Met een zachte zucht liet Eaglekit zijn blik naar buiten glijden. Nu hij weer een moon ouder was geworden, verlangde hij steeds meer naar het naar buiten gaan. Hij had al één keer kunnen proeven van de buitenwereld en hij wilde de smaak graag weer te pakken krijgen. Hij had zijn pleegvader echter beloofd dat hij geen avontuurtjes meer zou ondernemen op zichzelf totdat hij de juiste leeftijd had gekregen. Hij was ook bang dat als hij het nog een keer zou proberen hij als straf later apprentice zou worden. Stel je voor! Dan zouden de kittens die jonger waren dan hem sneller apprentice en uiteindelijk ook warrior worden dan hem. Nee, dat zag hij niet zitten. Alleen die gedachte al zorgde ervoor dat hij binnen het kamp bleef. De andere gedachte was natuurlijk zijn pleegvader aan wie hij de belofte gemaakt had. Hij wilde niet dat de tom teleurgesteld in hem zou zijn, al leek zijn nieuwsgierigheid soms sterker dan zichzelf te zijn. Zijn pleegvader had echter niets gezegd over avontuurtjes buiten de nursery en nu hij wat ouder begon te worden, mocht hij ook langs de elders gaan om een verhaaltje aan hun te vragen. Natuurlijk wel met toezicht van minstens één queen, maar dat had hij met een lieve blik zo geregeld. Zijn aandacht werd getrokken door een jonge kitten die hij nog niet kende. Hij trok kort met zijn oortjes en fronste zijn voorhoofd terwijl hij dacht aan hoe de tom heette, maar hij kwam er zo niet op. Hij grinnikte toen hij zag dat het mosballetje van de tom al helemaal uit elkaar begon te vallen en snel rende hij naar zijn nestje waar hij een heel exemplaar had liggen. Hij rolde het naar de kitten toe en zette iets meer kracht achter zijn poten zodat het balletje uiteindelijk tegen de kitten rolde en daarna tot stilstand kwam te liggen.

Eaglekit kon een jongensachtige grijns maar amper onderdrukken toen hun blikken elkaar ontmoetten. Hij vond het fijn om de ogen van de ander ietsje te zien oplichtten en rustig wachtte hij totdat de ander zou reageren. Dat gebeurde al tamelijk snel en met een kleine klap werd het balletje terug in zijn richting gerold. Eaglekit stak behendig één van zijn pootjes omhoog en hield het balletje tot stilstand, zijn blik gericht op de kitten tegenover hem. “Ik heb een idee voor een spelletje,” zei hij tegen de tom, maar praatte langzaam zodat hij hopelijk zo goed mogelijk articuleerde. “Telkens als jij het balletje vangt, mag jij een vraag stellen en zodra ik antwoord heb gegeven, mag je het balletje weer terug naar mij rollen zodat ik een vraag aan jou kan stellen.” Aangezien hij net het balletje halt had gehouden, mocht hij een vraag aan de kitten stellen. “Wat is je naam?” vroeg hij, waarna hij eerst wachtte op antwoord en het balletje na het antwoord weer terug in de richting van de kitten rolde.