Crowfood

Een frons was op de kattin haar ijdele gezichtje verschenen toen er vaag een gure, maar ó zo bekende geur haar neus binnendrong. Lichtjes liet ze haar mond wat openhangen en hief haar hoofd een beetje zodat alle geuren zo efficiënt mogelijk in haar systeem opgenomen konden worden. Het duurde vervolgens niet lang voordat ze met haar ogen het geurspoor volgde en de veroorzaker van de gure lucht spotte: crowfood. Een misselijke blik was op haar gelaat gegraveerd terwijl ze naar het vergaande stuk vlees draafde. De RiverClan warrior liet haar kopje zakken en rook er nogmaals aan waarna ze uit afschuw haar kop schudde. Ze wilde het liever niet aanraken, maar ze kon het zich ook niet veroorloven om het zomaar te laten liggen. Wat als een onschuldige apprentice dacht een simpele prooi te hebben gevonden, en het mee terug nam naar het kamp? Er konden dan niet alleen problemen ontstaan bij de apprentice die de crowfood in zijn bek had gehad, maar ook bij de desbetreffende kat die het besloot op te eten. Een blinde of slechtziende Elder zou het zomaar kunnen verwarren met een goed stuk vlees. De hele fresh-kill pile kon zelfs worden aangetast door de ziekte dat zich in dit beest bevond! Dat kon Ashbrook niet laten gebeuren. Met tegenzin staarde ze even naar het rottende stuk vlees voordat ze een zacht stukje grond opzocht en vastberaden begon te graven in de grond. Het beest moest compleet begraven worden zodat er geen vergissingen konden ontstaan.

{ Eerste post Quietcreek

Een enigszins bezorgde uitdrukking was zichtbaar op zijn snuit. In een iets sneller tempo dan gewoonlijk liep de siamese kater een geurspoor achterna. Crowfood...  hoe kwam dat nu weer in het Riverclan gebied terecht? Natuurlijk kwam het wel eens voor. Maar het was meer iets voor Shadowclan niet? Het mocht dan wel niets zijn voor een Queen om zich mee bezig te houden, Quietcreek was nieuwsgierig van aard en stak zijn neus dan ook maar al te graag in andermans zaken. De kater was vrij snel verveeld en elk mysterie of persoonlijk probleem van een ander waar hij zich mee bezig kon houden, was iets wat zijn aandacht snel te pakken had. Niet dat Quietcreek zijn eigen nieuwsgierigheid boven zijn verantwoordelijkheid als Queen zou willen plaatsen. Maar zijn vrije tijd zat zeker wel gevuld met ‘puzzels’. Niet alleen zorgde dat voor een degelijke hoeveelheid aan vermaakt, hij scheen er ook nog van te leren. Want wat hij opstak bij een puzzel kon vaak worden hergebruikt in een ander. Het duurde gelukkig niet heel lang voordat hij arriveerde bij deze ‘scène’. In het zand lag een stuk vlees, de veroorzaker van dit nare geurspoor. Een karkas van het en of ‘t ander. Er naast, een siamese kattin. Druk bezig met uitgraven van een gat. Dat kon twee absoluut verschillende dingen betekenen. Maar hey, gelijk veroordelen daar was hij geen groot fan van. Eerst maar eens vragen wat er gaande was. Met kalme passen liep hij op de kattin af. Ashbrook was het niet? “Crowfood?” vroeg hij. De nieuwsgierigheid hoorbaar in zijn stem. “Zou je dat wel meteen begraven?” Vervolgde hij. Ondanks dat dat wellicht een rare vraag was meende Quietcreek het wel. Wat als iemand het hier met opzet zou hebben achtergelaten? Iemand uit WindClan wellicht? Ver gezocht maar hey, als het zo was dan zouden er wellicht sporen van in de buurt zijn. Sporen die deels zouden worden uitgewist door het stuk vlees direct te begraven.

.:Sorry: