{Falconpaw} Sunbelly

<sub>Haar poot maakte grote stappen voorwaarts en het jeuke Pollen om weer naar buiten te gaan en om te jagen. Maar ze wist zelf ook wel dat Routnose haar door de mangel zou halen als ze nog een keertje haar poot beschadigde. Dus Pollen zat vast aan kamp arrest en werd er helemaal hoorndol van. De ragdoll kattin snoof diep en sloeg haar staart om zich heen, waarna ze zich toch maar op haar rug rolde en haar poten naar de lucht strekte, stiekem genietend van de zon op haar buikje maar alsnog mopperig. Waarom kon ze niet gewoon al voorzichtig konijnenjagen? Ze zei er echter niks van. Ondanks dat Routnose eruit zag dat je haar met een boop op de neus stil kon krijgen, kon ze heel erg eng zijn.

{Eerste post voor Falconpaw}</sub>

Apprentice zijn... was misschien wel het leukste wat je kon zijn in het leven. Tenminste, wat hij tot nu toe vond. Want ja, een warrior was hij nog niet geweest, al leek hem dat natuurlijk ook ge-wel-dig. Hij kon zoveel ontdekken en meer doen en ook gewoon meer zelfstandig zijn dan dat hij ooit geweest was! En het feit dat warriors meer met je wilde doen, want je was geen irritante kleine kitten meer. Dus vrolijk trad hij de den uit, klaar voor een fantastische nieuwe dag in het leven van Falconpaw, apprentice van WindClan. En aangezien hij net kitten-af was... kon hij het bijna niet laten toen hij Pollenpuff op haar rug zag liggen. Maar... hij moest dat niet doen!! Dat wist hij!! Maar voordat hij het überhaupt door had was hij al recht op de buik gesprongen van de warrior... uhm... damn it. Dat was niet de bedoeling geweest.

_{Langzaam liet Pollenpuff haar ogen sluiten. Haar buik ging ontspannen op en neer, op het ritme van haar ademhaling. Alles was rustig en goed en de zon maakte haar buikje heerlijk warm. Misschien was er toch nog wel wat fijns aan dit kamparrest. Misschien had Rout toch wel... Een plotselinge druk op haar buik liet haar ogen open vliegen en een luid, geblaas kwam uit Pollenpuff's mond. Met een ruk kwam ze overeind, geschrokken en boos kijkend naar de kat die haar rust verstoord had. En het was nog niet eens een kat die ze goed kende, drie dubbel zo brutaal. "Falconpaw!" beet ze hem toe.}

Hij wist al dat hij in de problemen zou zitten voordat hj sprong, maar hij kon er gewoon niets aan doen! Het was zo verleiderlijk en de buik zag er zo zacht uit... Dat hij gewoon was gesprongen zonder erover nagedacht te hebben. Noem het nog lichtelijk kitten instinct, waar het soms gewoon heel normaal was. Een dingetje die hij nog moest afleren. Een complete 180 maken zou lastig zijn voor hem, maar dat zou voor alle katten waarschijnlijk gelden. Jonge apprentices die zich nog moesten leren gedragen. Toen hij neer kwam op haar buik kwam er een luid geblaas af van de poes. Oeps.. "Falconpaw!" klonk er van de poes af, waarop hij even onhandig glimlachte. "Sorry, Pollenpuff!" sprak hij meteen, terwijl hij opstond, weg van de poes. "Ik zag u zo liggen en ik weet niet wat me overkwam!" Laat mama dit maar niet horen...

Pollenpuff krabbelde snel overeind toen de apprentice van haar buik af klom. Scheelde dat hij snel weg was, anders had hij nog een mep gekregen van haar ook. Ze keek hem aan met een dreigende houding, haar haren toch enigszins overeind gezet tegenover de jonge apprentice. Ja, ze was behoorlijk boos op hem. “Dat vraag ik me ook af,” spuwde ze hem chagrijnig toe. “Je kan hier niet eens meer een dutje doen in het kamp. Zou haast denken dat je nog een kitten was!” Misschien was ze wat hard, maar dan leerde hij het direct.

De apprentice leek haast weg te smelten onder haar blik. Steeds kleiner en ineengedoken raakte hij. Pollenpuff snoof licht chagrijnig. Zo eng was ze nou ook weer niet. Ze wilde ook niet als een dictator op de kater afkomen. Dat was meer aan Routnose in een chagrijnige bui besteed was gebleken. Uiteindelijk zwichtte de kattin alsnog en keek ze met plat gelegde oren en een chagrijnige blik weg. "HEt is al goed,"[b] bromde ze, [b]"maar als je het weer doet zorg ik wel dat Amberstorm het met je mag afhandelen." Het humeur van Amberstorm kennende zou dat wel een dreiging an sich zijn.