijn oren spitsen, en meteen keek de kater om met samengeknepen ogen. "Kom te voorschijn," Miauwde hij kalmpjes met zijn diepe stem.

[Ik ben er niet op uit om katten te killen, maar als je het te bont maakt bij Phantom kan het gebeuren ;p x'D]

I'm the legal assassin.. Phantom-1_zpsfbba978a

De bleke maneschijn probeerde de donkere straat wanhopig te verlichten, waarbij hij enige hulp kreeg van die rare namaak lichten van de Twolegs. Haar nagels tikten zachtjes op de ruwe stenen van de straat, uitgeklapt omdat ze zich wel bewust was van het potentiële gevaar hier. Buiten Twolegs en Kittypets, waren hier ook vaak genoeg katten van vijandige Clans of Rogues te vinden. Beiden geen pretje om tegen te komen, vooral niet als ze ook nog een stuk ouder waren dan jij. Nightwish was niet de sterkste, maar ook zeker niet de zwakste kat. Ze kon het zich wel veroorloven hier te zijn, al wist ze niet precies waarom ze hier was. Het leek hier zo goed als dood, maar aan de geuren te merken, wist Nightwish dat ze niet alleen was. Ze kon een onbekende kater ruiken, geen Clan, waarschijnlijk rond haar leeftijd. Ze kon vertellen dat hij gezond was. Uiteindelijk kwam hij ook in haar zicht. Een hagelwitte vacht, zeker niet verkeerd om te zien ook. Hij deed haar lichtelijk denken aan een geest, hoe hij als witte gedaante door de straten sloop.
"Kom te voorschijn," hoorde ze een rustige, diepe stem miauwen. Nightwish stapte rustig uit de struiken, haar felgroene ogen op de kater gefocust. "Jij ook goedenavond," miauwde ze sarcastisch.

But up until now, I had sworn to myself I was content with loneliness

Een langharige poes stapte met een rustige uitdrukking op haar mooie gezichtje de struiken uit. Haar groene ogen waren duidelijkop hem gericht, maar Phantom was niet bepaald onder de indruk, zijn zilverkleurige ogen nog steeds zo koeltjes als ijs. Een lichtje grijns speelde op zijn lippen terwijl hij de poes opnam in zijn ogen. "Jij ook goedenavond," Miauwde de poes sarcastisch. Eventjes ademde Phantom diep in, de lucht proevende op zijn tong, zijn zilverkleurige ogen vernauwden zich eventjes. Clankat... Zijn grijns werd iets breder. Dit kon nog leuk worden... "Goedenavond," Miauwde hij toch rustig terug, zijn act weer opzettende, zijn kop iets buigende. "Wat doet zo'n schone dame hier op deze avond?" Miauwde hij vervolgens, met een rustige zwiep van zijn staart. Hij keek eventjes naar de maan op, totdat hij zijn blik weer terug liet glijden naar Nightwish, "En zo alleen," Lichte dreiging sijpelde door zijn woorden heen, terwijl hij haar nog steeds met dezelfde ijselijk rustige glimlach aankeek. "Weet je niet dat het gevaarlijk is hier? Er lopen hier wat dreigende katten rond," Lichte amuse liet zijn snorharen eventjes iets trillen. Hij? Onder de indruk? Niet bepaald. Hij boorde zijn koude blik weer rustig in die van de poes voor hem, wachtend op een reactie.

[Clankatten weten nog niks van Bloodclan ;p]

Het grijnsje dat rond de lippen van de kater speelde, stond haar totaal niet aan, maar ja, wat deed je er nou eenmaal aan? De zilverkleurige ogen van de kater hadden iets koels, iets gevoelloos. Het leek eigenlijk alsof je in twee ijsblokjes keek, en jezelf van binnen langzaam voelde bevriezen. Nightwish wist dat dit geen al te vrolijke ontmoeting zou kunnen worden, dus ze bleef voorzichtig. Hun leeftijden waren vrijwel gelijk, misschien was hij een enkel aantal maanden ouder, een gevecht zou zeker pittig worden. De kater zag er sterk uit, een waardige tegenstander. De kater wenste haar goedenavond. Ergens gedroeg hij zich netjes, als een heer, en ergens vertrouwde Nightwish die hele gentleman-act ook niet. Hij deed haar een beetje denken aan haar broer wanneer hij indruk wilde maken op één of andere poes, toen hij nog leefde dan. "Wat doet zo'n schone dame hier op deze avond?" vroeg hij, met een zwaai van zijn poederwitte staart. Nightwish hief haar staart ook, ze zou zich niet onderdanig onderwerpen aan deze vreemde kater. "Dingen die een charmante heer als jij niet aangaan," sprak ze rustig met heldere stem. Ze zou zich niet laten inpalmen, ze had niet echt een zwak voor katers die complimenten weggaven alsof het warme broodjes waren. Bang was ze niet, maar dat ze ietwat gespannen was, kon ze niet ontkennen. "Weet je niet dat het gevaarlijk is hier? Er lopen hier wat dreigende katten rond," ging hij verder, in die ijskoude toon met die ijskoude blik en glimlach. "Dat weet ik heel goed," antwoordde ze, haar stem nog steeds rustig en beheerst. "Laat me raden, jij zal wel één van die dreigende katten zijn?" Ze zwaaide haar staart hoog en rustig heen en weer, haar kalmte en lichtelijke dominantie uitstralend. Ze wist dat de kater er niet al te blij mee zou zijn, maar zo makkelijk liet ze zich niet domineren.

_{~ Sorry! Da's waar ook.. Zit er niet helemaal bij met m'n hoofd ;c}

But up until now, I had sworn to myself I was content with loneliness

Met een koele en berekenende blik nam Phantom de poes met de felle groene ogen in zich op. Nee, deze was niet makkelijk te manipuleren, een sterke geest, dat zag je nu al. Maar toch, een beetje plezier kon toch geen kwaad? Kijken hoe ver hij kon gaan? Hij had vertrouwen in zijn eigen 'skills'... "Dingen die een charmante heer als jij niet aangaan," Miauwde de poes rustig als reactie op zijn woorden. Hmm.. `1-1, maar hij liet het er echt niet bij zitten. "Zo zo, geheimen? Iets wat je brave clan niet mag weten?" Miauwde hij met een rustig grijnsje op zijn lippen. Rustig zette hij een stap dichterbij. Hij stond nog een paar vossenlengtes van haar af, maar Phantom had geen probleem met het binnendringen van het iets wat ze persoonlijke ruimte noemden. Maar op zijn vraag antwoordde de poes ook nog steeds rustig en beheerst. "Dat weet ik heel goed," antwoordde ze, "Laat me raden, jij zal wel één van die dreigende katten zijn?" Een rustige gaap ontsnapte uit Phantom's mond, een gebaar dat het hem nogal koud liet. "Misschien wel, misschien niet, wat zeggen je eigen gedachtes, dear?" Vroeg hij rustig, de vraag weer terug kaatsende. Haar dominante uitstraling stond hem niet aan, al had hij zelf ook een redelijk dominante houding en positie aangenomen. "Maar zeg eens, ik wist niet dat clankatten zo ver uit hun vertrouwde territorium gingen, wat is de reden dat jij hier bent op deze kille nacht in mijn domein?" Vroeg hij rustig. Hij kende het Thunderclan territorium maar al te goed, hij was er al wel eens geweest, en één keer had hij zelfs een slachtoffer gemaakt. Een slachtoffer genaamd Moonfur.

Nightwish focuste haar blik op de ijzige ogen van de kater, ze wilde niet angstig overkomen, zeker niet. Ze was een Clankat, trots en dapper en dat zou ze ook op deze kater overbrengen. Iets aan deze kater fascineerde haar echter. Misschien was het zijn koude uitstraling, of het feit dat hij onder alles zo kalm leek te zijn. Ze kon het nog niet helemaal thuisbrengen, ze zou het nog wel zien. "Zo zo, geheimen? Iets wat je brave clan niet mag weten?" probeerde de kater met een grijnsje die Nightwish niets anders kon dan argwanen. Met een zacht glimlachje rond haar lippen schudde ze rustig haar kop. "Helemaal niet. Als het al geheim zou zijn, geldt dat voor jou en niet voor mijn Clan," sprak ze op zelfverzekerde toon. De kater kwam dichterbij en overbrugde de afstand tussen hen in. Elke stap dichterbij werd Nightwish meer op haar hoede, al vond ze het niet heel erg dat hij dichterbij kwam, ze kon hem nu wel beter zien. Hij zag eruit als een waardige tegenstander, dat zeker. Mocht het op een gevecht uitdraaien, dan zou het voor haar zeker niet makkelijk worden. Buiten het feit dat hij aardig gespierd leek, schatte ze hem ook snel en sluw in. Ze mocht wel uitkijken. Haar pluizige staart cirkelde langzaam in de lucht, om te laten zien dat ze zich niet zou laten domineren. Ze zou opkomen voor alles waar ThunderClan voor stond, als het even moest. Hij vroeg naar haar gedachten, hij kaatste de vraag terug en Nightwish was bereid deze vreemde kater eerlijk te antwoorden. "Zelf denk ik niet goed noch slecht over je. Of je dat gaat veranderen is geheel je eigen beslissing," antwoordde ze rustig. Nightwish had zelden vooroordelen over anderen, ze zou niet vaak een uitspraak doen over katten die ze niet kende, al schommelde haar intuïtie bij deze kat meer richting het gevaarlijke. De kater vroeg wat ze hier deed, op zìjn domein nog wel. "Hm, ik wilde er gewoon even tussenuit. En volgens mij is dit domein nog steeds van de Tweebeners, of vergis ik me daarin?" vroeg ze op een quasi-onwetend toontje. Ze snoof en keek rustig om zich heen, het zat hier zeker weten vol met Tweebeners, het leek haar sterk dat deze kater dan echt over deze plek zou regeren.

But up until now, I had sworn to myself I was content with loneliness

Met dezelfde ijselijke blik keek Phantom de clanpoes aan. Zou zijn blik niet onderhand saai worden? Vroeg hij zichzelf eventjes geamuseerd af, maar ondanks de gedachten die hem amuseerden, hield hij zijn eigen gezicht in de plooi. "Helemaal niet. Als het al geheim zou zijn, geldt dat voor jou en niet voor mijn Clan," Miauwde de poes tegen hem. Phantom liet zijn kop eventjes onschuldig scheef hangen, "Ik wist niet dat clankatten zich in de tweebeen plaats ophielden, was het bos niet genoeg?" Vroeg hij bijna kinderlijk onschuldig terwijl hij zijn zilverkleurige ogen nog steeds in haar groene boorde. Als een roofdier bij zijn prooi speurde hij haar af op zoek naar enig teken van zwakheid, angst, iets wat grip of vat kon geven. Want als hij dat had gevonden, kon hij daar zijn mentale klauwen in zetten en dan werd het spelletje pas echt leuk... "Zelf denk ik niet goed noch slecht over je. Of je dat gaat veranderen is geheel je eigen beslissing," Antwoorde de poes rustig tegen hem. Phantom keek haar rustig aan en gaf zijn sneeuwwitte voorpoot een rustige lik. "Een charmant antwoord voor een charmante poes," Miauwde hij rustig, alsof hij gewoon feiten op tafel legde, "Maar wie zegt dat die beslissing aan mij hoeft te zijn, wat als het een U-bocht is door jouw gedrag naar mij toe?" Vroeg hij haar rustig.
"Hm, ik wilde er gewoon even tussenuit. En volgens mij is dit domein nog steeds van de Tweebeners, of vergis ik me daarin?" Vroeg de poes. De grijns ontblootte Phantom's tanden weer. Hah, fout gedacht. "Misschien overdag... Maar zie jij hier rond dit tijdstip tweebenen rondlopen?" Zijn staart maakte even een wijds, bijna theatraal gebaar naar de verlaten straat terwijl hij sprak.