The perhaps pals [Panthergrowl]

Lang niet altijd had hij het geduld noch de behoefte om met andere Clangenoten samen te werken. Hij was van zichzelf ten slotte bepaald geen team builder. Niet dat hij een introvert was. Slechts moeilijk om mee te werken. Enigszins snel aangebrand, taakgericht en niet bepaald een praatjesmaker. Maar voor Panthergrowl kon hij een uitzondering maken. Al was het maar om zijn eigen familie naam binnen de Clan een beetje hoog te houden. Aangezien Warhound daar eerder in negatieve zin aan bijdroeg. En dat was nog zeer zachtjes uitgedrukt. Als het had gekund dan had hij hem al lang onteerd als zijnde jongere broer. Ze waren elkaars tegenpolen, dat kon je wel stellen. Hoe dan ook, vandaag zou hij de kans krijgen zijn familienaam van een betere kant te kunnen laten zien. Hij had de grijze kater uitgenodigd om samen op jacht te gaan. En tot zijn tevredenheid ging het uitje nog door ook. Ze hadden afgesproken om elkaar bij Rivier te ontmoeten. De zon was al op maar stond nog niet heel hoog aan de hemel. Frostbite nam plaats aan de oever. De rivier nam hier een scherpe bocht naar rechts. Een redelijk herkenbaar punt om iemand te treffen leek hem. Niet veel later kwam Panthergrowl inderdaad aan lopen. Een klein grijnsje sierde zijn snuit ken hij de grijze kater in zijn vizier kreeg. “Hey. Klaar om het een dag met mij uit te houden?” Zei hij. Ach, veel erger dan Warhound zou hij het niet kunnen maken, toch?