We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Happiness comes in waves do 8 aug 2019 - 14:19
Bronzekit was nog zo klein, vroeg geboren en opnieuw leven gegund. Maar alsnog groeide hij als kool. Zijn poten waren nog groot en grof in verhouding met zijn lijfje en zijn oortjes te klein voor zijn kopje. Maar Bronzekit had zijn oogjes inmiddels al open en de wereld was zijn speeltuin. En zijn favoriete klimtoestellen de andere vijf kittens in zijn nest. Die waren nog niet zo hoog, nog niet zo moeilijk. Ooit had hij geprobeerd op zijn pleegmoeder te klimmen, maar die was nog echt te moeilijk. Maar voor nu klauterde hij nog over zijn siblings. Hij opende zijn gouden ogen en kneep ze samen. Het dichtstbijzijnd was één van zijn lichter gekleurde zusjes. Zijn doelwit was gemarkeerd. Een glimlachje kwam op zijn gezicht en hij waggelde zo goed als hij kon door het mos richting zijn zusje, waarna hij lomp zijn pootjes op haar ruggetje probeerde te slaan en wilde met zijn achterpootjes begon te stampen om erbovenop te klimmen. Hij moest natuurlijk wel aan heel zijn familie laten zien dat hij al groot en sterk werd!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves wo 14 aug 2019 - 11:18
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit was wellicht wel een van de kleinere van het nest. Haar donzige vacht maakte dat ze wat groter oogde dan dat ze in werkelijkheid was. De kleine kitten, die tevens het evenbeeld van haar overleden moeder was, had zich vaak op dit moment van de dag stil opgekruld. Slaperig en moe als ze was, had ze haar blauwe oogjes gesloten. Oogjes die ze de dag ervoor geopend had. Een bekende druk op haar rug maakte haar enkel wakker waardoor een zacht piepende gaap haar mond verliet en ze met haar lichtblauwe ogen knipperde. De schoppen in haar maag deden haar omrollen, in de hoop dat haar broer haar daarna met rust zou laten. Immers was ze te slaperig om er veel tegenin te brengen. Met een zachte zucht sloot ze haar prachtige ogen weer en sloeg ze haar staartje heen en weer in het mos. Misschien dat hij een van de anderen zou lastig vallen.
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves di 20 aug 2019 - 1:30
Bronzekits kleine zusje deed niets. Nee, hij kreeg niet eens de kans om bovenop haar te klimmen, want voor hij het wist was ze zomaar omver gekieperd. En ze nam hem mee in zijn val. Hij lande met een zachte plof in het verende mos. Hij knipperde verbaasd toen hij met zijn neus in het mos lag, waardoor hij zijn kopje hief en luid nieste. Hij proestte enkele keren voordat het kietelende gevoel in zijn neus eindelijk verdwenen was. Met een frons keek hij weer naar zijn zusje en tijgerde dichter naar haar toe. Maar ze leek alweer in diepe rust te zijn. Saai hoor! Maar dat deed de doorzettende Bronzekit niet stoppen. Hij gromde speels en probeerde in haar oren te bijten, zachtjes knabbelend terwijl hij met zijn pootjes haar ogen probeerde open te wrikken. ‘Wakkej! Spele Oosjen!’
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves zo 25 aug 2019 - 19:27
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit was te moe, ze wilde niet spelen. Echter met zoveel nestgenootjes ontkwam ze er niet altijd aan. Zeker als deze nestgenoten haar broers waren. De katers wilden altijd het beste zijn, en deden dan ook hun opperste best om hun kunnen aan iedereen in de Nursery te tonen. Zijzelf was veel meer op de achtergrond te bekennen. Ze had al meer dan genoeg katten die naar haar keken, zeker omdat ze naast Oleanderkit de enige was die geen bengaalse aftekeningen had. De rest van haar nestgenoten leken veel meer op haar vader, waar zijzelf het evenbeeld was van haar moeder. Een moeder die ze niet eens kende, ook al had ze haar een keer gezien. Net voordat het leven aan haar werd gegeven. Haar lome actie leek te werken, de kater kwam naast haar op het mosnest terecht. Ze was geen klimtoestel, ook al leek het er wel op. Ze was Oceankit en ze was moe. Dat betekende dat ze wilde slapen en gewoon de anderen om haar heen probeerde te negeren. Niet dat het echt hielp als een van hen perse met haar wilde spelen. Een speels gegrom klonk voordat er iets aan haar oortjes trok en haar ogen probeerde te openen. "Wakkej! Spele Oosjen!" Piepte haar ellendige broer waardoor ze haar ogen opende en hem met haar diepblauwe ogen aanstaarde. "Swlapuh!" Murmelde ze slaperig en tegendraads voordat ze zich op probeerde te krullen en haar poten over haar ogen heen sloeg. Rust! Al zou dat waarschijnlijk haar broer niet tegen houden. Ze moest nu wel zeggen dat ze klaar wakker was door zijn gesjor aan haar. Echter probeerde ze dit niet te tonen.
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves ma 26 aug 2019 - 15:34
Bronzekit was helemaal verbaasd. Waarom wilde ze niet gewoon spelen? Ze deed heel even haar ogen open en een brede lach kwam op Bronzekits gezicht. Maar dat verdween als sneeuw voor de zon toen ze zei dat ze wilde slapen! Hopeloos keek Bronzekit toe hoe ze zich opkrulde en haar poten voor haar ogen deed. Nou ja zeg! Nu was ze zomaar weg. Hij plofte neer voor haar kop en liet zijn hersenen kraken. Hoe zou hij haar kunnen overhalen om wel te kunnen spelen. Haar antwoord was dat ze moe was, dus dan zou ze niet meer moe moeten zijn! En dat deed je om te slapen. Maar Bronzekit was niet moe. Hij wilde nú spelen! Hij kon één van zijn andere broertjes of zusjes opzoeken… Maar voelde Oceankit zich dan niet gepasseerd? Ugh! Bronzekit wist even niet wat hij moest, dus ging hij voor zijn zusje liggen, kneep zijn ogen dicht en probeerde ook de slaap te vatten. Als ze dan beiden zo wakker werden, konden ze misschien wél spelen!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves ma 26 aug 2019 - 18:48
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit hoopte dat de bronskleurige kater het op zou geven. Ze hield nu eenmaal van haar rust en hoefde niet te stoeien, nog niet tenminste. Ze had veel slaap nodig en probeerde dat dan ook altijd te doen wanneer de meeste van haar nestgenoten dit ook deden. Dan was het stil in de Nursery, afgezien van het geluid van de rustige ademhalingen en het zachte gepiep wanneer een van de kittens droomde. Bronzekit plofte voor haar neus neer terwijl ze zijn gele ogen in haar voorhoofd voelde brandde. Voordat het ineens stopte en ze slaperig tegen het lichaam van haar broer aan kroop. Toch kon de slaap niet komen waardoor ze met een mopperig geluidje haar mond om zijn oor sloot en er aan trok. Ha, als zij niet mocht slapen dan mocht hij dat ook niet!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves zo 8 sep 2019 - 0:04
Bronzekit probeerde en probeerde en probeerde. Maar hij werd er niet slaperiger van. Nee, hoe meer hij wilde slapen, hoe saaier slapen wel niet werd! Hij hoorde geen geluid in de nursery. Iedereen leek wel te slapen, behalve hij! Ugh! Hij werd er helemaal kriegel van. Totdat er opeens vanuit het niets aan zijn oor werd getrokken. Zijn ogen vlogen open. Yes, eindelijk! Oceankit wilde wél spelen. Hij snorde luid van plezier en meteen ging hij met twee klungelige pootjes in de aanslag. Hij strekte ze uit naar het gezicht van zijn zusje en probeerde op haar neus te slaan. Yes, joepie! Dit was leuk!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves zo 15 sep 2019 - 11:38
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit was niet snel chagrijnig maar was zich er wel van bewust dat ze het ergens niet waardeerde dat iemand haar rust verstoorde. Toch bleef ze niet langdurig tegenstribbelen of mokken. Immers kon ze hem net zo goed een koekje van eigen deeg geven en hem terug pakken. De kater sliep nog niet, en zijzelf was klaar wakker door zijn acties waardoor het niet meer dan logisch was dat de jonge kitten haar broer speels aan viel. Zijn ogen vlogen open en een luid gesnor van plezier verliet zijn mond waarna hij met twee poten in de aanslag haar neus probeerde te raken. De jonge kitten piepte zacht terwijl ze met grote, onschuldige ogen de kater aan keek. Niet slaan! Dat was niet lief! Onhandig hapte ze nogmaals naar zijn oor terwijl ze hem met twinkelende ogen aan keek. Ze moest het van haar broers hebben...
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves wo 18 sep 2019 - 18:52
Op het moment dat Bronzekit zijn poten had uitgestrekt naar zijn zusje, piepte ze meteen weer. Oops, was hij wat te ruw geweest? Maar nee hoor, hij kreeg direct weer een hap in zijn oor terug. Bronzekit giechelde terwijl hij meteen dat oor los probeerde ze flapperen. Toen hij los was, werd meteen de tegenaanval weer gegeven. Hij krabbelde nog wat dichter naar zijn lichtgekleurde zusje en hapte naar haar oor, terwijl hij weer op haar probeerde te klauteren. Ze zou haar wel te pakken krijgen! Hij zwiepte met zijn staartje om daad bij kracht te geven en kreunde van de inspanning. Nu werd het wel vermoeiend hoor!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves za 5 okt 2019 - 14:22
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit mocht haar grote broers en zussen wel, echter waren ze soms gewoon te ruw en te druk. Dan vluchtte ze het liefste naar Routnose toe, die was tenminste rustig ook al leken haar groene ogen niet altijd even vrolijk de wereld in te kijken. Zelf had ze nog niets om echt verdrietig over te zijn, behalve haar verloren rust wellicht. De jonge kitten had een geschrokken piep uit geslaakt, toen de pootjes van haar grote broer haar hadden geraakt. Ze liet hem niet op haar kop zitten en hapte al even snel naar een oor toe. De bruine kater kroop nog dichter naar haar toe en wist zijn oor los te krijgen, waarna die van haar gevangen werd en hij weer op haar probeerde te klauteren. Haar blauwe twinkelende oogjes werden wat doffer, ze vond het niet fijn als iemand op haar flanken zat te trappelen en traantjes verzamelden zich dan ook al in haar ogen. Help...
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves do 10 okt 2019 - 14:39
Bronzekit had helemaal niet door dat zijn zusje verdrietig werd of pijn had. Nee, hij had alleen maar oog voor zijn eigen doel: bovenop haar klimmen. Hij kreeg het eindelijk voor elkaar om zijn buik op haar te heffen, maar zijn zware kop zorgde ervoor dat hij zijn balans verloor en zwaartekracht deed de rest van het werk. Hij rolde namelijk aan de andere kant van Oceankit er zomaar weer af. Bronzekit gilde toen hij de grip op zijn lichaam verloor, maar gelukkig deed de val geen pijn, want hij landde in een zacht mosnest. Maar desoriënteert draaide hij zich op zijn rug, waarbij hij eindelijk het betrokken gezichtje van zijn zusje weer aantrok. Oh nee! Wat was er aan de hand? ‘Oosjen?’ miauwde hij toen vragend. Hij begreep niet wat er aan de hand was. Ze hadden toch plezier?
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves vr 11 okt 2019 - 12:46
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit wist niet wat het was met haar broers die allemaal hun kracht moesten tonen. Ze was wellicht kleiner of zachter dan de andere kittens en wat terug getrokken qua karakter maar dat betekende niet dat ze het nieuwste speeltje was! Bronzekit leek helemaal niks door te hebben en op haar rug te krabbelen, totdat hij er naast viel. Pfuff... dat ademde al weer beter. Misschien dat hij het nu wel liet, toch? Nu pas leek het bruine katertje haar tranen door te hebben. Op zijn rug liggende keek hij Oceankit aan. "Oosjen?" miauwde hij toen vragend. "Auw," Piepte ze enkel, want veel meer kon ze hem niet uitleggen.
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves za 12 okt 2019 - 22:14
Bronzekit snapte gewoon niet wat er aan de hand was, waarom zijn zusje verdrietig was. Maar het werd hem eindelijk duidelijk toen Oceankit een zacht auw uitkraamde. Oh! Nee, had ze pijn? Oh nee! Een geschokt blikje kwam op zijn gezicht. Waarom had ze pijn? Had híj haar pijn gedaan? De kleine Bronzekit kreeg nu ook zelf traantjes in zijn ogen. Dat was helemaal niet zijn bedoeling geweest! Meteen begon hij zijn zusje te overladen met likjes en kopjes. Alles om maar te laten zien dat het niet zijn bedoeling was. Maar hij was misschien toch weer iets ruwer dan de bedoeling…
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves zo 13 okt 2019 - 14:03
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit wilde Bronzekit niet verdrietig maken. Het was wellicht niet prettig geweest, maar hij was wel gestopt met het beklimmen van de jonge kitten. Geschokt en berdrietig keek haar broer haar aan waarna ze overladen werd met kopjes en likjes. Meteen rees een zacht, dankbaar gesnor uit de borstkas van de kitten omhoog. Hij bleef lief ook al had hij haar per ongeluk pijn gedaan. De blue tabby point kitten gaf onhandig een likje terug voordat ze haar kop tegen zijn wang drukte. Kijk, ze was niet boos. Alles was weer goed.
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves ma 21 okt 2019 - 19:22
Bronzekit was druk bezig met zijn zusje troosten, dat hij het helemaal niet doorhad dat ze begon te spinnen. Totdat ze hem een lik over zijn wang gaf. Eindelijk kon hij opgelucht ademhalen, en hij keek met grote, verbaasde ogen naar zijn ouders. Hij nam het kopje in ontvangst, waarna hij weer vrolijk begon met snorren. Het was goed! Nog een keer gaf hij zijn zusje een lik over haar neus. Hij wilde laten zien dat hij al groot en sterk was, hij haar voor altijd zou beschermen en nooit meer pijn zou doen! Hij wist alleen niet precies hoe hij dat moest doen. Hij strekte een pootje voor zich uit, waardoor hij recht naar Oceankit wees. ‘Jij.. noojt au!’ piepte hij toen als een echte gentlemen. Ja hoor, daar kon hij wel voor zorgen!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves vr 25 okt 2019 - 21:26
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit deed haar best haar broer te laten weten dat alles weer in orde was. Hij had haar niet expres pijn gedaan, waardoor hij snel was vergeven. Zeker toen hij zich als een echte gentleman gedroeg en zijn best deed haar weer op te vrolijken. Het zachte gesnor dat uit haar borstkas op rees was warm en vriendelijk. Een likje werd over zijn bruine wang gegeven om hem te tonen dat ze hem lief vond, ook al had hij haar pijn gedaan. Het katertje begon weer te snorren, waardoor het een knorrend koortje werd in hun hoek van de Nursery. Hierna gaf hij haar een likje over haar neus waardoor ze dankbaar haar kopje tegen hem aan stootte. Zijn pootje richtte hij naar haar voordat hij zacht piepte. "Jij.. noojt au!" Alsof hij haar er tegen kon beschermen. De kitten knikte dankbaar, voordat ze hem zachtjes over zijn oor likte. Hij was haar liefste broertje.
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves vr 25 okt 2019 - 23:15
Het was weer helemaal goed. De twee overladen elkaar in lieve likjes en knuffels. Het was alsof Oceankit precies wist wat hij bedoelde. Hij had ook opeens helemaal geen zin meer in spelen. Was hij nu eindelijk moe geworden? Hij nestelde zich stevig tegen zijn zusje aan en sperde zijn bekje wijd open in een enorme gaap. ‘Moe,’ mompelde hij toe heel zachtjes terwijl hij zijn ogen sloot en zijn kopje onder haar kin verstopte. Hij snorde nog vrolijk door, totdat het geluid snel wegebde en hij in een slaap verkeerde. Oops, misschien was hij nu plotseling de saaierd!
Onderwerp: Re: Happiness comes in waves vr 1 nov 2019 - 22:40
hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit hield van haar broer, zelfs al had hij wat te ruw gespeeld. Alles was weer goed, ze sloten het altijd af met knuffels en likjes, ze was niet boos en hij ook niet. Ze had een goede broer. Hij leek nu ook moe zijn geworden. De bruine kater kroop tegen haar aan en geeuwde. "Moe," Mompelde hij toen zachtjes terwijl hij zijn oogjes sloot en zijn kopje onder haar kin verstopte. Hij snorde nog even door totdat hij in slaap sukkelde. Oceankit zuchtte voordat haar blauwe ogen dicht vielen en ze ook weer in slaap viel.
Onderwerp: Happiness comes in waves 
do 8 aug 2019 - 14:19
