A lot of trouble has passed.

Crowfur onderdrukte een zachte zucht. Er was weer zo veel gebeurd sinds het laatste gesprek met zijn leader. Ze hadden het eerst nog vrolijk gehad over het feit dat Crowfur en Crowcall op het punt stonden om partners te worden, maar toen gebeurde opeens heel de vossenaanval, was Crowfur zijn toekomstige partner bijna kwijtgeraakt en opeens was niets meer zeker tussen hun. Crowfur had geen idee waar ze stonden en hoewel hun band nog steeds goed was, wist hij niet hoe lang dat zo ging blijven. Telkens als het rustig begon te worden, kondigde zich een ander probleem weer aan en met de onderliggende dreiging van RiverClan heerste er veel spanning in WindClan. Crowfur was er vrij zeker van dat ze zich wel zouden kunnen verdedigen als het tot een gevecht zou komen, maar hij hield zijn hart vast voor wat er met Leopardpaw zou gebeuren als het zo ver was. Hopelijk zou Crowcall tegen die tijd nog steeds in de medicine cat’s den zijn zodat hij zich om haar gezondheid in elk geval al geen zorgen hoefde te maken. Met een zucht schudde hij zijn hoofd en richtte hij zijn blik op de leader’s den, waar Oceanstar zich ongetwijfeld klaar zou maken voor de nacht. En plotseling boog Crowfur zich over de prooistapel, koos een konijn uit dat hij zelf nog had gevangen die dag en liep toen in de richting van de den van zijn leader. Hij liet zijn prooi kort zakken uit zijn mond zodat hij begroetend kon miauwen en wachtte vervolgens op toestemming van zijn leader – en ook wel een goede vriendin van hem – om naar binnen te mogen.

Crowfur kon een glimlach nauwelijks verhullen toen hij haar antwoord hoorde. Hij had ook niet verwacht dat ze hem weg zou sturen. Ze hadden een bepaalde band gekregen die verder was gegaan dan de gemiddelde band tussen een warrior en een leader, al was het nooit in de romantische zin geworden. Daarvoor was Crowfur veel te veel bezig met Crowcall, de kat die zijn hart had gestolen nadat ze door zijn barrière geprikt had tijdens hun eerste ontmoeting. Hij kon zich nog herinneren hoe impulsief en opvliegerig hij toen was geweest, gebroken als hij was door de RiverClan she-cat die zijn hart had gebroken. Hij had dat toen in vertrouwen tegen Oceanstar gezegd en was in eerste instantie boos geweest dat ze het had gedeeld met de rest van de Clans, maar uiteindelijk had hij zich erbij neergelegd en had hij toen pas ondervonden wie zijn echte vrienden waren en wie niet. En dankbaarder dan dat hij nu was, zou hij niet kunnen zijn, dacht hij. Met het konijn stevig tussen zijn kaken geklemd, liep hij naar binnen en eiste de plek naast haar op, waarna hij het konijn op de grond tussen haar poten liet vallen. “Zelf nog gevangen vandaag,” snorde hij. “Als dat nu geen service is.” De plagende fonkeling in zijn ogen verdween echter zo snel als het was gekomen; hij was hier wel voor meer dan enkel wat vriendelijke woorden en beleefdheden uitwisselen met zijn leader. Soms leek het net of de Clan niet meer stilstond bij het feit dat er achter de rank van een leader ook nog een kat schuilde met emoties. Crowfur boog zich naar haar toe en drukte kort zijn neusje tegen haar oortje. “Hoe gaat het met je, Oceanstar?” prevelde hij zachtjes. “En dan niet in naam van je rank, maar hoe het echt met jóu gaat.” Een geamuseerde fonkeling was in zijn blik te zien, ook al was zijn houding voor de rest ernstig. Het zou typisch Oceanstar zijn als ze nu weer ging reageren vanuit het perspectief van een leader en niet hoe zij zich persoonlijk voelde.