Let's talk in private

Onderwerp: Let's talk in private di 9 jul 2019 - 13:47

Toen Barksound het er mee eens leek te zijn om een plekje op te zoeken, waar ze even rustig konden praten, nam Brindleleaf hem mee verder de Cave in. Op een rustig plekje, iets dieper de grot in, draaide ze zich weer naar hem om. Ze ging zitten en keek de WindClan kater met een glimlach aan. “Ja, je hebt een dochter.” Miauwde ze om weer terug te komen op het onderwerp. Toen gleed er ineens iets van verdriet door haar blik. “Er was ook een katertje, maar die heeft het niet overleefd. De bevalling was waarschijnlijk toch te vroeg door het rotsblok op mijn rug. Zijn offer heeft wel Bronze gered.” Daar putte ze dan tenminste nog een beetje troost uit. Als zij haar zus niet aan de kant had geduwd, was ze gedood door het rotsblok. Helaas had datzelfde rotsblok toen wel haar bevalling opgewekt, waarbij Mouse en Dream geboren waren. “Mouse is to-be nu, ze doet het heel erg goed. Ik zal haar zo even roepen. Maar hoe gaat het met jou? Hoe gaat het met iedereen in WindClan?” In haar houding leek ze bijna te hunkeren naar informatie over haar geliefde familie, die ze elke dag met haar meedroeg.

[& @Barksound]

[Low posting account]

Onderwerp: Re: Let's talk in private za 24 aug 2019 - 20:08

Barksound liep achter Brindleleaf aan toen ze een rustiger plekje opzocht voor hen beide. Zijn poten prikkelden van het nieuws dat hij een dochtertje had. En dat nieuws werd nogmaals bevestigd door de poes voor hem. Ze hadden zich geïnstalleerd achteraan in de grot. Wat volgde zorgde ervoor dat hij even op zijn lip beet. Een andere kitten had het niet overleefd, maar zijn dood had het leven van Bronzemask gered. Bronzemask. Starclan had haar dood uitgesteld, weg van haar zuster in de Tribe. En het was aan hem om haar dit nieuws te brengen, daar had hij op gestaan. Ze moest het van hem horen en dat liefs zo snel mogelijk. Dat was dan ook de reden waarom hij in eerste instantie naar hier gekomen was. “Mouse is to-be nu, ze doet het heel erg goed. Ik zal haar zo even roepen. Maar hoe gaat het met jou? Hoe gaat het met iedereen in WindClan?” Hun dochter was to-be, een benaming waar hij even over moest nadenken. Hij had het eerder gehoord en veronderstelde dat dit de apprentice leeftijd was. Wat was ze al oud. Hij had al enorm veel gemist van haar jonge leven. "W-weet ze van me af?" vroeg hij voorzichtig, niet wetend of ze iets over hem verteld had. Wat ze ook wel of niet van hem wist, zo'n eerste ontmoeting was altijd moeilijk. Niet dat hij uit ervaring sprak. Toen ze vroeg hoe het met hem ging en Windclan, zette hij zich iets dichter naar haar toe. "Je weet dat ik altijd klaar sta voor jouw en daarom wil ik je nu al vertellen dat je altijd bij me terecht kan als je wilt praten." begon de kater en trok even met zijn oortje. Slecht nieuws brengen was moeilijker dan hij gedacht had. "Ik breng geen al te best nieuws mee vanuit Windclan. Bronzemask, deputy van Windclan, heeft zich bij Starclan gevoegd."

Theme

:..:

Onderwerp: Re: Let's talk in private di 27 aug 2019 - 15:08

Barksound vroeg of ze van hem afwist. “Natuurlijk.” Glimlachte ze. “En van haar broers en zussen. Al heeft ze jullie nog nooit in levende lijve ontmoet. Ze weet over WindClan en de familie die ze daar heeft.” Ze had daar nooit een geheim van gemaakt. Daar deed ze niet meer aan, niet meer sinds ze haar andere kinderen daar zo’n pijn mee had gedaan. Ze moesten hun geschiedenis kennen, ze moesten hun afkomst weten. Daar had elke kitten recht op. Die denkwijze was bij haar erg veranderd. “Dat weet ik Bark.” Fluisterde ze na zijn volgende woorden. “Maar je bent normaal gesproken in WindClan en ik hier.” Even schemerde er pijn door haar blik. Zag je aan haar dat ze hem miste, dat ze naar zijn aandacht verlangde. Dit werd alleen helemaal overschaduwd na het bericht van Barksound. Ineens krabbelde ze een heel stuk achteruit met pure ongeloof in haar houding. Ze schudde hevig haar kop, terwijl haar nagels over de rotsen krasten. Haar haren stonden recht overeind en haar oren waren in haar nek gezonken. “Nee, nee dat kan niet.” Het beeld van haar lachende zus werd op haar netvlies gebrand. Zij was liever gestorven dan dat haar zus weg was, haar zus deed alles zo goed, haar zus verdiende het veel meer om te leven.

[Low posting account]