The best day of your life [Tallstar]

Rustig zat hij aan de voet van  the Little Creek. Het was nog vroeg in de ochtend. De zon was pas net op. Bleaktail was de vorige avond pas laat bij Warriors Den aangekomen. En aangezien hij er nu al weer vroeg uit was zat hij er nog behoorlijk slaperig bij. Zijn vacht was een pluizige warboel en hij kon zijn ogen nauwelijks open houden. Afwezig staarde hij naar zijn eigen reflectie in het water. Hij was niet bepaald een ochtend kat. Ondanks dat de ‘dawn and dusk’ zijn favoriete momenten waren om rond te zwerven. Daar had hij zijn twintig minuten slaperigheid wel voor over. Bleaktail spitste zijn oren toen hij pootstappen hoorde naderen. In de reflectie van het water kon hij net aan de het silhouet zien van degene die aan kwam lopen. Een vrij grote kater. Echter was dit niet zomaar een of andere grote kater. Nee… dat kon toch niet? Bleaktail bleef star naar het water kijken. Voor als hij op zou kijken maakte dat deze nachtmerrie situatie realiteit zou worden. Tallstar? De enige echte Tallstar?! Wat moest die van hem? Wat als de donkerbruine kater hem door zou hebben en nu hier was om een hartig woordje met hem te voeren? Bleaktail kreeg het ijskoud van binnen. Hij kon zijn hart voelen bonken. De kater waar hij bijna elke dag met zichzelf op neer had gekeken stond nu recht tegenover hem. En oh, wat was hij bang dat Tallstar ook maar iets door zou hebben. Langzaam keek Bleaktail op. En inderdaad, daar stond de donkerbruine tabby. Even keken ze elkaar recht in de ogen aan. Bleaktail probeerde zijn angst zo veel mogelijk te verbergen en gaf hem dan ook slechts een vragende blik. Hij liet het eerste woord aan Tallstar. Maar hij vreesde voor het ergste.

:::

Bleaktail kon haast niet geloven wat er zich hier voor hem afspeelde. Tallstar had hem nog niet gespot. Maar andersom was dat wel het geval. Via de weerkaatsing van het water had hij de bruine kater zien aankomen. En vrijwel meteen was hij als versteend blijven zitten. Bang dat hij was dat Tallstar een hartig woordje met hem zou willen voeren. Echter gebeurde dat niet. De kater ging zitten. Of nou ja, zitten? Hij zat, maar had tegelijkertijd zijn achterpoten in de lucht gestoken. Steunde vol op zijn voorpoten. En liet daarmee zijn achterwerk enkele centimeters boven de grond zweven. Wat was dit in Starclans naam voor vertoning? Bleaktail keek op waardoor hij oogcontact maakte met de bruine tabby. En deze zijn evenwicht leek te verliezen. “S-sorry.” Stamelde Bleaktail. Nog Altijd stomverbaasd met deze situatie. “Ik had je niet bepaald zien aankomen.” Dat was niet helemaal waar. Maar ach, het klonk waar. En daar ging het om. “Wat was je aan het doen als ik vragen mag?” Hoewel hij Tallstar zijn verschijning maar wat eigenaardig vond was hij ergens toch ook wel weer nieuwsgierig.